Is de N-VA alleen verantwoordelijk voor het VB-succes in Vlaams-conservatieve hoek?
Natuurlijk niet. Maar door te stellen dat er geen federale regering mag komen zonder daarbinnen een Vlaamse meerderheid, gebruikt Voorzitter Bart De Wever het succes van VB wel om zich comfortabel en onmisbaar te profileren voor de volgende federale regering en hij koppelt dit onderweg ook aan de samenstelling van de Vlaamse regering.
Is er voor N-VA geen vuiltje aan de lucht in Vlaanderen met haar groeiend aandeel van niet democratisch inzetbare mandatarissen?
Of geeft het aandeel van VB voor N-VA niet langer een democratisch deficit in het Vlaams Gewest en dus ook in België dat aandacht vraagt en waarvoor onze democratie dient gemobiliseerd om zichzelf veilig te stellen?

Hoort een communautaire partij niet te stellen dat een federale regering optimaal een meerderheid in beide landsdelen heeft. Dat ligt allicht wat moeilijk na de Regering Michel met N-VA waarbij de  Franstaligen intern ook geen meerderheid konden voorleggen. Vraag is of N-VA om deze gekwalificeerde meerderheid wettelijk te regelen een federale regering met 2/3 derde meerderheid eist, wetende dat de Belg wel wakker ligt van andere problemen op federaal niveau en binnen het Vlaamse beleid.

Zou het succes van conservatief Vlaanderen vandaag, ondanks alle peilingen, dan toch samengaan met onvrede over de staatsstructuur? De stoere profilering van de N-VA op asielbeleid onder Charles Michel ten spijt, was het beleid niet verschillend met dat van diens populaire Vlaamse voorgangster Maggie De Block, en met Nicole De Moor vandaag die hier en daar toch wel moedig vooruitgang boekt en tot internationale samenwerking komt.

De politiek moet de ontevreden kiezer bewijzen dat Vlaanderen niet alleen staat in een vijandige wereld, maar wel in een verdeelde wereld die perspectief vraagt.