De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Armenië was bijna een protectoraat van Brazilië

Armenië was bijna een protectoraat van Brazilië

maandag 26 oktober 2020 17:35
Spread the love

Etienne Brasil, een product van de dialectiek, een Armeense vluchteling in Brazilië geloofde in een humanitair project om na het verdrag van Sèvres op 10 augustus 1920 een nieuw land Armenië te stichten in het gevallen Ottomaanse Rijk.

Hij had zijn politieke strategie bepaald door de Afro-Moslims de schuld te geven van de moordpartij in Bahía, tijdens a revolução dos Mâles. (Lees hier over de historische discussie tussen Braziliaanse en Amerikaanse Wetenschappelijke Academia). De Armenen waren de laatste christenen in het Midden-Oosten en dit konden ze gebruiken om militaire en humanitaire steun te vinden in hun oorlog tegen het Ottomaanse rijk en hun streven naar een land.

Etienne Brasil was een visionair die de Braziliaanse overheid en later de geallieerden zou overtuigen van het belang van een land voor Armenië, maar de Verenigde Staten wilden niet dat Brazilië een zitje kreeg als mandataris van het protectoraat van Armenië in de Volkenbond.

Het ging lang tussen Brazilië of Argentinië, maar er was geen duidelijke vraag uit Argentinië. De VS dacht dat ze met z’n drieën mandataris van het Armenië konden worden. Toch werd Armenië uiteindelijk deel van de USSR, omdat zij snelle vorderingen maakten nog na de Eerste Wereldoorlog.

De agenda waardoor Brasil Etienne was ingenomen kon realiteit worden omdat het ‘Legion d’orient’, waar voornamelijk Armenen in zaten, de grootste verliezen hadden geleden om de overwinning te behalen tegen het Ottomaanse rijk in de Eerste Wereld Oorlog. Daarom vond Brasil Etienne dat zijn volk recht had op een land genaamd Armenië. Toen de USSR Armenië bezette kon hij niet geloven dat Armenië een Sovjet-land zou worden. Daarna leefde hij een leven in de marge en kreeg een slechte gezondheid.

In São Paulo is onder andere een Armeense gemeenschap opgebouwd en ze kregen daar tot decennia later nog verschillende migrantengolven binnen, toch bleven zijn culturele en politieke instituten bestaan. Het enige verschil was dat een Ottomaanse Dragoman, werd vervangen door een christelijke Dragoman in de diplomatie, dit betekent dat tot nu de diplomatie van de Armeense diaspora in São Paulo ligt.

Bevestigd door Professor Heitor Loreiro in het boek hieronder en een Anonieme Prof. Midden-Oosten studies.

  • Aid to Armenia, Humanitarianism and interventionism from the 1890s to the present
  • Edited by Jo Laycock and Franscesca Plana
  • Manchester University Press
  • 60 euro, te koop bij de universiteit of op Amazon

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!