Een paar maanden geleden, toen de invasie van Israël tegen Gaza en de Westelijke Jordaanoever begon, waren we maar met een paar mensen. In het begin waren we zelfs met zo weinig dat ik me herinner dat we een Palestinaweek hadden en dat we half gekscherend zeiden dat we onszelf alleen konden zien in de activiteiten die we voor het publiek organiseerden.

Bij een van die activiteiten moesten we een film over Palestina vertonen. Het was ‘s avonds. Ik was een van de twee vrijwilligers die de leiding hadden over het evenement. We wachtten en wachtten, zodat er misschien één persoon zou komen opdagen voor het evenement. Toen we de aula wilden sluiten omdat er niemand was komen opdagen, kwam er iemand binnen. We hebben de film vertoond, voor één persoon.

Vorige week hadden we een lezing van de beroemde Israëlische schrijfster Maya Wind over de samenwerking van Israëlische universiteiten met de Israëlische regering. Niet alleen was de aula volgeboekt, maar we moesten ook een extra aula beschikbaar stellen voor livestream.

Wonderen gebeuren

Ja, wonderen gebeuren. Dankzij de universitaire beweging voor Palestina heb ik zoveel verbazingwekkende dingen gezien dat ik weer ben gaan geloven in de mensheid. Van de Vlaamse dame in een rolstoel die naar ons toe kwam om gewoon “dank je wel” te zeggen tot een 12-jarige Milan die de studentenbezetting kwam bezoeken en beloofde terug te komen om samen met ons spandoeken te maken.

Van de oude man die ons “fascisten” noemde en na twee uur praten een familiefoto met ons nam en zich bij ons verontschuldigde tot een Palestijnse man die ijs voor ons kocht toen we in de Tiensestraat stonden terwijl we folders uitdeelden aan voorbijgangers. Van de oude professor in de rechten die me vroeg of ze een paar pagina’s flyers mocht om uit te delen aan de klas van de middelbare school die de studentenbezetting kwam bezoeken. Ik heb wonderen gezien!

Misschien denk je dat ik het over ‘wonderen’ heb omdat ik theologie studeer. Maar als je de studentenbezetting van het Shaimaa College (de nieuwe naam van College De Valk) bezoekt, zul je niet alleen in wonderen gaan geloven, maar zelfs in engelen.

Bezoek de studentenbezetting, praat met de onbaatzuchtige studenten en je zult zien dat engelen echt heel dichtbij zijn. De studenten die ‘s nachts in hun tenten op luchtbedden slapen, ‘s ochtends vroeg ploegendiensten draaien om de organisatie te helpen en spandoeken maken wanneer ze tijd hebben tussen hun studies door.

De studenten die zo onbaatzuchtig, verantwoordelijk, zorgzaam, volwassen en trouwens zeer goed geïnformeerd zijn, dat je soms twijfelt of ze wel echt de leeftijd van hun identiteitsbewijs hebben. Maar deze studenten zijn hun leeftijd voorbij: ze zijn zowel voorbij de leeftijd van hun identiteitskaart als voorbij de leeftijd waarin ze leven.

Dit zijn de voorbodes van een mooie toekomst. Het is niet verrassend dat ik mensen ben tegengekomen die vroegen naar mensen of organisaties die ons ‘financieren’ of die ‘achter deze beweging staan’. Voor hen hebben we maar één antwoord: kom ons bezoeken en ontdek het zelf. 

Universele Palestina

Dankzij de studentenbezetting in Leuven en andere plaatsen heeft Palestina een context gecreëerd waarin mensen in de samenleving solidariteit, liefde en vriendelijkheid kunnen tonen. In feite moeten we spreken van twee Palestijnen: één is Palestina als plaats. Dit is het specifieke Palestina. Hier vindt een genocide plaats, mensen worden levend verbrand en steden worden platgebombardeerd door het Israëlische leger.

Er is echter ook een universeel Palestina. Dit universele Palestina is waar barmhartigheid, gerechtigheid, solidariteit en liefde voor de mensheid worden ontrold. Je kunt het eens of oneens zijn met het specifieke Palestina, maar je kunt het niet oneens zijn met het universele Palestina.

In feite is dit iets dat we ook in andere voorbeelden hebben gezien, zoals het milieu. Er is een specifiek milieu dat gaat over natuur, water, ecologie, enzovoort. En een universeel milieu dat gaat over consumptiegedrag, ongelijkheid tussen Noord en Zuid en individualisme. Dit universele Palestina is een thema waarover we geen debat kunnen voeren. Het moet ons samenbrengen in onze eenheid als mensenfamilie.

Gisteren hebben we in Shaimaa College in Leuven een voorbeeld van eenheid getoond. We organiseerden een van de mooiste evenementen waar leden van joodse, christelijke, islamitische, hindoeïstische en boeddhistische religies samenkwamen om hun solidariteit en steun voor Palestina te tonen.

We liepen samen onder de regen, gingen naar de Grote Markt, scandeerden “Free Palestine” en vierden onze eenheid in liefde. We wilden laten zien dat Palestina ons niet verdeelt, maar juist verenigt. We wilden zeggen dat Palestina een zaak is van barmhartigheid, rechtvaardigheid, solidariteit en liefde en dat dit de lantaarns zijn die ons helpen de weg te vinden naar een mooie en veelbelovende toekomst. 

We willen weer wandelen in de toekomst, samen en verenigd in liefde. We willen samenkomen en onze diversiteit in de tuin van de mensheid waarderen, maar ook werken aan onze eenheid voor een toekomst die niet de problemen van het verleden erft.

We willen iedereen vragen om zich te scharen achter het universele idee van Palestina en zich bij ons aan te sluiten, met welk geloof dan ook, onder het licht van de liefde, want dit gaat niet over religie maar over menselijkheid. Laten we samenkomen, hand in hand, schouder aan schouder en beginnen te geloven dat onze religie liefde is en ons geloof menselijkheid.

Ali Mofatteh is journalist, auteur en vertaler – studeert momenteel aan de faculteit Religie en Godsdienstwetenschappen – KU Leuven