*****

De censor heeft een lezing van een Duitse generaal over het hoofd gezien. Die maakt brandhout van het oorlogsnarratief van de neoconservatieven. Misschien kan diens analyse mensen tot nadenken aanzetten.

Er zijn nog altijd mensen die blind geloven in de berichtgeving in de klassieke media. Mensen die zweren bij ‘de gewone kwaliteitskranten’, hun ogen sluiten voor contraire media en anderen een gebrek aan kritisch denkvermogen of complotdenken toeschrijven. Mensen die geen probleem hebben met de censuur van media als RT/Russia Today, Sputnik en Press TV. Eerder bespraken we hoe psychologen aankijken tegen deze negatie. Mensen hebben een houvast nodig. Als zij zich maar houden aan de regels moeten ze niet nadenken over hun gedrag of overtuigingen. Vanuit de basisbehoefte om zich veilig te voelen, ontstaat een wij-zij-gevoel. Wij zijn de tuin, zij de jungle, naar Europees buitenlands beleid-chef Josep Borrell. Het is een houding die gevoelens van empathie uitsluit en patriottisme aanwakkert.

Meningsuiting

De vrijheid van meningsuiting is een groot goed en essentieel in een democratie. Het is een mensenrecht dat enkel in werkelijk uitzonderlijke omstandigheden mag worden beperkt, bijvoorbeeld wanneer het voortbestaan van de natie in gevaar is. Maar vandaag zijn noch de EU, noch de VS in oorlog met Rusland. In het digitale tijdperk is het onmogelijk om een bevolking echt te beschermen tegen vijandige propaganda en desinformatie. Probeert men dat toch, dan brengt men de waarden van democratie in gevaar. In het Westen, waar Poetin weinig populair is en Oekraïne kan rekenen op overweldigende steun, lijkt het uitgesloten dat Russische propaganda veel mensen overtuigt.

In het digitale tijdperk is het onmogelijk om een bevolking echt te beschermen tegen vijandige propaganda en desinformatie. Probeert men dat toch, dan brengt men de waarden van democratie in gevaar.

Gelukkig heeft de westerse censor een recente lezing van de Duitse luchtmachtgeneraal Harald Kujat over het hoofd gezien. Als gewezen stafchef van de Duitse strijdkrachten en van 2002 tot 2005 voorzitter van het Militair Comité van de NAVO, weet Kujat heel goed waar hij het over heeft. Hij wordt in Duitsland gezien als een uitgesproken criticus van de manier waarop de NAVO en Europa Oekraïne misbruiken voor Amerikaans geopolitiek gewin. Generaal Kujat is zo openhartig dat Wikipedia ‘weet’ dat hij tot de kleine kring vertrouwelingen van Vladimir Poetin behoort.

Oorlogsnarratief

In de bovenstaande docufilm maakt de generaal brandhout van het valse pro-oorlogsverhaal van de neoconservatieven. Hij waarschuwt dat de VS en de NAVO de oorlog in Oekraïne op touw hebben gezet om Rusland te vernietigen. Blijkbaar is er in de klassieke media hoegenaamd geen belangstelling voor de uitspraken van de generaal. Niemand is verplicht het eens te zijn met zijn analyse, maar waarom krijgen wij die niet in onze reguliere media te horen? Het stilzwijgen duidt minstens op zelfcensuur. Aan onze media opgelegde censuur heeft niets te maken met ‘haat’ of ‘desinformatie’ van de tegenstrever, of ‘het legitimeren van de Russische invasie’. De censuur is enkel gericht op de bescherming van het neoconservatieve oorlogsnarratief tegen hinderlijke feiten.

Kujat houdt zijn lezing in het Duits, maar zijn woorden zijn in het Engels nagesynchroniseerd. Men kan de film via de instellingen ook laten ondertitelen in eender welke taal.

Kan Kujats lezing de lieden overtuigen die hun ziel en zaligheid hebben verpand aan de mainstream media? Misschien een enkeling. Maar als de film mensen aanzet om nog eens over de materie na te denken, dan is de herpublicatie van de lezing op dit platform geen verloren moeite. Want, om uit het boek ‘Profit Pathalogy and Other Indecensies’ van de Amerikaanse politicoloog Michael Parenti te citeren, elites geven om wat men denkt. Ze worden nerveus als je een radicale analyse hanteert, de motieven en functies van de nationale veiligheidsstaat en het Amerikaanse mondiale imperium in twijfel trekt. Door onze percepties te beheersen, beheersen ze onze samenleving, de publieke opinie, het publieke discours en ons politieke bewustzijn.

*****

Dit artikel verscheen eerder op Geopolitiek in context, waar men ook een reactie kan plaatsen.

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier