Het was mei 2018… Drie jaar geleden.

Moses Lamine Bangoura was 27 jaar oud en had zijn huur niet betaald.

Het moet gezegd dat hij geen erg serieus persoon was… Hij had zelfs de brief van de deurwaarder niet geopend waarin hem werd meegedeeld dat hij 1.600 € aan zijn huisbaas moest betalen.

En hij stierf! Dood omdat hij zich verzette tegen zijn uitzetting. Acht van hen gingen er tegenaan! Acht agenten met geweren en helmen!

Ze hadden hem makkelijk naar buiten kunnen duwen, slepen als dat moest, want hij was niet gewelddadig, nee, maar hij maakte wel ruzie en riep « Ik weet niet waar ik heen moest! »

Daarom besloten deze acht, allen duidelijk wit, hem duidelijk te maken dat zij die het uniform dragen recht hebben op leven en dood. Dus, wat denk je?

Ze legden hem op de grond, deden hem de handboeien om, wurgden hem met een houdgreep die ze tijdens de training hadden geleerd, bonden hem vast met riemen en duwden, om af te ronden, zo hard ze konden op zijn borst.

Eerlijk gezegd waren het niet alle acht die hem verpletterden, daar was niet genoeg plaats voor. Toen Lamine niet meer bewoog, lachten ze… “Hij doet alsof hij dood is!”

De lijkschouwer zou verklaren dat hij gestikt was, dat een van zijn armen gebroken was en dat een kraakbeen in zijn strottenhoofd gescheurd was.

De politiechefs en hun collega’s van het zogenaamde “parket”, een grappige benaming voor magistraten, verklaarden dat er niets te zeggen of te zien was… geen zaak!

De ouders van Lamine accepteerden dit niet en stapten naar een verdediger van de mensenrechten voor hulp… normaal gesproken zullen de agenten in maart 2021 voor de rechter verschijnen[1]. Niet gelukkig (met deze klacht, nvdr) weigerde de politie het lichaam vrij te geven als de klacht niet werd ingetrokken.

Aangezien de ouders weigerden, hielden zij zijn lichaam in en eisen nu 30.000 €, het bedrag van de rekening voor de drie jaar bewaring in het lijkenhuis sinds drie jaar.

Dit gebeurde allemaal in een kleine Vlaamse stad. De mainstream Franse media vermeldden het nauwelijks, er verscheen was slechts een “echo” in de rubriek “overreden honden”.

De hele scène was gefilmd… maar pas twee jaar na de tragedie kregen journalisten de gruwelijke beelden in handen.

Twee jaar later na de moord op Lamine Bangoura… onderging Georges Floyd hetzelfde lot in Minneapolis.

Zijn de agenten van daar naar dit land gekomen om hier training te geven?

Dit zijn gewelddadige tijden!

Rudi Barnet is een 80-jarige Brusselse theaterauteur. In maart 1967 wou hij Une saison au Congo van Frans auteur Aimé Césaire (1913-2008) bewerken voor theater in Brussel, in samenwerking met Hugo Claus. Dit theaterscript evoceerde de laatste maanden van het leven van Patrice Lumumba. De Brusselse theaters weigerden het te programmeren.

Note:

[1] De rechtbank besliste op 16 maart over de gegrondheid van de aanklacht. De betrokken agenten zullen niet vervolgd worden (nvdr).