Het is een mooi, interessant en pakkend boek, met een dozijn getuigenissen van bekende Vlamingen die de Tweede Wereldoorlog meemaakten toen zij kind waren: “Wij zijn nooit kind geweest. Opgroeien in de Tweede Wereldoorlog “.  Interviews opgetekend door de journalist Walter Gansemans.

Met herinneringen aan de angst, onzekerheid, avontuur, meeval of tegenslag, honger, schaarste, wachtrijen, vluchten met de familie – vaak tientallen kilometers te voet; neervallende bommen, rondvliegende kogels, executies, het zien van dode lichamen van jong en oud, man en vrouw, ontmoetingen met soldaten uit beide kampen; huizen, steden die in puin werden gebombardeerd, Verzet en Collaboratie ( in straffe, schuldige of verdunde vorm), repressie, Bevrijding… en ondanks dat toch ook plezier, spelletjes, feesten.

Vrij positieve verhalen ook omdat kinderen niet goed begrepen wat het was, oorlog. ‘Wat niet weet niet deert’…

Getuigenissen o.a. over de situatie in Leuven [Mark Eyskens (voormalig Minister van Buitenlandse Zaken en Financiën, schrijver, hoogleraar emeritus), Maria Jacques (schrijfster)], Gerda Van Cleemput, Luc Versteylen (over het Antwerpse, en hoe hij priester en Jezuïet besloot te worden nadat hij een meisje dat zoals hij 14 jaar was, zag omkomen); rond Hasselt en Sint-Truiden met Jos Geysels, destijds befaamde radiomaker en columnist…

Toch was de oorlogsellende voor velen niet louter verlies, zo blijkt. “Mijn jeugd werd niet verknald”, aldus de gevierde schrijfster van honderd jeugdverhalen Gerda Van Cleemput.

Bij het lezen krijg ik juist geregeld de indruk dat sommige mensen, jong en ouder, het tegenwoordig té goed hebben.

Een situatie die óók niet bevorderlijk is voor het Geweten of het Levensgevoel, de Tevredenheid met Leven en Lot!

Het is paradoxaal genoeg vaak zo dat je leert tevreden zijn met wat er is, met wat je hebt, in tijden van schaarste.

Vandaag is het mode om met God te spotten of te stellen, “Als ik Hem tegenkom, ga ik hem heel wat verwijten!”.

Zulke mensen hebben geen besef hoe hard, onmenselijk en wreed het lot kan zijn. Ze weten niets over essentalia.

Bijvoorbeeld wat een historisch ongekende luxe de aflopende periode van vrede en welstand heeft te betekenen.

Neen, bij het onder de loep nemen van dit soort realiteit van oorlog, krijg ik de bevestiging van de uitdrukking  die zegt:

《Geleerdheid kun je halen uit boeken,

Karakter vorm je in de stroom van het leven》

De mensen m/v die deze getuigenissen brengen zijn allen ondanks/dankzij de jeugdjaren in volle oorlog uitgegroeid tot grote, creatieve, geëngageerde en rijke persoonlijkheden!

Laten wij dan ook maar niet te bang zijn van onze schrik voor oorlog.

Wij laten ons beter niet doen door de intimidatietactieken van tiran Vladimir Poetin.

–

“Wij zijn nooit kind geweest.” Walter Gansemans. 2006, Davidsfonds, Leuven.

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier