Een financieel gezonde situatie is een voorwaarde voor een sterke overheid. Essentieel, ongeacht de toekomstige beleidskeuzes.

De politieke verantwoordelijkheid voor het overheidsbeslag, herverdelend of investerend, is geen graadmeter inzake verantwoordelijk financieel beheer. In voetbaltermen: RSCA barst onder de schulden en RAFC kan haar personeel niet langer betalen, terwijl CBKV in dezelfde Jupiler Pro Ligue voetbalt vanuit een gezonde financiële structuur.

De huidige politieke generatie zijn, als meerderheid en als constructieve oppositie, ‘onze beheerders’ van dienst. Het is de bedrijfscultuur die collectief faalt. Er is op financieel vlak geen noemenswaardig verschil tussen de Vivaldi Regering en haar Conservatief-Liberale voorganger (zonder ‘PS’ en zonder ‘Ecolo’ dus).

Politiek die niet alleen verantwoordelijk omgaat met middelen, maar zoals in het interbellum ook haar overmatige schulden uit het verleden moet afbouwen, is nooit populair. De enige weg om eruit te geraken is doortastend, maar vooral ook uitdrukkelijk evenwichtig voor de gehele bevolking en vanuit een duurzaam toekomstperspectief.
Natuurlijk groeit intussen de marge voor het uitbuiten van vijandsbeelden en voor de wonderolie van structurele oplossingen. Alsof het ooit makkelijk is geweest.