Zonder dat het keihard is uitgesproken door het kabinet en haar adviseursgroepen, is Nederland toch in de tweede Corona-golf terecht gekomen, de golf veroorzaakt door het SARS-CoV-2 virus. Aangezien de gehele wereld ervaring heeft opgedaan met de eerste golf, ook Nederland, en tevens al veel landen met de tweede golf, zou men toch kunnen denken dat het allemaal wat ‘gladder’ zou gaan dan tijdens de eerste golf. Niets lijkt minder waar te zijn.
Sneltesten
In eerste adviezen werd aangegeven dat er geen sneltesten toegelaten zouden worden, daar ze na alle waarschijnlijkheid te onbetrouwbaar zouden zijn. Echter gezien het gedram, met name in de Tweede Kamer, en de ‘opvallende’ opmerkingen over de PCR-techniek van de heer Haga, schijnt de (onverantwoorde) druk op de minister alleen maar toe te nemen om toch maar sneltesten toe te laten.
Het RIVM heeft in haar rapport aangegeven wat de getallen moeten zijn voor labtesten om te kunnen voldoen aan het etiket ‘betrouwbare test’. Daarnaast hebben laboratoria meestal een kwaliteitssysteem en een ingangscontrole, waarin de nieuwe batch van een test, maar ook een nieuwe test, gecontroleerd wordt. Bij deze ingangscontrole wordt minimaal gekeken of de nieuwe batch / test dezelfde positieve testmonsters ook positief zal zien. Mocht het zo zijn dat het aantal positieve monsters – en ook de negatieve monsters – niet hetzelfde zijn als de vorige batch, dan zal hoogstwaarschijnlijk de batch afgekeurd worden. Hetzelfde geldt voor een nieuwe test.
Op dit moment zou er sprake zijn van het toelaten van sneltesten; de vraag hierbij is of ook elke batch gecontroleerd wordt op een panel aan bekend positieve en bekend negatieve monsters.
In een artikel van het ANP van enkele dagen geleden werd over de sneltesten gemeld, waarbij onderzoeker Marc Bonten van het UMC Utrecht de “… resultaten met sneltesten om het Coronavirus op te sporen “erg bemoedigend” … ” noemde.
Het artikel verder lezend, kan men ook tegenkomen dat de sensitiviteit van sneltesten ligt tussen 71.6 en 94.1 procent, wat in straattaal inhoudt dat dit het percentage positieve resultaten is van het aantal positieve monsters die uit de PCR-test zijn gekomen. Dus zwart-wit gezien, wordt een behoorlijk deel monsters gemist van de mensen die toch het virus bij zich zouden hebben. De ‘kenners’ gooien dit dan op minder virus dat in omloop zou zijn binnen de patiënt.
Echter het betekent gewoon dat de sneltesten minder betrouwbaar zijn – alhoewel meneer Haga het tegendeel wil aantonen – dan de PCR-test, terwijl het RIVM eerder sprak over Elisa-testen die minder betrouwbaar zouden zijn, daar de betrouwbaarheid onder de 98 procent zou kunnen liggen bij sommige testen.
Maar het kabinet heeft toch maar besloten dat minder-gevoelige testen ingevoerd kunnen gaan worden, want men wil binnen een paar minuten weten of men positief is of niet. Met de invoering van de sneltesten, kan het zo maar voorkomen dat men een behoorlijk aantal positieven zal gaan missen.
Daarnaast heeft de minister ook maar laten weten, dat er geen monsters naar Abu Dhabi gaan om getest te worden. Waarschijnlijk is dat geen beslissing geweest van het kabinet, maar van Abu Dhabi. Het lab in Abu Dhabi heeft een aantal malen aangegeven, dat men ruimte ingeruimd had om de testen te doen, maar als ‘Nederland’ niet snel een beslissing zou nemen, deze ruimte naar een andere klant zou gaan. En terecht, tenslotte gaat het niet om het aantal positieve of negatieve monsters, echter het draait alleen maar om geld.
Bron- en contactonderzoek
Als het goed gaat, kan alles, maar bij wat tegenslag, valt alles in één keer in een groot zwart gat. Zo ook, het bron- en contactonderzoek. Was dit voorheen een taak van de GGD, maar aangezien het allemaal niet meer uit kan, moet de bevolking dit zelf gaan doen.
Het bron- en contactonderzoek (bco) is nodig om te weten óf het SARS-CoV-2 virus zich verspreidt en wáár het zich verspreidt. Dit gebeurt via het opsporen van besmette personen, waarna een onderzoek naar de contacten opgezet wordt. Door het bco worden de besmettingen in kaart gebracht. Echter de GGD’s kunnen het allemaal niet meer aan, aangezien het aantal besmettingen te snel oploopt en het einde daarvan is nog niet in zicht.
Gezien de “ … forse toename van het aantal met het Coronavirus besmette mensen … “ kwam de GGD West-Brabant enkele dagen geleden met de mededeling dat men het bco vrijwel volledig stil heeft gelegd. Dit houdt dus in, dat diegene die positief wordt getest, het dringende advies krijgt om “ … de nauwe contacten zelf in te lichten …”
Dus de persoon is al ziek van het virus, heeft zich laten testen in zo’n teststraat, blijkt dus positief te zijn in de PCR-test en moet daarna een iedereen gaan bellen om te melden dat hij of zij positief is voor Corona. Het is bijna niet meer te bevatten: mensen die zelf moeten gaan rondbellen, appen of hoe dan ook, aan hun bekende en onbekende contacten om aan te geven dat men positief is voor SARS-CoV-2 virus.
