Lezen alleen is niet genoeg opdat kinderen leren teksten en taal begrijpen, zo staat in De Standaard van vorig weekend. Het is niet genoeg,  dat De Standaard Boekhandel zijn  best doet met jongerenafdelingen, die overigens goed werken, goed verkopen.

Jongeren van nu zijn volgens deelnemers aan het debat in de groep Iedereen  leest op Facebook “minder ontvankelijk” geworden dan eertijds, wat taal betreft.

Een moeder getuigde. “Ze pikken er verwonderlijk weinig van op, van die boeken, mijn kinderen”.

En wel, hoe komt dat, dat minder ontvankelijk zijn?

Ik heb nog heldere herinneringen aan hoe mijn Mama dagelijks voorlas, nog voor ik twintig maand oud was.
Nu ben ik een bekend publicist, schrijver.

Als ik mijn verhaal mag als referentie nemen, is de grote reden de grote afwezige.

De moeder is er niet meer om de Moedertaal over te brengen.

Er moet dringend dieper nagedacht over diepere oorzaken van die nieuwe situaties.

Er dient met name een open debat opgestart over mogelijke nadelen van de lang gedroomde Emancipatie. Voor de kinderen.

Die hebben Mama misschien uiteindelijk nog meer nodig dan de Economie. Zeker de eerste vier jaren.

Wij moeten het positieve zien en het misschien toch leren opvissen uit de traditie.

Zeg niet “Moeder aan de haard.” Zeg en denk “Moeder bij haar baby’s “

En zoals in eerdere blogs betoogd: het kerngezin met alleen ma en pa en de kinderen is een heel recent fenomeen. Een aanhangsel van een obese economie en economi-S-me in het denken. “Een scheepje dat snel kapseist” in de woorden van een professor-therapeut die het kan weten. Na vele duizenden gesprekken in de hulpverlening.

Normaal, dit wil zeggen in lange-termijn historisch perspectief (en dús genetisch!, want het was zo gedurende vele millennia,  in de formatieve tijd van onze hersenen en lichaam, van onze diepst menselijke Identiteit!), krijgt een kind input van een hele reeks volwassenen die geregeld rustig de tijd nemen er mee te praten en dingen voor re doen.

Dat is de schat-in-woorden die tot ons kwam uit dat blijvend inspirerende Afrika, dat momenteel zo graag als boeman wordt voorgesteld voor onze Europese toekomst:

“It takes a village to raise a child “!