Als een nieuwe, nóg rechtsere regering-Netanyahu stappen onderneemt tegen de Palestijnen kan de wereld niet langer onverschillig blijven. Voor VN-mensenrechtenrapporteur Francesca Albanese moet de Palestijnen niet gevraagd worden te onderhandelen over hun recht op zelfbeschikking, noch over de voorwaarden van hun onderwerping.

In het artikel Krijgen de Palestijnen hun fair share in de regionale energie-rijkdommen? gaf ik mijn lezers een voorproefje van de geplande publicatie van een geactualiseerde en deels herschreven e-book-versie van mijn eerste boek, Het zionistische project Israël: etnisch zuiver, of binationaal gidsland? Vandaag doe ik dat nog eens opnieuw, gedreven door het vooruitzicht van een nieuwe, rechts-extemistischer dan ooit, regering-Netanyahu in Israël.

Verdubbeling van extreemrechts

Nu onze media zich vooral bezighouden met nieuws over de strijd in Oekraïne krijgt de mogelijke comeback van Netanyahu nauwelijks aandacht. In 2021, verstoken van coalitiepartners na het breken van beloften, regelde Netanyahu een fusie tussen drie marginale extreemrechtse partijen. Die stap heeft zijn vruchten afgeworpen: zijn extremistische bondgenoten hebben in de verkiezing van 1 november hun aantal zetels verdubbeld. Daarmee kan Netanyahu een relatief stabiele meerderheidsregering vormen in een coalitie met de religieuze zionistenlijst van Bezalel Smotrich en Otzma Yehudit, de partij van Itamar Ben-Gvir.

Ben-Gvir is een ‘politieke kruising’ tussen een Europese fascist en een Amerikaanse blanke supremacist.

Gaat het die kant op, dan kan Netanyahu wel eens spijt krijgen van zijn politiek gemarchandeer. Smotrich is medeoprichter van een organisatie die juridische stappen onderneemt tegen Palestijnse bouwwerken in de bezette Westelijke Jordaanoever. Hij ijvert voor de herinvoering van traditionele Joods-religieuze wetten, en is fel tegen Joods-Palestijns samenleven en homorechten. Ben-Gvir, de leider van Otzma Yehudit, is een ‘politieke kruising’ tussen een Europese fascist en een Amerikaanse blanke supremacist. Als advocaat verdedigde hij Joodse extremisten, en hij riep op tot deportatie van Palestijnse burgers van Israël, die 20% van de bevolking uitmaken.

Relatie met de Emiraten

Zelfs als Netanyahu hun extremere ideeën kan temperen, zullen de religieus-zionisten het toch al agressieve beleid van Likoed nog verder naar rechts stuwen. Zowel Smotrich als Ben-Gvir azen op belangrijke kabinetsposten zoals de ministeries van justitie, defensie, financiën en openbare veiligheid. Het opnemen van Smotrich en Ben-Gvir in een door Netanyahu geleide regering zal problemen veroorzaken met de Palestijnen en de Arabische vredespartners van Israël. Abdullah bin Zayed, de minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Arabische Emiraten, waarschuwde Netanyahu al dat de opname van Smotrich en Ben-Gvir de relatie met de Emiraten zou beïnvloeden.

De religieuze zionisten vertegenwoordigen extremistische Israëlische kolonisten die het leven van de Palestijnen ondraaglijk maken. Tijdens zijn recente reis naar het Midden-Oosten zei Biden de Palestijnen dat de “tijd niet rijp is” voor diplomatie …

In de regering kan extreemrechts stappen ondernemen tegen de Palestijnen. Dan kan de wereld niet langer aan de kant blijven. De religieuze zionisten vertegenwoordigen extremistische Israëlische kolonisten die het leven van de Palestijnen ondraaglijk maken. Tijdens zijn recente reis naar het Midden-Oosten zei de Amerikaanse president Joe Biden de Palestijnen dat de “tijd niet rijp is” voor diplomatie gericht op hun fundamentele rechten die Israël hen ontzegt. Door de huidige, thans demissionaire regering tegemoet te komen in Palestijnse kwesties hoopte Biden Netanyahu op afstand te kunnen houden. Het failliet van die strategie is duidelijk. Dit is niet het moment om te hopen dat het beter wordt voor de Palestijnen.

Lichtpuntje

Toch lijkt er een klein lichtje aan het eind van de tunnel. In een vernietigend rapport aan de VN-secretaris-generaal gaat speciaal mensenrechtenrapporteur Francesca Albanese in op een aantal mensenrechtenkwesties, met name met betrekking tot het recht van de Palestijnse volk tot zelfbeschikking in de context van de koloniale kenmerken van de Israëlische bezetting. In haar conclusies formuleert Albanese een niets aan de verbeelding overlatende kwalificatie van de bezetting.

In het e-book is een geredigeerde samenvatting van haar belangrijkste slotparagrafen opgenomen. Die samenvatting, voorzien van mijn commentaar, treft u hieronder aan:

Lees verder op Geopolitiek in context