Wanneer ik het politieke discours van de laatste maanden hoor word ik bevangen door angst. Angst om te verliezen wat arbeidersbewegingen vooral na de tweede oorlog hebben opgebouwd.

Rechtse partijen boezemen mensen angst in voor de vreemdeling, de asielzoeker en van deze angstpsychose maakt de rechterzijde gebruik om ons stelsel van sociale zekerheid af te bouwen.

Vandaag stel ik vast dat de sociale zekerheid die in oorsprong enkel gefinancierd werd door de werknemer, want ook de zogenaamde werkgeversbijdrage is ook een deel van het loon, het is immers een deel van het bedrag nodig om arbeid in te huren, ontoereikend is. Dit is ook logisch want het zogezegd patronale deel wordt stelselmatig verminderd ten voordele van het behoud van de concurrentiepositie en het behoud van het aandeelhoudersdivident.

Vandaag wordt de SZ ook gefinancierd uit btw-inkomsten en uit de algemene middelen, lees de belastingen. Dit laatste maakt onze SZ zeer kwetsbaar want de overheid kan zeggen dat ze moeten bijpassen. Ze verzwijgen dat ze dat zelf zo gecreëerd hebben.

Het wordt hoog tijd dat de sociale bewegingen, socialisten en christenen, zich verzetten en stellen dat de SZ hun eigendom is en dat ze dat ook zelf kunnen en willen beheren. Om het systeem betaalbaar te houden, waarom zouden we geen bijdrage vragen aan het kapitaal?

Het is de werkende klasse die het kapitaal in staat stelt om nog meer kapitaal te vergaren en dit door de verhuur van onze arbeid. Het zijn wij, het werkvolk dat de welvaart creëert. Als er vandaag geen callcenters, graafmachines en havendokken bemand worden dan is er geen welvaart. We beseffen te weinig dat de arbeider de sleutel tot organisatie van onze maatschappij in handen heeft.

Zelf ben ik gepokt en gemazeld binnen de christelijke arbeidersbeweging. Ik weet echter ook dat we niks kunnen bereiken zonder een intense samenwerking met de socialistische kameraden.

Moeten de sociale bewegingen versmelten en hun identiteit prijsgeven? Ik weet zeker van niet. Dat zou meer dan waarschijnlijk verloren energie kosten.

Moeten de sociale bewegingen intens samenwerken? Já. Sterke sociale bewegingen kunnen het tij keren. Dat is mijn overtuiging.

Zelf heb ik inzake samenwerking van groene en rode syndicalisten goede ervaringen. Bij mijn ex -werkgever, Proximus, stelden we sámen onze vakbondswerking voor. In mijn gemeente Herent voerden we samen actie voor een beter sociaal beleid voor het gemeentepersoneel.

Voor mij is het duidelijk: de strijd moet samen gevoerd worden.

Pikant detail misschien, als oprecht gelovige ken ik de tekst van het “ONZE VADER” , maar alhoewel ik niet goed kan zingen ken ik ook de tekst van de “INTERNATIONALE” en het refrein zelfs in het Frans .

”ontwaak verworpenen der aarde”-