Codes die evolueren
De oorsprong van groepsactiviteiten, en vooral bijeenkomsten, gaat terug tot de 19e eeuw. Destijds was het doel om een echtgenoot te vinden uit een goed gezin. De meisjes werkten niet (of weinig), de inzet was hoog. Smokings, franjes en cocktailjurken waren vereist om aan deze ceremonies deel te nemen. Doelstelling: een gepaste echtgenoot vinden. Gelukkig zijn groepsactiviteiten meegegroeid met de samenleving. “Zelden heb ik zoveel feministen ontmoet als in groepsactiviteiten”, zegt Anne. “De meisjes zijn zeer goed opgeleid, het opent de geest. Ze zijn buitengewoon ondernemend”. Het doel van groepsactiviteiten is dus niet meer hetzelfde als in de tijd van onze grootouders. Naast het ontmoeten van andere jonge mensen, is het doel vooral om een zeer goed netwerk te creëren dat hen op heel veel gebieden en nog vele jaren van nut zal zijn.
Door de eeuwen heen
Het avontuur begint op de leeftijd van 14-15 jaar voor meisjes, 16 jaar voor jongens. Jongeren leren elkaar kennen via tal van sportieve en culturele activiteiten: bowlen, sleutelschieten, boomklimmen, karten, paintball, ontsnappingsspellen, enz. Het zijn meestal de jongens die de meisjes uitnodigen, ongeveer een keer per maand. Een jaar later leren meisjes en jongens samen rock dansen.
Wanneer deze jonge mensen de mijlpaal van de meerderjarigheid passeren, gaan ze de beroemde rallyperiode binnen. Deze naam stamt uit de tijd dat vaders die in die tijd hun dochters afzetten, deelnamen aan autorally’s. Dit keer nodigen de meisjes de jongens uit om deel te nemen aan een gezellige avond die in verschillende fasen plaatsvindt. Een welkomstcocktail, een sit-down diner voordat je naar een dansfeest gaat. In tegenstelling tot uitgaan, is het niet genoeg om toegang te betalen om er te komen, je moet worden uitgenodigd.
Een “inter-zelf”
Deze wereldse reis was historisch gereserveerd voor de elites. Tegenwoordig is het mogelijk om er toegang toe te krijgen zonder deel uit te maken van een zeer hoge sociale achtergrond. Dit vereist contacten. Desondanks is er nog steeds weinig diversiteit. Volgens Anne: “Zakelijke groepen vergroten inderdaad de sociale ongelijkheid. Het zal ze niet creëren, maar het zal ze versterken”. Madeleine deelt dezelfde mening. Ze legt uit dat zolang niet iedereen er toegang heeft, het de sociale depressie niet zal verminderen.
“Er is diversiteit, maar die is nogal zelden”
Het is een “inter-zelf” dat deze jongeren beperkt tot een homogene zicht op de dingen. “Als je alleen met je achtergrond wordt geconfronteerd, ben je niet erg eclectisch, zie je dingen maar vanuit één invalshoek. Je voedt jezelf met je zekerheden. Het is belangrijk om de kans te krijgen om met meer diversiteit te worden geconfronteerd”, legt Anne uit. “Dit betekent niet dat er geen kruising is binnen de groepsactiviteiten, die komt er meer en meer”. Etnische diversiteit bestaat op kleinere schaal. “We vinden daar de Poolse adel, de Hongaarse adel en zelfs de Indiase adel. Er is diversiteit, maar die is nogal zelden”, zei Madeleine.
Dit fenomeen heeft ook zeer positieve kanten voor de leden, vooral op het vlak van socialisatie. Door deze activiteiten kun je een groot aantal mensen ontmoeten die dingen gemeen hebben. Deze
jongeren komen vaak samen op dezelfde scholen, in dezelfde jeugdbewegingen en delen voor het grootste deel een gelijkaardige opleiding. Dit geeft sommige leden een sterk gevoel bij een groep te horen.
Een goed bewaard geheim?
Deze groepen zijn niet geheim. Volgens Anne weten de betrokkenen ervan. “We praten er zo zeer over om niet pretentieus te klinken. We moeten vermijden om te veel te zeggen dat we deel uitmaken van deze bevoorrechte omgeving. Dit zou neerkomen op het naar voren brengen en benadrukken van het verhaal van sociale gelijkheid dat er niet meer zo sterk is, maar dat nog steeds erg achterlijk lijkt. Het is ook een kwestie van goed opleiding, van nederigheid”. Er is geen wil om absoluut geheim te zijn.
