Vandaag 10 juni breekt één van die zwarte gaten in de menselijke geschiedenis doorheen het nevelachtige waas van ons bestaan.

Het is einde van een beschavingsmodel dat decennialang de (ver)zorgende staat, de emancipatie van vrouwen en minderheden en het respect voor de natuur, op de voorgrond van de Politeia hield. ”The times are changing” ( this time for the worse).

Maar…we zijn lang aan de winnende hand geweest.

Mijn generatie heeft dat haar leven lang mogen ervaren. Zowat een halve eeuw.

Het innovatieve en combatieve ’68-model met zijn gender- en ecologische bewustzijnsverruiming, strandt evenwel hier en nu.

We hebben één van de meest performante beschavingsmodellen ooit in stelling gebracht: de sociaaldemocratie en zijn welvaartstaat.

De politieke samenleving keert nu op zijn passen terug naar barbarij en vernietiging.

De fascistische opmars naar de macht, onder hun vlag van haat en verraad, van geweld en discriminatie, van domheid en wreedheid, is nu niet meer stuiten. Ze metamorfoseert zich nu in koele verkiezingsstatistieken.

Eén op twee Vlamingen heeft nu uiteindelijk weer opnieuw een politiek onderkomen gevonden in twee fascistische partijen.

Ze zijn daar aangekomen om er te blijven. En ze zullen van daaruit alles aanvallen wat humanitair verworven is geweest. Repressie en geweld zal hun boventoon worden.

Leugen en bedrog hun modus operandi.

Dit is het einde van mijn wereld waar ik politiek in geboren en getogen ben geweest. Het is, na lange tijd, de eerst échte nederlaag.

Maar die is niet definitief. Want het is tevens het begin van een nieuwe politieke wereld van miljoenen dappere, gewetensvolle jonge mensen en hun ongezien -competente leiders.

In tegenstelling met onze 68-er-generatie moeten zij de ’conservatieve’ (sic) revolutie proclameren om datgene van onze beschavingskwaliteit te redden/te behouden (conservare) wat er te redden valt.

Enigszins zoals bij onze houding tegenover de onvermijdelijke klimaatcrisis: terugkeer naar verleden kan niet meer maar behouden wat kan, dat kan wel.

De klimaatcrisis zal de instellingen doen instorten zoals wegspoelende huizen en bruggen.

De heersende groepen grijpen dan steevast naar oorlog en genocide als bezweringsmiddel. Het fascisme past dan wonderwel in deze Perfect Storm.

Het gemilitariseerde politieapparaat loopt zich vandaag al warm tegen de (voorlopig) geweldloze betogers.

De “War on Terror” blijkt nu een grote verschansingstrategie van de elites om zich te beveiligen tegen wat komen gaat.

Vandaag zijn de échte schurkenstaten opgestaan in Gaza en op de Westbank en ze zullen niet stoppen om dat overal te doen.

Mondiale Staatsterreur is de voortzetting gebleken van 1000 jaar Theocratische Terreur in het Westen.

Laten we die geschiedenis zich niet herhalen.

Maar het zal vanop de barricaden moeten gebeuren.