Wat kan een toespraak van Hitler in de begindagen van het nationaalsocialisme ons leren over het huidig parlé over migratie, asiel, natie en staat?

Uit een reeks over WO2, uitgezonden door de Nederlandse zender NPS in 2012, dit uittreksel uit een toespraak van Hitler (1933?), die veel verwantschap vertoont met het huidige discours over migratie en natie en de non-acceptatie van de ‘vreemdeling’ in Vlaanderen en Europa. Hitler heeft het over “mensen die overal en nergens thuis zijn, die nergens een plek hebben waar ze zijn opgegroeid maar die vandaag in Berlijn wonen, morgens desnoods in Brussel, overmorgen in Parijs of in Praag of in Wenen of in Londen en die zich overal thuis voelen”. Zij lopen voor de voeten van het “volk, dat aan z’n grond geketend is en de mogelijkheden die zijn staat hem hiedt, de natie”.

De woordelijke weergave van de toespraak van Hitler zoals vertaald door NPS:

“De strijd tussen de volken of de onderlinge haat wordt door bepaalde belanghebbenden in stand gehouden. Het is een kleine, nergens gewortelde internationale kliek die de volkeren tegen elkaar ophitst, die niet wil dat ze tot rust komen. Het zijn de mensen die overal en nergens thuis zijn, die nergens een plek hebben waar ze zijn opgegroeid maar die vandaag in Berlijn wonen, morgens desnoods in Brussel, overmorgen in Parijs of in Praag of in Wenen of in Londen en die zich overal thuis voelen. (Uit het publiek: joden ). Het zijn de enige mensen die je werkelijk ‘internationale elementen’ kunt noemen omdat ze overal zaken kunnen doen. Maar het volk kan hen niet volgen. Het volk is geketend aan z’n grond, geketend aan z’n vaderland , is gebonden aan de mogelijkheden tot leven die zijn staat hem biedt , de natie.”

Uit het publiek zou men nu ‘migranten’, moslims’, asielzoekers roepen.

Jan Hertogen