Mocht een Franstalige meerderheid in de Vlaamse rand zich radicaliserend een gelijkaardig onwettig taalreferendum permitteren…
In de Vlaamse middens was er nochtans in ille tempore veel sympathie voor de moed van Carles Puigdemont en diens nipte absolute meerderheid.
Bart De Wever stelde evenwel dat je niet met een absolute meerderheid alleen een andere staatsstructuur kan opleggen. Daar komen brokken van.
Het lijkt me vandaag niet onnodig hem te herinneren aan die analyse: wie vanuit een meerderheidsstandpunt eenzijdig wijzigingen doorvoert creëert zeker tegendynamieken en een ongekende dualisering.
De Belgische onafhankelijkheid verenigde vuur en water (Liberalen en Katholieke conservatieven) in het Unionisme van 1830 tot 1847.
En vermits geschiedenis ons misschien geen toekomstvisie aanreikt, maar zeker kan helpen om gemaakte fouten niet te herhalen : Wait and see next year !
Bovendien is het onduidelijk of de aantrekkelijkheid van onze Vlaams-nationale partijen vandaag samen gaat met hun communautair agenda, dan wel met hun behoudsgezind programma in deze onzekere tijden en met het surfen op de aanwezige onvrede in de samenleving.