Dit artikel geeft een beknopte visie omtrent het vergrijzingsprobleem in Europa en de mogelijke alternatieven die voor handen zijn. We richten ons hier niet langer op de louter demografische factoren die hieraan ten grondslag liggen dan wel kijken we wat een omgekeerde logica voor effecten kan hebben. We hanteren dezelfde economische principes zoals deze nu algemeen aanvaard werden binnen onze maatschappij. Het grote voordeel is dat we onze manier van denken niet hoeven te wijzigen. Dit laatste zou tot de nodige verwarring kunnen leiden en de bijhorende dialoog kan mogelijks de evolutie stagneren. Onderstaande mijmering wordt vanuit een Europees perspectief geschreven :

Import (huidige logica)

Onze huidige manier van economie voeren richt zich voornamelijk op winstderving en dit op basis van algemeen aanvaarde monetaire systemen. Deze systemen zijn een vast gegeven en kunnen niet gewijzigd worden met als gevolg dat ‘vlees en bloed’ als variabele dient in rekening gebracht te worden, dit getuigt van onze flexibiliteit en creativiteit. Zonder hierover een naslagwerk te willen schrijven is de gangbare gedachte kort te omschrijven als volgt.

Wanneer blijkt dat economie verschuift naar de lage loonlanden als gevolg van een inflatoire economie en beleid, komen de rijke landen na verloop van tijd onder druk te staan. Alle systemen inzake sociale zekerheid, bijhorende dienstverlening en pensioenen worden in vraag gesteld door de verschuiving van het kapitaal en economie. Als de productie verschuift naar lage loonlanden dient men op één of andere manier nieuwe investeringen aan te trekken ter compensatie en vrijwaring van de eigen welvaart. De druk die hierdoor ontstaat wordt extra verhoogd door oa demografische factoren zoals de vergrijzing die zich nu manifesteert in Europa.

Aangezien ‘vlees en bloed’ flexibel is, zal men dus moeten zorgen voor nieuwe import teneinde de eigen welvaart te vrijwaren, een gekende dynamiek alsook algemeen aanvaard als de best mogelijke oplossing (door politiek Europa geschat op 35 miljoen mensen). Om te bepalen uit welke landen deze import moet komen,  zal een bijkomende studie noodzakelijk zijn. Het is immers niet raadzaam om zieke mensen te importeren aangezien het de druk op de ziektekosten zal verhogen wat, zoals U wil begrijpen, niet getuigt van visie.

Kort samengevat,  als gevolg van de problemen die ontstaan door een verschuivende economie is de actie eenduidig en logisch :

1. aantrekken van nieuwe investeringen ter bevordering van de overconsumptie en
2. import van nieuw ‘vlees en bloed’ ter compensatie van een cashtekort op de pensioenen

Dit is een beproefde methodiek en kunnen we niet wijzigen. Het zou ons nu te ver leiden welke valkuilen aandacht vragen en/of welke logistieke en andere vaardigheden noodzakelijk zijn om deze oefening aan te vatten (of verder te zetten). Er bestaat in deze context genoeg expertise alsook heeft de geschiedenis hierover voldoende gerapporteerd. De logica van het bovenstaande is ons allen gekend en noemen we vanuit een Europees perspectief ‘economische’ of ‘legale migratie’. Het is de politieke verantwoordelijkheid om deze complexe oefening in goede banen te leiden.

Export (omgekeerde logica)

Het systeem van import en export van ‘vlees en bloed’ is alom aanvaard maar niets belet ons om vanuit het Europese perspectief de omgekeerde logica toe te passen. Welke democratische voordelen kan dit opleveren in functie van de Europese vergrijzing ?

Onder hetzelfde motto van ‘eigen volk eerst’ kunnen we in tegenstelling tot import van nieuwe arbeidskrachten ook opteren voor de export van niet rendabele actoren. Anders gezegd, we kunnen de derde leeftijd exporteren naar die landen waarvan we normaal gezien (en afhankelijk van de eerder vermelde studie) de import zouden halen.

Hieronder enkele vingerwijzigingen (losse en niet verder uitgewerkte gedachten), voor een verdere uitdieping bestaat dialoog zoals dat in een democratie gangbaar is. We kunnen desgevallend later beroep doen op de diverse studiediensten die zich ontfermen over deze problematiek.

• Door de export van de derde leeftijd dienen we minder investeringen aan te trekken, dit zou de overconsumptie elimineren, een opsteker voor het milieu
• Deze export betekent ook dat we minder kosten hebben ter integratie van de import volgens het oude systeem, ook hier zien we dus een kostenbesparend element ontstaan
• Deze optie betekent ook dat de huidige arbeidskrachten niet langer hoeven te werken ter compensatie van het cashtekort op de pensioenen, dit zou ten goede kunnen komen van de gezondheid aangezien werken terug zinvol ervaren wordt. Dit zou het aantal depressies en stijgend aantal zelfmoorden in gunstige zin kunnen stemmen.
• Aangezien de levensduurte in de lage loonlanden veel lager ligt betekent dit ook dat het huidige pensioen relatief gezien veel hoger wordt. Dit pensioen blijft betaald worden door het land van herkomst, hier heeft de derde leeftijd immers voor gewerkt. Anders gezegd, volgens het repartitiestelsel zal de bijdrage op de lonen van de locale markt (Europa) ruimschoots voldoende zijn om deze pensioenen te betalen. Het spreekt voor zich dat hoe meer mensen we exporteren naar de armste landen, hoe rendabeler deze oefening wordt. We kunnen er zelfs voor opteren om de huidige pensioenen te verlagen waardoor een extra kostenbesparing gerealiseerd wordt. Voor de geëxporteerde zelf betekent deze verlaging geen inkomstenverlies gezien de lagere levensduurte in die armere landen, ook hier geen probleem dus.
• Wanneer we de derde leeftijd zouden exporteren zien we ook voordelen voor de landen van export. Immers, de instroom van mensen en het bijhorende kapitaal biedt de locale markten de kans om hun economie verder uit te bouwen. Op deze manier ontstaat een spontane herverdeling van het kapitaal. De export van de derde leeftijd kunnen we derhalve zien als een nieuwe vorm van ontwikkelingshulp.
• Het spreekt voor zich dat de derde leeftijd nog steeds de nodige geneeskundige verzorging vereist en derhalve kan ook de locale bevolking hier beroep op doen. Dit komt ten goede van het algemeen welzijn van de wereldbevolking. Zowel armoede als gezondheid wordt hierdoor een oplossing geboden.
• Los van het exporteren van de derde leeftijd, bestaat misschien zelfs de kans dat we ook de eerder geïmporteerde allochtonen terug naar huis kunnen sturen. Dit zou ten goede komen aan de integratieproblemen waardoor het ‘eigen volk eerst’ syndroom kan afgezwakt worden en/of in ere hersteld worden. Dit laatste is afhankelijk van ieders persoonlijke perceptie, ook hier levert deze export niets dan voordelen. Interculturele problemen krijgen hierdoor een andere benadering.
• Wanneer ook de allochtoon naar huis kan gestuurd worden, zal dit ten goede komen aan de criminaliteit. Ook hier zien we een gigantisch kostenbesparend element ontstaan. We denken dan bvb aan de investering in nieuwe gevangenissen die misschien niet meer nodig is. Dit laatste slechts als voorbeeld maar ook de volledige logistieke ketting inzake politie en justitie kan hierdoor drastisch vereenvoudigd worden. Achterstanden kunnen weggewerkt worden zonder een verhoging van de criminaliteit.
• …..

Bovenstaande vingerwijzingen zijn slechts indicatief maar we hopen hiermee te kunnen aantonen welke voordelen deze omgekeerde logica ons kan opleveren. Op zichzelf denken we dat de praktische uitvoering veel sneller kan verlopen aangezien we hier met onze eigen mensen te doen hebben. De communicatie en richtlijnen kunnen dan ook in de eigen landstalen gevoerd worden. Logistiek gezien is het veel makkelijker om vanuit een centraal magazijn (ic Europa) te exporteren dan dat we vanuit verschillende importlanden dienen te rekruteren, ook hier een enorme costsaving. Onze logistieke kennis en creativiteit krijgt hierdoor een correcte invulling.

Zoals gesteld is dit document slechts bedoeld om de dialoog op gang te trekken zoals dat in een democratie de norm is. Nochtans denken we niet dat hierover veel dialoog noodzakelijk is, het is immers dezelfde handelswijze dan die nu al bestaat en deze werd reeds uitvoerig besproken en goedgekeurd. Het verschil is dat we het andersom doen, conceptmatig blijft dit hetzelfde idee. Teneinde deze zeer rudimentaire draft verder uit te werken, zoeken we nu naar de politieke en/of andere bereidheid tot samenwerking zoals onze doelstelling deze filosofie schraagt. In ons aller belang.

Cynisme, het vervolg zou gaan over nieuwe oplossingen voor oude problemen …