De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Stef Hublou Solfrian

17 januari 2024, “a white Christmas”, 79 jaar na belegering en bevrijding van Bastogne

woensdag 17 januari 2024 21:03

Spread the love

Een dag met waarachtig sneeuwschoon is 17 januari 2024 geworden. Vermoeid maar voldaan ben ik met vol gemoed na de schoonheid in te drinken in sprookjesachtige landschappen tijdens een onvergetelijke wandeling in het Golden Hour rond zonsondergang op deze “Kerstdag 17 januari”. De abdij van Keizersberg leek nog nooit zo mooi. De sneeuw brengt ook wat last, maar ik heb al langer de indruk dat die natuurkracht de mensen verenigt, en ontmoetingen en gesprekken bevordert. Wat nog eens mocht blijken. Leve de Winter. Leve de wisseling van de seizoenen! & Dan te bedenken dat indien Fellow net rond zonsondergang niet met aandrang had gevraagd te gaan wandelen, we dit hadden gemist! Dezer dagen herinneren miljoenen (klein)kinderen en een handvol overlevers en veteranen zich ook de Slag om de Ardennen.

Slag om de Ardennen

We waren ook in de stemming om het moois van de dag te (h)erkennen, nadat we de namiddag hadden besteed aan de studie van de dramatische, uiterst penibele situatie in en rond het belegerde Bastogne in de winter van ’44 – ’45.

De Airborne troepen van het 101st geleid door plaatsvervangend generaal McAuliffe, Kolonel Roberts van de tank regimenten van de 10th Armored Division, de drie onmisbare bataljons Artillerie, waaronder het bekwame 969 Field Artillery Bataljon van Afro-Americanen, het 463 Parachute Field Artillery met hun korte houwitsers die het tijdens de Duitse aanval op kerstdag met fanatieke leeuwenmoed opnamen tegen de Pantzergrenadiers en de 27-tonner Panther tanks van generaal-majoor Heinz Kokott, het team van lucht-verbindingsofficier en voormalig piloot kapitein James Parker die zich met krachtige zendapparatuur had geïnstalleerd in een ongebruikte tank die op het plein in Bastogne stond, en de hele dag precieze directieven gaf aan de vliegtuigen, C-47 bevoorradingstoestellen en krachtig bewapende jachtbommenwerpers P-47 Thunderbolt, die de Duitsers zo fel vreesden, en tenslotte de telkens weer flink overrompelde medische posten die bijna geen medicijnen meer hadden… zij werden samen met de ca. 3000 burgers, die in de kelders op vaak miserabele wijze moesten schuilgaan, ontzet kort na kerstmis 1944. Op 16 januari, gisteren, was de saillant, The Bulge, teruggebracht tot waar de Duitse troepenlinie was bij de aanvang van het grote wanhoopsoffensief op 16 december. Een miljoen soldaten waren in deze ijkoude hel op de been geweest. Lest we forget.

Update 10 december 24

Korte historiek

Om deze tijd, op 16 december 1944, begon wat het laatste offensief van het Duitse Derde Rijk zou worden. De slag zou woeden tot 16 januari 1945, en daarna uitlopen. Tijdens een van de strengste, koudste winters die in die eeuw werden meegemaakt. Het werd een slag die veel doden en gewonden eiste. Vele soldaten aan beide zijden hadden in de eerste twee weken geen winterkleding… De Duitse generaals hadden – vaak tegen hun zin, want de meest vooruitziende geloofden niet in het opzet – de laatste tientallen divisies tanks en infanterie, artillerie en commando’s verzameld aan de Duitse grens, in het grootste geheim. De grote transporten van troepen, munitie, voedsel en materiaal vonden in de weken voordien vooral ‘s nachts plaats. Er was radiostilte bevolen. In onze Ardennen stond het front al een tijdje stil; enkele van de meest vermoeide eenheden hadden daar een plekje toegewezen gekregen “om op adem te komen”. Hun heldhaftige verzet, vaak gevoerd “met de hoop van de wanhoop”, was een van de factoren die de slag in het voordeel deden kantelen van de geallieerden. Die werden aangevoerd door “Ike” Eisenhower als opperbevelhebber, en verder door generaals als Horrocks, Montgomery, Patton, Bradley, kolonel Roberts van de Tanktroepen, brigadegeneraal McAuliffe, die onvergetelijk werd door zijn antwoord “Nuts!” op het ultimatum van Duitse generaals zoals Von Leeb, Von der Heydte (van de parachutisten, die zijn mannen al gauw sparen wou, en zich wijselijk overgaf) en Henno Mannteufel (die de grootste successen boekte in de middenzone van de aanval), en vele andere bekwame en toegewijde hoge en lagere officieren en manschappen, van wie de namen in ruime kring van familieleden en geïnteresseerden tot op vandaag bekend blijven. Iets waarvan de groepen over WO II op sociale media zoals Facebook, getuigenis afleggen.