In deze kersttijd en nieuwjaarsdagen komt bij niet weinige een wildschotel op het menu. Bij deze gelegenheid geef ik graag wat achtergrondinformatie mee over de voorgeschiedenis van het wildbraad op je bord dat vaak zo’n deugd doet op het vlak van smaak en geur.
In vorige jaren heb ik dergelijke uitleg al vaker geboden. Dat is logisch omdat we heel wat kennis over dat aparte universum hebben opgedaan in een vorig leven. Deze vorm van natuurbeleving werd een fijne passie en.. waar het hart van vol is loopt de mond van over. Dit keer krijgt u de informatie via een dialoog te lezen. De criticus van de dag is een scherpzinnige en geleerde intellectuele partner op Facebook die opvalt door zijn grote belezenheid; hij geeft er heel wat boeiende signalementen van romans mee; en verder – zo kwam ik te weten na persoonlijke dialoog – door de diepzinnige vragen over de mens die “Laurent Oedipe” zich al sinds jonge jaren stelt. Lees mee wat ter sprake kwam in de dialoog voor de vrienden op dit sociale medium en vergroot uw kennis over een wereldje dat velen fascineert; insiders veel vreugde bezorgt en een heuse passionele “levensstijl” maar dat bij sommigen – ondanks de aanwezigheid intussen van veel jagende mensen m/v op sociale media en documentaires op tv-kanalen – nog onbegrip en afkeuring blijft oproepen.
Het “schrijfgesprek” gaat van start in het kielzog van de vorige blog die ging over mijn mooie ontmoeting met de directeur van Gaia in een (hoofdzakelijk vegetarisch) self-service restaurantje in Leuven. Veel leesplezier en ik hoop dat uw horizon over deze aparte wereld in deze donkere dagen vol feestlichtjes wat verruimd mag raken. Spreken met Expertise is in deze dagen van explosie van expressie van meningen van groter belang dan ooit.
—————————————————————————————————————————————————-
SHS: Laurent.. ik ken uw standpunt over jagen nadat u er een paar keer over schreef hier. Merk toch op dat het sinds bijna een miljoen jaar een geliefde bezigheid is voor de Homo sapiens overal ter wereld die ook zeer goed vlees oplevert; zowel voor volkeren in precariteit als voor de hedendaagse kerstvierder en gastronoom. Er is ook sinds vele eeuwen een hele cultuur mee gemoeid. Van prachtige schilderijene; porselein; standbeelden en en wandtapijten (uit Vlaanderen – aanwezig in vele landen) tot de muziek: de jachthoorn – die ik zelf speel. De literatuur, het motief keert terug in klokken, pijpen.. en veel meer. De wapenmakers zelf maken vaak prachtige schietgeweren. De terreinwagen wordt door jagers echt gebruikt; dat is algemene mode geworden. Ook de kleding van de jager – geschikt om lange uren door te brengen in de koude buiten ver van de bewoning – heeft al menige mode-ontwerper en kledingproducent tot inspiratie gediend.
Het is ook niet omdat sommigen dat niet kunnen begrijpen – meestal na nooit met jagers en drijvers te zijn mee op stap gegaan – dat het geen nobele intense sport is die de mens als geen andere bezigheid in contact met de natuur en de dieren brengt. Vele soorten jacht vereisen ook dat de jachtgroep en de jachtwachter – betaald door de groep en de jachtheer – het wild verzorgen. In de zomer ontvangen kwetsbare soorten zoals de patrijs in menig revier extra drinkwater; in de winter brengt de jachtwachter appels en takken van appelbomen (Cox is de dieren het liefst zo leerden wij in de cursus Kleinwild) naar de hazen en konijnen in de bevroren velden. Zonder rijke heren met grote parken heb je in vele streken geen gezonde hertenpopulatie meer. Het is een wereldje apart waarover de vooroordelen dan ook welig tieren. Zonder enige expertise uitgebracht vaak.
Deelname aan de jacht is ook flink gedemocratiseerd na WO II. Uit nijd op de hogere klassen hoeft niemand nog tegen deze LEVENSSTIJL te zijn of te ageren. Zoals al een beetje af te leiden is uit het cv dat ik hier [op het Facebookprofiel] geef – ben ik heel betrokken geweest in dit universum. Ik heb deelgenomen a ls observator aan een tiental jachtpartijen ; ik heb de Jachtcursus gevolgd (die wekelijks over een viertal maanden loopt; met vakken over wildbiologie (kenmerken; voortplantingscyclus…); jachthonden; Jachtrecht en Wapens (inclusief praktijk met de nadruk op veilige omgang met het wapen); wij hebben het officiële Jachtexamen afgelegd met succes (slechts zestig procent slaagt) ; ik heb persoonlijk enkele keren gejaagd op kleinwild in diverse revieren en heb mogen deelnemen aan het afschotplan op herten en everzwijnen in de Koninklijke Jachten van Hertogenwald in de Oostkantons. Met goed succes overigens; de zes kogels waren telkens raak. Daarnaast heb ik wel veertig artikels geschreven -ook juist over de ethiek en de essentie van de jacht; in De Morgen en in drie verschillende jachtbladen. Sinds begin jaren negentig speel ik jachthoorn en ik heb zestien jaar over de filosofie van de jacht en de deontologie gedoceerd aan het Instituut voor de JACHTOPLEIDING. Dit is een van de terreinen, de disciplines waar ik behoorlijk wat expertise over heb vergaard.
