Partijen en kandidaten

Elke burger of groep burgers kan een nieuwe partij oprichten, mits:

• minimum 100 handtekeningen te kunnen voorleggen van meerderjarige Belgen;
• een bescheiden borgsom van minimum 100 € x 100 personen, zijnde 10 000 € te betalen.

Die borgsom moet bij het ontbinden van die partij teruggestort worden.
De borgsom is bescheiden zodat ook de minder kapitaalkrachtigen onder de burgers zich zouden kunnen verenigen!
Er is geen kiesdrempel om de particratie in te tomen en het democratisch deficit te verminderen. De feitelijke kiesdrempel is deze om één zetel te behalen. De berekening hiervoor moet deze zijn die kleine partijen het grootste voordeel oplevert, dit om het democratisch gehalte te verhogen.

De kandidaten moeten:

• Belg zijn voor federale, gewestelijke en gemeentelijke mandaten
• tijdens de complete voorafgaande legislatuur effectief in het gebied wonen voor gewestelijke en effectief in de gemeente wonen voor de gemeentelijke (domiciliëring alleen telt niet)
• bewijs van goed gedrag & zeden kunnen voorleggen
• de taal/talen, van het gebied waarin ze opkomen, beheersen

De partijfinanciëring gebeurt door de overheid op basis van het stemmenpercentage in het gehele gebied waarover de verkiezing gaat.
Elke kandidaat kan slechts 2 legislaturen zetelen in bestuurlijke ambten tijdens hun volledige carrière, nooit 3 na elkaar. Het voordeel is dat omkoperij via cadeautjes minder zinvol wordt en dat mediasterren minder zin krijgen mee te doen. Hierop zijn geen uitzonderingen.

Parlementaire of gemeentelijke mandatarissen en leden van federale, gewestelijke en gemeentelijke ‘regeringen’ mogen nooit cumuleren, nog in raden van bestuur zitten.
Het is voor actieve politici verboden om bestuursfuncties te bekleden bij spelers in de privésector die continu met de overheid in overleg zijn of waar de overheid contracten aan toekent. En na hun politieke loopbaan moeten politici minstens één legislatuur wachten vooraleer in bovenstaande functies in te stappen.
Politieke en kabinetsmandaten die rechtstreeks leiden naar vetbetaalde banen in de peripolitieke privésector zijn uit den boze. Zij moeten minstens één legislatuur wachten vooraleer in bovenstaande functies in te kunnen stappen.

Verkiezingen

Verkiezingen voor senaat en provincieraden worden afgeschaft.
Verkiezingen voor Europa vallen in mei.
Verkiezingen voor parlement van federatie, gewest en gemeente vallen samen in oktober, na de politieke vakantie én in hetzelfde jaar van de Europese verkiezingen.

Kandidaat-mandatarissen kunnen slechts voor 1 van die niveaus kandideren.
Hoppen binnen de niveaus van België of hoppen van het Europese niveau naar het Belgische of vice versa kan niet tijdens een mandaat.
De legislatuur is onveranderbaar 5 jaar, ongeacht er tussentijds moet herkozen worden.

Ik paste de uitspraak van Maggie De Block (Open VLD) in ‘De ochtend’ op maandag 19 mei 2014 om 09:22 even wat aan. <http://deredactie.be/permalink/1.1972100?utm_content=10vn_140519_nwsb_louis>
“We worden betaald door heel de regio/het land, we beslissen voor heel de regio/het land, dan mag heel de regio/het land zich ook uitspreken.”

Er zijn dus drie kieslijsten: de gemeentelijke, de gewestelijke (Vlaamse/Waalse) en de federale (Belgische).

