Grensoverschrijdend gedrag, het is een term, een realiteit die wij intussen kennen, de kwestie is nooit lang uit de lucht. Bestaat er echter ook zoiets tijdens het voeren van beschouwende debatten? Iets als je competentie overschrijden in je opiniërende berichten? Wel, ik geloof dat ik er een aantrof bij Dirk Draulans. Hij schrijft op 18 januari op Facebook een zeer bevlogen stukje over de Wulp, een mooie weidevogel met naar beneden gebogen snavel, ter grootte van een kleine kip, maar heel wat slanker. De dieren in de natuur moeten vaak met weinig foerage toekomen, zelden zie je dikkerds. Dirk haalde ook dit keer zijn geschut boven om zijn visie te delen over de jagers die in Frankrijk op bepaalde plaatsen tot voor kort grote aantallen van deze dieren uit de lucht haalden. Dat zijn toestanden waar ik natuurlijk niet mee kan akkoord gaan, en dan bedoel ik niet het verzet van de wetenschapsjournalist. Toch lijkt mij dat Draulans, die onlangs in een tv-interview liet opmerken dat hij niet is geïnteresseerd in spiritualiteit, en in een recent bericht in dialoog met mij aangaf dat hij wel degelijk houdt van verhalen, maar dat religieuze teksten voor hem niet meer zijn dan dat: ze zijn waardevol zoals andere verhalen. In een gecombineerde reactie op beide uitspraken en stellingnames gaf ik volgend dubbel antwoord. Aan u om te oordelen waar de mooiste, beste waarheid ligt. Ik schreef een en ander in taal met dubbele betekenislagen, opdat zou duidelijk worden hoe hetgeen in de andere ligt en dat wij soms met vuur afkeuren, niet veel verschilt van wat wij in feite zelf doen. Merk op: ik geef ons debat hier ook in de blog weer, omdat de houding die erin bestaat vanuit een bol staand zelfvertrouwen en rolrond geloof in eigen gelijk, te “schieten” op andere deelnemers aan het debat en op hun meningen, een bekend en wijd verspreid fenomeen is geworden op sociale media dat stilaan de spuigaten uitloopt. Soms verlangt een mens  naar de tijd dat je zonder restricties op café kon gaan om de hoek in een van de toen nog talrijke herbergen, en er – face to face – kon debatteren; met diepgang of vooral als menselijke aanmoediging naar elkaar toe. Want zoals Louis Armstrong het zingt: “Two men Greet each other in the morning on the road: “Hello, have a good day!”; what they do in fact is say: I love you!”. Of in de geleerde taal van de Franse ethicus Emmanuel Levinas, inspiratiebron van Dirk De Wachter: “Le bonjour, c’est la première bénédiction”. Als je iemand een goede dag wenst in de morgen, is dat een zegen die je uitstuurt.

————————————————-

Soms kan de ene expert de andere helpen met wat snoeiwerk. Dit is mijn reactie bij het bericht.

“Een meer dan bevlogen betoog. Ik zou persoonlijk andere klemtonen leggen, maar we gunnen ieder zijn waarheid. Dat zou jij ook beter doen, af en toe. In de reacties bij een vorig bericht, Dirk, heb je de vaststelling gedaan: religieuze verhalen en teksten, ze zijn inderdaad interessant, zoals alle verhalen, “het zijn [alleen maar ] verhalen.

Wel, in Vlaanderen ben je bekend, een stem met gezag. Toch ben ik er zeker van dat wat deze “vaststelling” betreft, zeker vier miljard mensen op onze aarde niet bereid zullen zijn die te bevestigen!

Misschien moet de denkende mens, ook deze die graag alles met passie mag doen, toch tijdig zijn teugels leren inhouden, en anderen het veld van hun expertise en hun schat van ervaringen laten.

Op onze leeftijd mag ik graag hopen dat we niet een groot deel van onze onze tijd besteden het plezier van anderen met groot openlijk genoegen en met vuur te verketteren. Als was het bestaan ook een wedstrijd de levensstijl van anderen af te knallen en neer te halen. Daarvoor is het leven te kort, me dunkt.

2. Ter nuancering van dit krachtige bericht, dat mooi bol staat van het eigen gelijk, dit andere recente bericht van een andere autochtone autoriteit. Een doordenkertje.

“De dag zal komen”

Er komt een dag dat we geen levende kerstbomen meer in de huiskamer plaatsen, geen vlees meer eten, alcohol bannen van alle recepties. Die tijd komt, hij nadert elke dag. Er komt een dag dat er geen doden meer vallen in het verkeer. Dat niemand nog wordt gediscrimineerd, geen vrouw, geen vreemdeling, geen jongere, geen oudere, geen kind. Wees maar zeker, we zijn ernaar op weg, we gaan vooruit. Er komt een dag dat er geen jagers meer zijn, katten geen ongewenste kittens meer krijgen, elke vorm van ongelijkheid is afgeschaft. Dat mensen niet langer in goden geloven, niet langer in sprookjes, in niemand anders dan in zichzelf. Nog even geduld, een laatste kleine inspanning, even diep ademhalen, we zijn op de goede weg.

De dag is in aantocht dat geen enkele auto nog vervaardigd wordt, dat mensen zich nooit meer nutteloos verplaatsen, dat ze rustig de dood afwachten op de plek die de hunne is. Die dag komt. Zoals een tijd aanbreekt waarin geen onderscheid meer bestaat tussen de diverse culturen, waarin we niet langer op het land wonen en onze stedelijke flats niet meer van elkaar te onderscheiden vallen. Reeds breekt hij aan, die tijd.

De tijd waarin we niet meer vasthouden aan vooroordelen uit het verleden. Dan zal kunst eindelijk losstaan van schoonheid, seks zich voor altijd hebben bevrijd van liefde, leven niet langer moeilijk en sterven niet langer pijnlijk zijn.

Er komt een dag dat we voor elkaar geen geheimen meer hebben. Dat verdriet een ziekte wordt waarvan we kunnen genezen, gemis een illusie waarvoor professionele hulp bestaat, een afwijkende mening een vergissing die met het oog op de bescherming van de waarheid moet worden bestraft.

Er komt een dag dat alles prachtig verloopt in de beste der werelden, dat we nauwelijks voelen dat we leven en sterven.

Die dag is nabij, we gaan vooruit, nog even volhouden, weldra is hij er.

De dag dat wij ophouden mens te zijn.

Rik Torfs