Laurent Œdipe: Beste Stefaan C. Hublou-Solfrian, ik kan mij niet vinden in de ‘jacht’ zoals die nu wordt beoefend en ik zal er mij ook niet toe lenen. Ik kan geen enkel plezier of meerwaarde aan het moedwillig doden van dieren verbinden en dan heb ik het nog niet eens over de vreselijke en bloedige vossen- en andere drijfjachten. Vooral die laatste zijn je reinste barbarij die nog steeds gewillig beoefend wordt in bepaalde kringen. Wie wil daar nu deel van uitmaken? Ik ben ‘peter’ van enkele wolven die leven in hun (beschermde) roedel, nabij de Tjechische grens. Ik draag financieel bij tot hun welzijn en het voortbestaan van de roedel. Mijn hart bloedt telkens als ik terug moet lezen dat hier ten lande een wolf is aangereden en de daarbij dood vond, maar meer nog bloedt het als ik de beelden zie van de jacht die men op wolven maakt en op welke manier en met welke middelen die dieren worden gedood. Het is gewoon afschuwelijk. Laat het jagen aan de dieren om te overleven en laat het hert voor de wolven…
SHS: Beste Laurent Œdipe . Uw antwoord stelt mij niet teleur. U geeft een persoonlijke opinie – geen domme slogans louter gebaseerd op “het hart” of op spontane impulsieve sentimentele overwegingen. U zult ook wel begrijpen dat de ene mens de andere niet hoeft te zijn. Momenteel zijn er vele groepen Jongjagers in de provincies; ook vrouwen maken deel uit van de cursisten van het IJO ; zij jagen daadwerkelijk en schrijver er stukken over. Ook Niet iedereen wil ook dokter of chirurg worden of soldaat enzovoort. Terwijl anderen hierin juist hun roeping en zin van het leven vinden. Gelukkig is er vrijheid. Op de wolf mag tot nader bericht niet gejaagd worden in onze regio. Wie dat doet verlaagt zich tot het niveau van stroper. De commerciële stroperij op allerlei wild groot en klein slaat gaten in populaties door jagers opgebouwd. De jachtheer verantwoordelijke en leidinggevende van een jachtgroep of Wildbeheereenheid (zoals ik er drie heb gesticht in dienst van de Overheid als Consulent WBE) bevecht dat fenomeen onder andere door jachtwachters (iets anders dan boswachters) het veld in te sturen uit te rusten en te verlonen. Dat is een feit van betekenis dat vele leken niet kennen. In Wallonië zijn jagers verplicht – soms duizenden euro per seizoen – “wildschade ” te vergoeden aan de landbouwers. Met name everzwijnen richten vaak op een nacht grote schade aan de gewassen.
Jager zijn is vandaag een verantwoordelijke functie van gediplomeerde mensen binnen een strikt afgebakend juridisch kader.
– Uw inzet voor wolven is loffelijk. Ik kan u zeggen dat ik in dezelfde positie ben; In Polen – Bialowièza (het bos waar nog in het wild Wisenten voorkomen waarvan het toponiem betekent: de witte weide) – in 2001 maakte ik kennis met de wolvenbiologe Agnieska “Owca” Kloch; ik heb haar financieel gesteund ; onder andere met het aan de man brengen van foto’s van wolven van mijn kennis de passionele natuurkenner en -fotograaf Rollin Verlinde.
Michel Vandenbosch is geen gewone man. Hij begreep al vroeg in zijn loopbaan en leven dat jagers weinig of geen kwaad aan dieren berokkenen in vergelijking. De wilde dieren hebben een vrij en gezond leven – ongetwijfeld aangenaam – in de wildbaan. (Fazanten kweken en uitzetten is een marginaal fenomeen waar media gretig op focussen omwille van sensatie en lezersaantallen). Jagers worden opgeleid om een dadelijk dodelijk schot af te geven bij het omleggen van het wild. Wanneer het om grote dieren gaat zoals herten reeën of everzwijnen en het wild raakt toch een keer gewond; dan is er de Vlaamse zweethondengroep die klaar staat; 7/7 24/24. Om zonder kosten de Nazoek te doen. Zodat het dier uit zijn lijden kan verlost worden en het wildbraad op de tafel bij gelukkige families kan terecht komen. Zeg nu zelf – zou jij niet graag als een wild dier leven en aan je einde komen… In plaats van door honger of ziekte. Persoonlijk heb ik het van in de tienerjaren veel interessanter gevonden een nuttige en avontuurlijke laatste dag en dood te beleven. Ik zou als zwijn of hert trots zijn een mensenfamilie te voeden als ik moet sterven.
Laurent Œdipe: Stefaan ik ben het volkomen met u eens dat het beter is, meer nog raadzaam is, om een dier uit zijn lijden te verlossen dan dat het een gruwelijke ‘natuurlijke’ dood sterft. Als er geen uitzicht op redding meer is zou ook ik geen moment aarzelen en het dier in zijn doodstrijd ‘helpen’. Dus wat mij betreft kan dat ook voor dieren in het wild. Het doden van dieren dient op z’n minst vlug en waar mogelijk ook pijnloos te gebeuren.
SHS: Laurent Wel vaak doet de jager juist dit. Hij neemt hierin verantwoordelijkheid op; op humane manier. Reeën bijvoorbeeld worden bij overpopulatie agressief en verwonden elkaar; ze worden dan ook verzwakt en vallen vaker ten prooi aan de keelhorzel; die parasiet doet de mooie kleine herten sterven door verstikking; een zware dood. Hedendaagse Jagers die goed opgeleid zijn en het juiste morele kompas hebben; beschikken over expertise om de zwakke en oude herten en reeën te onderscheiden en zij zullen – in overeenstemming met de wetten van de Natuur en de natuurlijke selectie die de soort van de herten sterk en gezond houdt – het eerste omleggen. Zo plaatsen zij zich midden in de natuur als een verstandige predator en vervullen zij een nuttige rol bij het voortbestaan van de soorten. Geef toe dat vele impulsieve “nee-zeggers” het zo nog niet zullen hebben bekeken.
