Het Leuvense Groene raadslid Wouter Florizoone heeft op zijn fb bekendgemaakt dat hij in 2024 geen kandidaat meer is voor een nieuw mandaat. Ik betreur het sterk want alhoewel Wouter tot de meerderheid behoort blonk hij regelmatig uit met originele voorstellen wat getuigt van durf want inhoudelijk lagen die niet steeds in de lijn van wat het stadsbestuur voorhield. Hij vervoegt de lange lijst Groene politici die nationaal en/of lokaal een stap achteruit zet. In de commissie openbare werken bijvoorbeeld toonde hij vorige maand begrip voor het massaal protest in de Koning Albertlaan in Kessel-Lo tegen de plannen om de Japanse kerselaars te kappen voor de aanleg van aparte fietspaden. Als alternatief pleitte hij er toen voor om zich te beperken tot de aanleg van één apart fietspad richting stad omdat dat de richting is waar zich de meeste fileproblemen voordoen en fietsers hierdoor geneigd zijn om over het voetpad te fietsen. In vele duurzaamheidsdossiers hield Florizoone steeds op de hem kenmerkende zachte manier de vinger aan de pols. Verkeersveiligheid, fietsbeleid, circulaire economie stonden bij hem hoog op de agenda. Ik had hem vanaf 2025 graag in een schepenfunctie gezien.

In zijn fb-bericht motiveert Florizoone zijn beslissing om in 2024 de Leuvense politiek te verlaten met argumenten dat hij meer tijd wil besteden aan familie en het drukke politieke leven hoe langer hoe minder compatibel is met zijn professionele activiteiten. Hij werkt bij Transport&Mobility en is ook de man achter Telraam, een instrument waarmee omwonenden de verkeersdrukte in de straat kunnen meten dat overigens steeds meer internationaal succes kent. Tegelijk uit hij in omfloerste termen kritiek op de gang van zaken in de Leuvense politiek. “Als meerderheidsraadslid word impliciet van je verwacht dat je zwijgzaam meestemt met de koers die bepaald wordt door het college’. Politiek is bovendien in de praktijk geen ploegsport maar drijft op individualisme. “Alles moet wijken voor de personal branding van sommigen waarbij elke vorm van sereniteit of nuance afwezig lijkt. Ik kan daar steeds moeilijker mee om”. Ik roep Florizoone op om man en paard te noemen, want dergelijke uitspraken laten allerlei wilde speculaties op. Situeert het probleem zich binnen Groen waar Florizoone niet op de bovenste plank lag of is hij in het algemeen gefrustreerd dat het schepencollege of andere instanties weinig deden met zijn voorstellen.
Luc Vanheerentals