België, of beter gezegd: de Belgische regering, wordt door nogal wat buitenlandse commentatoren in positieve of negatieve zin voorgesteld als kritisch voor de Israëlische regering en haar oorlog tegen Palestina. België gaat wel niet zo ver als Spanje, Ierland of Noorwegen die de Palestijnse staat erkennen, maar in het gezelschap van regeringen die het als hun plicht als westerse democratie beschouwen om het Israëlisch apartheidsregime door dik en dun te steunen is het niet moeilijk om ‘kritisch’ over te komen. Als premier De Croo dan nog de euvele moed had om streng te protesteren als een medewerker van het Belgisch ontwikkelingsagentschap in Gaza samen met zijn zoontje, zijn vader, broer en nichtje door het Israëlische leger in hun slaap doodgebombardeerd werden, ja, dan getuigt hij toch van uitzonderlijke moed en kritische zin, niet?
“Symboliek lost niks op, ik wil impact op het terrein” Premier Alexander De Croo
Maar laten we De Croo en zijn regering eventjes beoordelen volgens de criteria die De Croo zelf naar voren bracht om het niet erkennen van de staat Palestina te verantwoorden. “Symboliek lost niks op, ik wil impact op het terrein”, zei De Croo. Welnu, De Croo en zijn regering hebben de mogelijkheid om een niet onbelangrijke impact te hebben op het terrein. Ze zouden kunnen maken dat geen enkel militair tuig meer naar Israël verscheept wordt via Belgische vliegvelden of havens. Dat dit à volonté gebeurt gedurende de ganse periode waarin Gaza met de grond gelijk gemaakt wordt, staat nauwkeurig beschreven in een artikel van Vredesactivist Ludo De Brabander: Geen erkenning Palestijnse staat, wel 70 ton militaire goederen via Bierset naar Israël. Het betreft zowel leveringen aan het leger als aan de Israëlische militaire industrie. Eerder al werd de rol van de haven van Antwerpen bij de wapentransporten naar Israel blootgelegd. Wil de regering De Croo impact hebben? De kans – in feite de plicht – ligt voor het grijpen, maar voor hypocrieten is het, zeker in verkiezingstijden, meer opportuun om verbaal de kritische uit te hangen maar op het terrein de genocide-regering te blijven steunen.
Was het de ‘progressieven’ in de regering De Croo (en in de regionale deelregeringen) menens geweest met hun verontwaardiging over wat in Gaza gebeurt, dan hadden ze minstens kunnen ageren tegen de rol van België als transitland voor wapenexporten naar Israël. Daarbij hadden ze zich kunnen beroepen op het internationaal recht en de conventies die door België ondertekend werden. Maar het zijn niet de groene of sociaaldemocratische coalitiepartners die daarvoor hun nek uitstaken, maar wel een coalitie van ngo’s. 11.11.11, Association Belgo-Palestinienne (ABP), Al-Haq Europe, Broederlijk Delen, De-Colonizer, Intal, Oxfam België, Vrede vzw en Vredesactie spannen een zaak in tegen de wapenexport naar Israël via de Antwerpse haven.
Wilt u als gewone burger impact hebben op het terrein? Doe dan een gift om deze rechtszaak te helpen financieren.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
