De Palestijnse bevolking zat  maar op één uitspraak te wachten, namelijk een onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt het vuren. Maar deze is er jammer genoeg niet gekomen.

Het niet opleggen van een onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt het vuren komt er op neer dat het ICJ de oorlog en de genocide defacto goedkeurt. Het ICJ legt wel een aantal andere maatregelen op maar heeft geen instrumenten om deze af te dwingen. Wat is dus de waarde van deze beslissing?  Niks, nihil, nada. Deze zijn dus wel degelijk een doekje na het bloeden.

Mijn dagelijkse contacten met Palestijnse vrienden leren mij dat zij al heel lang geen vertrouwen meer hebben in de internationale instanties en zij hebben wederom gelijk gekregen. Al 75 jaar zijn geen veroordelingen, laat staan maatregelen, gekomen tegen het apartheidsregime en de moorden van Palestijnen door Israël.

Bovendien heeft de Israëlische eerste minister en zijn regering eerder aangekondigd dat ze geen rekening zouden houden met de maatregelen van het ICJ. Als dit op voorhand geweten was kon het ICJ alleen maar een onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt het vuren opleggen. En dit heeft het netjes niet gedaan. Een kaakslag voor het internationale recht, voor alle Palestijnse burgers, alle internationale en nationale vredesorganisaties en alle burgers die reeds op straat kwamen voor een staakt het vuren.

Als ik de media er op nasla lees ik bijna alleen maar euforische berichten. Het lijkt wel of de uitspraak van het ICJ een uniek gegeven is. Niets is echter minder waar. Er is geen enkele reden om euforisch te zijn. Er zullen nog duizenden onschuldige Palestijnen slachtoffers vallen waarvan de helft kinderen. En elke slachtoffer is er een teveel.

Dominic Van Oosterwyck