• Op de federale kieslijst kan slechts voor 1 mandataris gekozen worden.
• Op de gewestelijke kieslijst kunnen 2 mandatarissen gekozen worden: 1 op het gedeelte van de plaatselijke kieskring en 1 op gedeelte van de gewestelijke kieskring. Hierbij mag gepanacheerd worden: op 2 verschillende partijen stemmen.
• Op de gemeentelijke kieslijst kunnen 2 mandatarissen gekozen worden: 1 op het gedeelte van de kieskring van de deelgemeente en 1 op gedeelte van de gemeentelijke kieskring. Hierbij mag gepanacheerd worden: op 2 verschillende partijen stemmen.
• De grootte van de plaatselijke kieskringen, het inwonertal is de norm, is daaraan aangepast. Het inwonertal kan maximaal 10% schommelen anders moeten de kieskringen herschikt worden.
  Meteen is het probleem van de nuttige volgorde, de verkiesbare plaatsen, opgelost.
• Op de gemeentelijke, de regionale en de federale lijst van een partij mogen maximaal 20 politici figureren.

Wie het meeste stemmen haalt, is verkozen en moet zetelen. De tweede hoogste in stemmenaantal is eerste opvolger en de derde hoogste is tweede opvolger.
De opvolgers kunnen enkel zetelen indien de voorgaande mandataris uitvalt wegens het stopzetten van zijn/ haar mandaat of overlijden.
De politicus kan zijn/haar mandaat stopzetten om dwingende medische redenen. Een andere reden kan zijn om een niet-politieke taak op te nemen, maar omdat het in dit geval om kiezersbedrog gaat, kan hij/zij nooit meer opkomen voor verkiezingen.

Lijsten

De lijststem/kopstem en de opvolgers op de lijst worden afgeschaft.
Elke kandidaat-mandataris staat bij zijn/haar partij vermeld met pasfoto en naam en in alfabetische orde.
Lijstduwers kunnen niet meer, want alle kandidaat-mandatarissen moeten bereid zijn, indien verkozen, te zetelen.
Er kunnen slechts 2 personen aangestipt worden ongeacht het aantal politieke partijen of het aantal partijleden binnen een politieke partij.

De volgorde van de lijsten gebeurt via loting onder toezicht van een gerechtsdeurvaarder.
Eerst worden de volgnummers bepaald van de grote partijen (met beschermde lijstnaam), vervolgens wordt er geloot voor de lokale lijsten (vaak zonder beschermde naam). De volgorde geldt voor elke gemeentelijke lijst van die partij. De partij die nummer 1 krijgt, staat eerst en helemaal links op het stembiljet, de volgende lijsten staan telkens een plaats naar rechts.

Stemming

Alle stemmingen om personen te verkiezen zijn geheim: die van de kiezer voor mandatarissen, die onder de mandatarissen voor een voorzitter, …
De stemming ter verkiezing van mandatarissen is verplicht voor elke volwassen Belgische burger, die niet van zijn burgerrechten is ontheven of ‘verlengd minderjarig’ verklaard is.
Wie weigert te stemmen betaalt een fikse boete. Zo wordt verhinderd dat enkel belanghebbenden en rijken aan de verkiezingen meedoen.
Een blanco-stem, net als een ongeldige stem, zijn eveneens stemmen en behoren tot ‘onthouden’. In het nieuwe systeem betekent dit lege zetels. Het zijn immers proteststemmen. En zo kunnen winnende partijen niet meer zetels binnenhalen en hun zetelaantal onterecht verhogen.

Diegene op de partijlijst die voldoende stemmen kreeg, wordt automatisch verkozen ongeacht zijn/haar plaats op de lijst. 
Heeft die persoon nog reststemmen, dan draagt hij/zij die stemmen over naar die partijlijst-kandidaat van zijn/haar keuze.
De zetelverdeling van de gemeenteraadsverkiezingen moet verlopen volgens de methode ‘D’Hondt net zoals dit gebeurt voor alle andere verkiezingen in België.

Zetelen

Enkel het aantal voorkeurstemmen van de kandidaat, niet de plaats op de lijst, bepaalt wie de zetel mag innemen.
En zoals bij telling reeds opgemerkt mag een kandidaat zijn teveel aan stemmen doorgeven aan de kandidaat van zijn keuze op zijn/haar partijlijst.

Opruimen

Elke partij moet, op straf van zware boetes, zijn eigen verkiezingspropaganda binnen de 14 dagen na de verkiezing opruimen. Dit volgens het basisprincipe: ‘de vervuiler betaalt’.