De kwestie van intiem misbruik van jonge mensen door clerici blijft vlammen geven in het debat. Begrijpelijkerwijze.
In deze krant zegt de bisschop van A. : “De Kerk heeft grote, diepgewortelde problemen. Het s. misbruik is slecht het zichtbare topje.”

Dat komt voor mij met tevredenheid en vreugde.
Elke behandeling op weg naar genezing begint immers met een heldere beeldvorming en diagnose.

(En deze analyse is ook al decennia de mijne.
Het kleinste kind kon in de jaren zeventig het perfide “klerikalisme” aanvoelen, mits een beetje van intuïtie, geest en alertheid voorzien. )

Ja. Zowel in het Chinees als in het oud-Grieks is de betekenis van Crisis tweeledig:
Gevaar… maar ook Kans.

Leve dus deze crisis! Dat ze ons als christelijk gelovige gemeenschap diep en ver genoeg mag voeren! Het móet nu pijn doen. De wonde is aan grondige epuratie en reiniging toe.

Lijden loutert

Soms beter dan alle andere recepten en streven.

Wat in eeuwen scheefgroeide, heeft enige tijd en grondig pijnlijke catharsis nodig om weer heel en gezond te worden. Dat denk ik echt.

Elkeen krijgt nu historische kansen mee hieraan een eigen steentje bij te dragen.

—————

Ten diepste blijf ik zelf in elk geval trouw aan het Bijbels-christelijke perspectief.

Niet aan de al te politieke en klerikaal geformuleerde credo’s die als een soort drill worden opgezegd in de vieringen. (Hoewel op vele plaatsen in mijn universitaire thuisstad reeds in scherpzinnige, wijze nieuwe vorm).

Niet wat betreft geloof in de verrijzenis van welk lichaam dan ook.

Niet wat een (bewust, sensitief) leven na de dood betreft, voor mens noch enig (ander) dier.

Maar wel wat de aanspreekbaarheid van een gróte, ouderlijke, ultieme Kracht betreft.

Vandaag heb ik met genoegen mijn lievelingspsalmen in twee talen gebeden op een rustig moment.

Leve de religieuze vonk!

Leve de 85 Bijbelschrijvers!
Wat een wijsheid in vele boeken.

Leve de vier evangelisten!
Het zijn inspirerende verhalen en lessen.

Leve de jonge messias met als moeder Maria.

Leve de goede wil die in het christendom zit.

En het ontzag

Het besef dat er veel is dat ons overstijgt

Dat we niét voor het ok- maken van álles instaan, als klein en tijdelijk lid van de soort “H. sapiens.

SHS