In schrijfgesprek ging ik met voormalig minister Steven Vandeput van de N-VA (of een medewerker) na zijn ultra korte publicitaire video-uitspraak op sociale media met als “flinke klap” de volgende woorden:
“Wij kiezen voor een samenleving die werken beloont!
Wie Werkt MOET altijd méér verdienen!” (Illustratie, screenshot van Facebook)
SHS:
Misschien is dat toch simplistisch. Er zijn veel manieren om te arbeiden. Aan het algemeen belang bij te dragen. Dat moet niet altijd via een streng regime van loonarbeid gaan. Denk aan toegewijde maar niet betaalde Huismoeders. Of aan Kunstenaars en Denkers. In de praktijk lijkt deze partij vooral voor de hogere klassen te rijden. Met vrees en veel respect voor multinationals.
Steven VANDEPUT:
Stefaan C. Hublou-Solfrian, Als je welvaart wil verdelen, moet je eerst welvaart creëren.
SHS:
Dat lijkt waterdicht.
Maar veel mensen hebben ondertussen al begrepen dat Welvaart wel vaker serieus wordt overschat. Ten koste van iets als Welzijn!
En Arbeid, zeker zoals die in dit land nog vaak is georganiseerd, gaat geregeld serieus ten koste van dit persoonlijke Welzijn!
U hebt toch ook gemerkt wat voor ratrace het voor velen is geworden?
Dat er tienduizenden uit de race moesten vallen met iets als Burn Out? Dat de arbeidsorganisatie niet zelden tot Depressie leidt.
Ik was de eerste die daarover opiniestukken publiceerde in De Standaard vanaf 1997.
Of denkt u als lid van deze partij dat het half miljoen langdurig zieken gewoon zwakkelingen en profiteurs zijn?
Dan wil ik dat graag zwart op wit lezen.
U en de andere coryfeeën van de partij moet ik een bezoek aan de vele psychiatrische instellingen aanraden.
Misschien ontkennen jullie vandaag toch een belangrijke stuk realiteit.
Bart De Wever scandeerde ooit “Nil volentibus arduum!” [Voor de man met wilskracht is niets moeilijk]
Ik hoop dat dit geloof in de menselijke wilskracht voor de vooraanstaande partijleden niet te ver gaat of te blind blijft.
Naar verluidt waren er midden 20ste eeuw katholieke voormannen die geloofden en beweerden dat je met wilskracht je broek kon ophouden…
–
Of zoals generaal Patton [tijdens de tweede wereldoorlog in 1944) op Sicilië een soldaat in een veldhospitaal ondergebracht met shell shock, in het gezicht sloeg.
Omdat hij van oordeel was dat het om lafheid moest gaan.
Als u ook zo denkt, kom daar dan maar snel op terug. Dat is een lelijke misvatting.
U bent minister van Defensie – La Défense – Belgian Defence geweest, nietwaar? Wel, ter herinnering:
George S. Patton werd na dit hemeltergende wangedrag bijna van zijn gezag ontheven en kreeg het zwaar te verduren van andere generaals, oversten, pers en publiek.
Bij [de historische landing in Normandië op] D-Day mocht hij tot zijn grote ergernis en frustratie niet meedoen.
Als uw partij ook uit de race wil verdwijnen, of juist niet, moet ze maar eens kleur bekennen.
En ophouden een miljoen mensen te schofferen met haar statige simplismen.
Ik zou in uw plaats dat allemaal niet te hard roepen!De slachtoffers van de Collaboratie in WO II, al dan niet van Vlamingen bij de Waffen SS of de Gestapo, horen u hierboven!
Of zeg het klaar en duidelijk als ze bij de N-VA nog altijd aanbidders zijn van pure Kracht en Wilskracht!
