[Oorspronkelijk Geschreven voor de groep Leuven in de jaren tachtig van Facebook]

Beste vrienden en stadsgenoten, herinner jij je nog dat er een kinderkapper was in de Tiensestraat ter hoogte van het Zwembad? Waar nu een ijsjeszaak is gevestigd.
Ik herinner me nog als was het vorige week dat mijn broertje en ik door moeder daar naartoe werden gebracht om wat gekortwiekt te worden.

De zwijgzame, grote man met grote snor die mij met zachte hand mooier maakte… Hij had een unieke troef in zijn zaak: Kinderen konden er plaatsnemen op een van de twee houten kermispaardjes om geknipt te worden. Iets dat, zo herinner ik mij goed, mij, ongetwijfeld zoals vele andere jongens en meisjes, vermocht snel op mijn gemak te stellen als vijfjarige.

Ik was dol op dieren. Een foto gemaakt door papa op de beestenmarkt in de Heilige Geeststraat ter gelegenheid van Leuven kermis in 1965 getuigt daarvan. Heerlijk vond ik de kennismaking van dichtbij met de paarden, koeien, schapen en ezels.

En… de lekkere geur die de zwijgzame,  imposante maar vriendelijke kapper soms op het eind als finishing touch gebruikte! Die aromatische geur die ongemerkt een beetje symbool ging staan voor kindergeluk, frisheid, plezier aan het lichaam, lekkere verzorging!

Dat was eind jaren zestig en jaren zeventig.
Ik weet nog hoe ik er eerst niet goed bij kon toen die kapper daar eind jaren tachtig denk ik, weg ging! Dat was echt een steunpilaar geweest in mijn jonge wereld(beeld) van onze thuisstad Leuven Dat kon toch niet?

Leuven was ineens niet meer hetzelfde! Het zou een eerste paukenslag zijn van vele, natuurlijk. De tijd staat niet stil. Mensen worden oud, gaan met pensioen, straten veranderen de hele tijd, zo ontdekte je gaandeweg. Het geeft soms wel een vreemde smaak. Misschien zijn wij toch niet echt gemaakt voor zoveel verandering. Je voelt je na de veertig toch lichtjes ontworteld. Zelfs als je zoals wij het geluk hebt in een mooie, trotse, goede stad te wonen en er kunt blijven wonen, tot je oude dag. En ooit misschien tot je laatste uur.

In elk geval is het een cadeau van de gevorderde leeftijd, de nostalgie en haar genoegens te mogen ontdekken. Met open ogen in de stad van je kinderjaren te kunnen rondgaan en de herinneringen te laten opkomen. En op sociale media foto’s en herinneringen te delen.

Daar moest ik aan denken toen ik in deze kerstdagen met feestverlichting overal in Leuven op zoek naar een geschenk voor de partner in de Inno terecht kwam in de Diestse. De INNOVATION! Nog zo een fundamentele herinnering. Na een cadeau te vinden, dacht ik ook aan mezelf. Er was korting voor het tweede product. En toen zag ik plots deze fles. Ik wist dat de geur heerlijk, wonderbaar zou zijn.

Thuis uitgeprobeerd, werd ik precies in een wolk naar de hemel van mijn kinderjaren opgenomen. Ik zat terug happy en simpel, zonder grote-mensen-zorgen in de grote beweegbare stoel bij de “coiffeur”.

Voor mij is dit de beste Eau de Cologne die er is, natuurlijk. Leve de herinneringen. En leve papa, die bij het scheren in die lang vervlogen dagen ook wel eens een after shave van dit merk toepaste. Hij gaf mij een duurzaam cadeau toen hij zijn reisverhalen en soldaten avonturen vertelde toen ik amper vier was. Hij stierf in 1987 ver van Leuven. Ik vraag me af welke aftershave hij op het einde van zijn bestaan gebruikte…