Wie de afgelopen jaren, al was het maar af en toe en met een half oog, naar de dagdagelijkse oorlogstaferelen op tv keek kan niet anders dan verbaasd zijn dat de actuele exodus van asielzoekers uit de oorlogsgebieden van Syrië, Libië, Irak, Somalië… naar het welvarende en rijke Europa zo lang op zich heeft laten wachten. De circa 350.000 mensen die de eerste 8 maanden van dit jaar per boot gearriveerd zijn aan een Zuid-Europese kust – 130.000 meer dan in heel 2014 – betreft slechts een deel van het totale aantal dat momenteel hier zijn heil zoekt. De gevolgen voor ons land blijven tot nog toe eerder beperkt. Tot juli van dit jaar werden al circa 12.000 asielaanvragen ingediend, tegenover 17.213 in heel 2014. Het aantal neemt echter maand na maand toe. In september worden er 5.500 nieuwe aanvragen verwacht. De grote meerderheid van deze asielzoekers komt volgens de Conventie van Genève in aanmerking om erkend te worden als vluchteling en het is bijgevolg onze verdomde plicht om hen op te vangen en bescherming te bieden. Uit gegevens van het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen van de VN blijkt dat 34 procent van de bootvluchtelingen afkomstig is uit Syrië, telkens 12 procent uit Eritrea en Afghanistan en 5 procent uit Somalië en Nigeria, allemaal landen waar burgeroorlogen woeden. Wij deden in een nog niet zo ver verleden overigens net hetzelfde. Tijdens WOI zochten immers meer dan een miljoen Belgen heil in het neutraal gebleven Nederland. Om deze vluchtelingen op te vangen is er in eerste instantie huisvesting nodig. De federale regering is op zoek naar 8.000 bijkomende opvangplaatsen. Ook de stad Leuven zegt samen met het OCMW, universiteit en CAW op zoek te zijn naar geschikte opvanglocaties. De KU Leuven heeft al een pand beschikbaar voor 25 vluchtelingen. Het is duidelijk dat Leuven dringend een tandje moet bijsteken. Individuele opvanginitiatieven moeten financieel aangemoedigd worden. Een einde stellen aan die burgeroorlogen kan door het droogleggen van wapenleveringen aan de vechtende partijen en economische sancties. Nieuwe militaire interventies zijn uit den boze. De VS-inval in Irak leidde tot het ontstaan van IS hetgeen onmiskenbaar bijdroeg tot de actuele destabilisatie van de regio.
Luc
