In De Standaard van 30 maart 2024 geeft Jan-Frederik Abbeloos (DS) inzicht in de cultuurstrijd die VB tegen woke wil gaan voeren. Zo blijkt dat N-VA daarbij in dezelfde rol is gesukkeld als de partij van kandidaat premier Yves Leterme die het in 2007 had over “vijf minuten politieke moed” en daarbij de weg baande voor het originele aanbod van N-VA. Nu is dit marktleiderschap overgenomen door VB op basis van de aantrekkingskracht van haar geradicaliseerde standpunten en bevestigd door de verkiezingsuitslagen. Voor alle duidelijkheid: het gaat over het marktleiderschap bij de maatschappelijke onvrede en de internationale problemen die de Vlaming en de Vlaamse Brusselaar bezig houden, en dat spoort niet bepaald met het inzetten op een communautaire patstelling.
Ten gronde kan niet gesteld worden dat de partij van Bart De Wever (N-VA) zich principieel onderscheidt van VB van Tom Van Grieken door “een inclusief burgerschap op basis van de software van de verlichting die de waarden van vrijheid en gelijkheid steeds dieper inkleurt” zoals beweerd wordt in De Standaard.
Het is toch Bart De Wever die Edmund Burke opnieuw in het daglicht heeft geplaatst. Deze Brits-Ierse denker en politicus die de basis heeft gelegd voor het modern conservatisme, heeft zich altijd uitdrukkelijk verzet tegen de verlichtingsideeën. Tegenover de Liberté, Egalité, Fraternité van de Franse Revolutie stelde hij de organisch gegroeide en goddelijk gesanctioneerde traditie. Als Bart De Wever zich vandaag zou distantiëren van Edmund Burke is dat groot nieuws.
Waarom is het onderscheid tussen N-VA en VB niet zo rechtlijnig door te trekken als in De Standaard wordt beweerd ?
Het zijn niet de jonge hengsten van N-VA, maar wel een Pano reportage die de werking van Schild en Vrienden aan de oppervlakte heeft gebracht.
De eerste onuitgesproken bedreiging voor de voorzitter van N-VA is vandaag niet zozeer een mogelijke bevestiging van de achteruitgang bij de verkiezingen van 2019 waardoor VB als grootste partij initiatiefrecht krijgt in Vlaanderen en in N-Brussel, en waardoor het principieel verdedigen van een Vlaamse meerderheid in een volgende federale regering niet langer beargumenteerbaar zal zijn.
De echte bedreiging voor de N-VA Voorzitter is meteen ook de gekoesterde uitdaging voor VB: een nieuwsoortige politieke splitsing binnen het Vlaams-nationaal partijlandschap. Tussen de aanhang voor een inclusief Vlaams-nationaal conservatief gedachtengoed, en wie openstaat voor samenwerking rond het programma van het Vlaams Belang.
Elk nadeel heb zijn voordeel : het einde van de N-VA zou vleugels kunnen geven aan een nieuw politiek project dat terug open staat voor een inclusief Vlaams-nationaal project zonder het uitgesproken maatschappelijk en economisch conservatief profiel dat werd aangenomen na de afsplitsing van de voormalige Volksunie. Terug op basis van het beloofde samenwerkingsfederalisme en niet langer tegen ‘onze’ verlichtingswaarden. Laat de bescherming van die verlichtingswaarden uitgerekend de gemeenschappelijke leest zijn waarmee we Woke en Alt-right moeten analyseren.