Er gaat daarna een tweespalt ontstaan: mensen die het wel doen en mensen die het zeker niet durven en zich schamen. Maar wat er nog gaat gebeuren, is dat elke flinke organisatie, zoals een school, bedrijf, organisatie, zelf Corona-coördinatoren aan gaat stellen, die soms er verstand van hebben en soms ook weer niet. Naast het feit dat de afspraken en regels op enig moment weer anders gehanteerd gaan worden. Alom chaos, dus.
Stel: men woont in een flat van 9 verdiepingen, met op elke verdieping 10 woningen en één of meerdere bewoners schijnen positief getest te zijn. Aangezien het een flat is met meer dan drie verdiepingen, is er een lift in de flat, dé mogelijkheid om het virus te verspreiden. Gezien de positieve resultaten, moet men alle bewoners inlichten en adviseren om zich te laten testen. Echter men vergeet dan wel de contacten die via de lift bij de verschillende woningen zijn geweest …
Corona-app
Nederland is toegetreden tot de landen met een app voor het Coronavirus op het mobiel, u hoeft de app alleen maar te installeren. Hoe werkt dan zo iets? Nederland heeft gekozen voor een app op basis van Bluetooth, wat inhoudt dat elke keer als uw mobiel in de buurt komt van een ander toestel, gegevens worden uitgewisseld – als Bluetooth dan aanstaat -. Mocht later nu blijken dat u besmet bent met het SARS-CoV-2 virus, dan wordt dit gegeven gedeeld met de mobiele telefoons die u de afgelopen tijd bent tegengekomen. De ‘contacten’ krijgen dan het advies om zich te laten onderzoeken bij een GGD in de buurt.
Het systeem is niet feilloos natuurlijk; neem bijvoorbeeld een raam of een scherm bij de kassa van een supermarkt: de gegevens van Bluetooth gaan er wel door, maar de besmetting niet. Daarnaast moet Bluetooth aanstaan en dat is niet altijd bij iedereen.
Maar wat gebeurt er als u wel in aanraking bent geweest met een besmet persoon, maar u hebt niet de app op uw telefoon. Hoe weet u dat dan … de enige mogelijkheid zal binnenkort blijken, is dat het advies om de app te installeren, een verplichting gaat worden, zeker voor mensen in bepaalde beroepen, zoals de zorg. Zoals ook gebeurd is in China. Die verplichting is niet ver meer weg, zeker geen 1.5 meter meer.
Echter, de app zal toch staan of vallen met het vullen van de gegevens van het bco door de GGD’s, die echter laatst besloten hebben dat dit allemaal niet meer behapbaar is. Dus de gegevens van de app zullen dan ook achter gaan lopen en kan er op die manier een schijnveiligheid gaan veroorzaken.
Mondkapje
Tenslotte, het onderwerp dat steeds meer besproken wordt en overal wel en niet gedragen wordt. Soms is het te janken om het beleid over het gebruik van het mondkapje. Natuurlijk weten we ondertussen dat we het ‘onding’ moeten gebruiken in het openbaar vervoer.
Laatst kwam daar het dringende advies aan alle mensen vanaf 13-jaar bij om (niet-medische) mondkapjes te dragen in publieke toegankelijke binnenruimtes. In het advies wordt met name ook de winkels genoemd, echter aangezien het is gebleven bij een ‘dringend advies’ begint hier dus al de splitsing, sommigen gebruiken het mondkapje, andere weer niet. Maar het probleem is meer, dat je het mondkapje voor moet hebben als je het OV instapt, onderweg gebruik je het natuurlijk niet, maar daarna moet je het eigenlijk weer voordoen, als men de winkel binnenloopt. Het blijft echt wel ‘mondkapje op, mondkapje af’. Zeker voor mensen met ademhalingsproblemen is dit niet helemaal een feestje, zeker niet als men al een zuurstoffles meesleept en een zuurstofmasker draagt.
Maar neem nu eens de Tweede Kamer; met een beetje goed fatsoen, zou men het een ‘publieke toegankelijke binnenruimte’ kunnen noemen. En wat schetst de verbazing als je een paar dagen het debat over de zorg in het kader van Covid-19 aan het volgen bent? De ministers en Kamerleden komen met een mondkapje binnen, staan een tijdlang te praten met elkaar op bepaalde afstand met het mondkapje voor, maar op het moment dat de vergadering begint, gaan de mondkapjes af, ook als men naar de interruptiemicrofoon loopt of met elkaar staat te praten, binnen een afstand van 1.5 meter.
Vaak wordt de Tweede Kamer gezien waar wetten, regels en adviezen worden samengesteld en voorgelegd aan het grote publiek, echter soms is het ook voor een minister of een wethouder moeilijk om de afstand van 1.5 meter te bewaren en is het ook voor een minister of Kamerlid moeilijk om te ‘werken’ met een mondkapje op. Misschien voelt een minister, wethouder of Kamerlid hoe de stemmers dit gehele gedoe om Covid-19 ondergaan.
