In het Brugse Sint-Janshospitaal (voorheen ‘Hospitaalmuseum – Memling in Sint-Jan’, voorheen ‘Memlingmuseum’, tot 1976 een écht hospitaal) loopt tot 14 oktober een tentoonstelling met beeldend werk van contrabassist Peter Jacquemyn die er op vrijdag 5 oktober ook een concert zal geven met saxofonist Evan Parker in het kader van Jazz!Brugge.
Jazz!Brugge is een tweejaarlijks festival dat resoluut kiest voor Europese jazz. Het programma wordt samengesteld door kunstencentrum De Werf en vindt plaats in het Concertgebouw, maar voor de middagconcerten wordt uitgeweken naar de zolder van het Sint-Janshospitaal, een quasi lege ruimte waar geregeld tentoonstellingen worden georganiseerd. Tot vorige week was daar werk te zien van o.a. Hans-Peter Feldmann, Nicolas Gruppo en David Claerbout.
De tentoonstelling die Peter Jacquemyn er nu heeft opgezet, heeft als titel ‘Hout vasthouden’, een volkse uitdrukking die mensen waarschuwt voor al te veel euforie. De vorige edities van Jazz!Brugge waren qua publieksopkomst geen grote successen. Nu hangen er in de winkelstraten voor het eerst grote spandoeken waarop het festival aangeprezen wordt. Grote namen staan er niet op de affiche, wat ook quasi onmogelijk is: Europa hééft immers zo goed als geen beroemde jazzmuzikanten. Hout vasthouden dus en hopen dat kunstencentrum De Werf deze editie overleeft.
‘Hout vasthouden’ heeft uiteraard ook te maken met de materie waaruit Peter Jacquemyn zijn sculpturen hakt en zaagt. In zijn atelier in Brakel gaat de kunstenaar boomstronken te lijf met bijl en kettingzaag om er uiteindelijk figuratieve beelden aan over te houden. Zoals de mannetjes op vier stelten die het campagnebeeld van de tentoonstelling sieren. Alleen de gezichten, met hun neuzen, monden, oor- en oogholtes, refereren aan het menselijk lichaam Hun lijven bestaan uit slordig ingekerfde spijlen die een romp met een bekken moeten voorstellen, rustend op vier stelten.
Tijdens zijn toespraak op de opening zaterdagochtend (15 september) benadrukte de Brugse cultuurschepen ‘de perfecte integratie van de sculpturen in het architectonisch geheel van de zolder’. Wishful thinking: vanuit de oude houten dakgebinten dalen armen, handen en hoofden neer, op de vloer liggen kolossale koppen, her en der staan sculpturen in allerlei houdingen: gebogen, geknield, ondersteboven, soms beschilderd, soms verkoold. Op een uitsteeksel van het Mariaportaal, een dertiende-eeuws beeldhouwwerk dat één van de zolderwanden inpalmt, heeft iemand een houten hoofd neergepoot. In enkele glazen vitrinekasten liggen de schetsen die aan de beelden voorafgingen.
Tijdens de opening speelde Peter Jacquemyn enkele werken op zijn contrabas. Hij geselde en streelde zijn instrument, schuurde met zijn strijkstok over de snaren terwijl hij neuriede, murmelde en bromde. De klankkast had zo te zien betere tijden meegemaakt: het glazuur was hier en daar van het hout verdwenen en de randen waren afgesleten. Jacquemyn staat bekend als improvisatiemusicus, heeft in het verleden gemusiceerd met o.a. André Goudbeek, Fred Van Hove, Wu Wei en Peter Kowald. Vaak behoorlijk ontoegankelijk, maar op deze vroege zaterdagochtend liet hij de meest dissonante klanken achterwege.
Ook als sculpturist moet je de man eigenlijk bezig zién, je moet het kunstwerk zién groeien van boomstronk tot sculptuur. Het was de bedoeling dat hij ook in situ, op straat, vlak voor de ingang van het museum, werk zou maken, maar daar werd van afgezien wegens de onophoudelijke stroom toeristen die daar overdag voorbijtrekt.
Een bezoekje aan de tentoonstelling combineer je het best met een van de middagconcerten van Jazz!Brugge dat loopt van 4 tot en met 7 oktober. Op 7 oktober om 17 uur brengt het Franse Collective Arfi er ook de Belgische première van ‘A la vie mort’ een eigentijdse verklanking van Pieter Brueghel de Oudes ‘Triomf van de dood’, een werk dat morgen (zondag 16 september) in het Groeningemuseum belicht wordt door Brueghelkenner Manfred Sellink, directeur van Musea Brugge.
MISSELYk
