Bart De Wever in De Morgen van 24.1.2018 :
“Dan krijg je een uitgekleed sociaal systeem voor paupers, dat geen enkele draagkracht meer zal hebben. Het is immers moeilijk solidair te blijven met mensen die wel meegenieten van de sociale voorzieningen, maar daar nooit aan hebben bijgedragen en er in veel gevallen ook nooit aan zullen bijdragen. De sterkste schouders zullen zich terugtrekken in gated community’s met private bewaking waar hun kinderen naar privéscholen gaan en de inwoners zelf voor hun privaat pensioen en zorg betalen. Een dergelijk systeem is perfect als je erin slaagt van je leven een succes te maken. Als je daar niet in slaagt, is het ook maar zo.”

Het is goed te beseffen dat de slagkracht van ons sociaal zekerheidssysteem samenhangt met de representativiteit ervan. Met haar toegankelijkheid op basis van het sociaal gelijkheidsbeginsel. Dat vraagt een permanente dynamiek: vandaag reeds worden het medisch profiel en eventuele antecedenten gebruikt bij het afsluiten van een private hospitalisatieverzekering die de patiënt moet beschermen tegen de groeiende impact van honorariasupplementen, bijvoorbeeld.

Voor dit sociaal zekerheidssysteem is er niet zoiets als een een alternatief “perfect systeem” op basis van “gated community’s” voor de succesvolle burgers zoals Bart De Wever het stelt. Dat is geen alternatief. Niet alleen omdat dat, zoals Bart De Wever het stelt, niet wenselijk is. Vooral ook omdat het niet haalbaar, niet aanvaardbaar en minder performant zou zijn voor de aangesloten burger. Net zo min wenselijk of haalbaar trouwens als afgesloten homogene (lees: monoculturele) communities in een vijandige wereld.

Niet alleen zijn de beheerskosten van onze sociale zekerheid op basis van internationale benchmarking zeer concurrentieel.
Je krijgt bijvoorbeeld de hedendaagse geneeskundige zorg alleen al inzake opleiding en onderzoek, aangehouden investeringen en permanente kwaliteitscontrole ook niet georganiseerd door en voor een succesvolle elitegroep. Vraag en aanbod creëren schaalvoordelen voor elkeen, zo je wil.

Het is een essentieel gegeven van het sociaal contract van Thomas Hobbes, John Locke en Jean-Jacques Rousseau dat alle bevolkingsgroepen meer profiteren van maatschappelijke dynamieken, waaronder de solidair georganiseerde dienstverlening, dan wat ze zelf ooit met een individuele inbreng alleen of vrij zouden kunnen realiseren.

 Plus est en Nous