Op vrijdag voor Kerstmis werd De Afspraak plots profetische hoogmis. Wij hebben gekeken. Een zeer interessante aflevering. De mooiste die ik dit jaar zag, wellicht. Met heel wat harde, moeilijke waarheden. Iedereen met een smart tv adviseer ik alsnog te kijken.

Militaire noden

Professor Holslag kreeg de kans belangrijke inzichten te delen over Migratie en Defensie. Hij liet journalist De Vadder eens wat verder in de toekomst kijken. Bart De Wever benadrukte herhaaldelijk dat hij het met Holslag eens is. Die politicus en historicus beklemtoonde dat hij tijdens de militaire parade in Polen op zomervakantie iets leerde over de militaire kwetsbaarheid van pakweg onze grote cluster Petrochemische industrie in Antwerpen. (Hoewel hij mij lichtjes demagogisch leek te spreken over onze militaire beveiliging van de lucht. “Er is niets” zegde hij. Terwijl in werkelijkheid de NAVO ook in onze regio op elk moment F-16’s heeft klaarstaan met warmgedraaide motor, 24/24.) Wellicht wil de politicus met stamboom van in de vorige oorlog betrokken figuren nog veel meer. Grote militaire installaties zoals Patriot raketten.

De Sociale (Medische) Uitgaven – zoals de zorgbudgetten voor mensen met handicaps die deze dag nog in het journaal zaten – moeten voor hem drastisch krimpen. Dat is voor hem blijkbaar niet iets dat onder zijn verkiezingsslogan “Welvaart” valt.

Immigratie

Het afgelopen jaar zijn er aan immigranten asielzoekers en Oekraïense vluchtelingen samen honderd duizend personen ons land binnen gekomen.

Professor Jonathan Holslag bepleitte van zijn kant drastische maatregelen om de massieve golf van immigratie uit Afrika , waar voor het einde van de eeuw 4 miljard mensen zullen zijn, af te weren : verregaande opbouw van een Europese invloedssfeer in Noord-Afrika: economische en waar nodig ook militaire aanwezigheid. Zodat de nu instabiele regimes (grote inflatie in Tunesië) stabieler kunnen gemaakt worden. Beide heren pleiten voor nieuwe grote samenwerkingsakkoorden met Marokko.

Ineos

Hoofdredacteur Isolde Van den Eynde (HLN) viel op door haar gedegen kennis van de politiek; zij viel niet helemaal in het niet naast de twee reuzen.

Kritisch besluit

Na een en ander 24 uur te laten bezinken en inwerken, en geïnspireerd door de geest van Kerstmis, moet je toch radicale bedenkingen formuleren bij de manier waarop deze twee heren de grote problemen onder elkaar voor de tv-camera hebben verdeeld en er hun persoonlijke recepten op hebben losgelaten. In het geval van de professor moeten we bedenken dat hij die zich sterk het profiel van de Patriot aanmeet, in zijn houding naar China toch wel erg verglijdt naar wat onze grootouders – die de vreselijke trench-war van 14-18 meemaakten, noemden: de Piot; de soldaat. Sinds de start van de lelijke broederoorlog door de Rus Poetin is het in commentaren in onze beste kranten al opgemerkt: oorlog is iets dat je ongemerkt ook juist dichterbij brengt door er veel expliciet aandacht aan te geven. De houding van massief wantrouwen die J. Holslag zonder veel voorbehoud adopteert naar China, gaat voorbij aan de wijze waarheid die zegt: geef een mens vertrouwen, en je maakt hem betrouwbaar. Die felle, bijna agressief- defensieve houding dreigt het omgekeerde te doen: door China fel in het verdomhoekje te duwen en openlijk te wantrouwen, maak je haar wellicht boosaardiger dan haar bedoeling was. Zoals zo vaak in de geschiedenis zijn oorzaak en gevolg op dit moment niet helder uit elkaar te houden.

Bart De Wever leverde van zijn kant vrij heldere verslagen over de harde houding, de machtspolitiek die de Chinezen de laatste jaren inzetten. “U wil met ons handel drijven? Laat uw volksvertegenwoordigers dan stoppen met kritische speeches te geven over wat wij met de Oeigoeren doen!” De kritische, wantrouwige houding van een Holslag lijkt in die optiek gerechtvaardigd. Maar wie is De Wever? Had iemand met meer vertrouwdheid met de Chinese aard en minder ego misschien niet een andere indruk gekregen en een andere strategie kunnen ontwikkelen in de omgang met Chinezen-van-nu? Je krijgt toch de indruk dat Bart De Wever op een dieper niveau bezig is als een aanmatigende schooljongen; als je het verslag van de man hoort, die in familiekring in Warschau in de prikkende zomerzon naar het militaire defilé kijkt en dan de bedenking maakt: zulk speelgoed wil ik ook; als burgemeester van Antwerpen met zijn haven en petrochemie, zijn wij dat waard.

– Meer en meer wijzen de tekenen van de tijd op een mensheid die op de ene of andere diepe manier fout en vast loopt. Die – wellicht vanuit diepgevestigde instincten en mechanismen – meer en meer stoemmelings geloofd dat er nog maar één goede reactie rest: een geweldige knokpartij op het niveau van de landen en de allianties. Een fenomeen beter bekend als Oorlog.

Mensen die dan alle schuld leggen bij de Wapenmakers die de touwtjes van de macht zouden in handen hebben en voor eigen gewin op oorlog aansturen, spannen de wagen echter voor de paarden; de vrouw die dit bedenkt handelt als de Eva die zichzelf, haar kinderen en haar man witwast van schuld. Dat is al te doorzichtig, passend voor haar en intellectueel oneerlijk. Dat geeft te veel eer aan die producenten van (toegegeven, soms oogverblindend) gevechtstuig.

Illustratie: Facebookprofiel van J. Holslag