Op een mistige novembermorgen 21 jaar geleden deed ik er alles aan om maar niet ontdekt te worden. Ik zat verscholen onder het gebladerte in een sinaasappelboomgaard in het landelijke Galilea in Israël. Ik maakte snel foto’s van een grauw betonnen gebouw dat op geen enkele kaart stond. Zelfs de originele wegwijzer die het gebouw identificeerde als Inrichting 1391 was verwijderd nadat een onderzoek door de krant Haaretz had onthuld dat er een geheime gevangenis in gehuisvest was.

Ik was de eerste buitenlandse journalist die Inrichting 1391 had opgespoord. Ze zat immers grotendeels verborgen binnen een versterkt complex dat in de jaren 1930 was opgetrokken als onderdeel van het beleid van onderdrukking van het verzet tegen het Britse bestuur in Palestina.

Tientallen jaren lang sloot Israël er hoofdzakelijk Arabische buitenlanders op. Velen van hen waren Libanezen die waren gekidnapt tijdens de 18 jaar durende bezetting van Zuid-Libanon. Maar er zaten ook Jordaniërs, Syriërs, Egyptenaren en Iraniërs. Noch de Israëlische rechtbanken, noch het Rode Kruis of andere mensenrechtenorganisaties waren ervan op de hoogte.

De inrichting zou al snel bekend staan als black site, een term die gepopulariseerd werd door de VS-invasie in Irak. De VS zou in de komende maanden en jaren, geïnspireerd door de verfijnde technieken in Israëls Inrichting 1391, zowel Iraki’s als anderen folteren in de Abu Ghraibgevangenis en Camp X-Ray in Guantanamo.

Niemand weet hoeveel gevangenen er in Inrichting 1391 werden gevangen gehouden, hoelang ze er verbleven, of er nog meer van dat soort gevangenissen waren.

Maar de eerste getuigenissen van gevangenen brachten verschrikkelijke toestanden aan het licht. Het grootste deel van de tijd werden ze onderworpen aan sensorische deprivatie en moesten ze verduisterende brillen dragen behalve wanneer ze werden gefolterd. Eén geval kwam later voor het gerecht: een Libanese gevangene was het slachtoffer geweest van sodomie met een stok door ‘Major George’, de hoofdbeul van de inrichting.

Major George zou later aan het hoofd komen van Israëls politiële relaties met de Palestijnse bevolking van Jeruzalem.

Nog een geheime gevangenis

Haast onvermijdelijk dook de herinnering aan Inrichting 1391 deze maand weer op toen CNN een onderzoek publiceerde naar een nieuwe Israëlische gevangenis met de naam Sde Teiman.

Die gevangenis was maanden geleden gebouwd en diende niet voor buitenlanders maar voor duizenden Palestijnse mannen en jongens, slachtoffers van de Israëlische bezetting, die weggeplukt waren van de straten in Gaza of op de Westelijke Jordaanoever na de aanval van Hamas op 7 oktober. Daarbij vielen 1.150 Israëlische doden en namen de Hamasstrijders 250 gijzelaars mee naar Gaza.

Net als in het geval van Inrichting 1391 hebben onthullingen van de verschrikkelijke wantoestanden in die nieuwe black site van Israël nauwelijks aandacht gekregen van het westerse media-establishment.

CNN, waarvan iedereen weet dat het op bevel van de directie Israëlische wreedheden weglaat, zou nu moeten geprezen worden: eindelijk doet het wat de westerse media vaak valselijk hun rol noemen: de gevestigde machten ter verantwoording roepen.

Het lange artikel met als titel “Vastgebonden, geblinddoekt, naakt op een luier na”, beschrijft in detail de vernederende en brutale omstandigheden die in Gaza of op de Westelijke Jordaanoever gekidnapte Palestijnen moeten ondergaan. Het aantal Palestijnen dat ooit in dat geheime kamp in de Negevwoestijn is gepasseerd, is onbekend. Maar uit satellietfoto’s blijkt dat de inrichting snel uitbreidt, wellicht om almaar meer ‘gevangenen’ te huisvesten.

Enkele Palestijnen die totaal gebroken dit gevangenissysteem mochten verlaten － een systeem dat in november en december van vorig jaar mannen en jongens naakt, geblinddoekt en met geboeide handen voor de ogen van heel de wereld tentoonstelde in de straten en stadions van Gaza － deelden maanden geleden al hun ervaringen. Zoals verwacht negeerden de westerse media hun getuigenissen.

Zelfs toen personeelsleden van Sde Teiman weken geleden naar buiten kwamen met horrorverhalen, gaapten de westerse kanalen van verveling － behalve CNN.

Patroon van falen van de media

Middle East Eye heeft maandenlang bericht over dit achterblijven van de media.

Zo heeft bijvoorbeeld het westerse media-establishment gestaag de blik afgewend van de Israëlische rapporten waaruit duidelijk bleek dat een deel van de dodelijke slachtoffers van 7 oktober niet het werk was van Hamas maar het gevolg van de notoire ‘Hannibal-procedure’ van het Israëlische leger, die zegt dat Israëli’s niet mogen gevangen genomen maar gedood moeten worden.

Westerse journalisten vermijden meestal berichtgeving over de uithongering van de volledige bevolking van Gaza door de systematische onthouding van water en voedsel door Israël, wat onmiskenbaar een misdaad tegen de menselijkheid is. In de plaats praten de journalisten hun eigen regeringen na en noemen de door Israël veroorzaakte uithongering een ‘humanitaire crisis’, alsof het zou gaan om een jammerlijke natuurramp.

De media verdoezelen eveneens dat de westerse machten, vooral de VS en de UK, met de terugtrekking van hun financiering van Unrwa, de belangrijkste hulporganisatie van de VN, en hun halsstarrige weigering druk uit te oefenen op Israël om hulp binnen te laten, dat land daadwerkelijk bijstaan in die uithongering van de Gazaanse bevolking.

In navolging van de regering-Biden aarzelen de media nog altijd om wat Israël in Gaza doet correct te benoemen. Zij geven de voorkeur aan een occasionele flauwe beoordeling dat Israël ‘mogelijk’ oorlogsmisdaden begaat. Geen enkel mediakanaal wijst op het grotere verhaal, dat al die individuele ‘mogelijke’ oorlogsmisdaden onmiskenbaar neerkomen op genocide.

Het wordt zelfs nog moeilijker om die verdoezeling in stand te houden tegenover de aanklager van het Internationaal Strafhof die deze week de aanhouding beval van premier Benjamin Netanyahu en defensieminister Yoav Gallant, samen met drie leiders van Hamas, die allen verdacht worden van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.

De media hebben daarentegen meer de nadruk gelegd op de verontwaardiging van Israël en de regering Biden over het Strafhof dan op de inhoud van de beschuldigingen, waaronder de bewering dat Israël de Palestijnen in Gaza gepland uithongert.

De media vermijden duidelijkheid over die onderwerpen omdat duidelijkheid ongelegen zou komen. Waarom? Omdat, zoals we verder zullen zien, de westerse media een narratief willen ontwikkelen dat de overkoepelende buitenlandse beleidsdoelstellingen van de westerse regeringen in het olierijke Midden Oosten dient en niet een einde maakt aan het grenzeloze lijden in Gaza of Israël verantwoording doet afleggen voor zijn misdaden.

Laboratten

Een handvol klokkenluiders onthulden aan CNN dat Palestijnse gevangenen wekenlang vastzitten in Sde Teiman, waar de formele verhoren en de omstandigheden waarin ze moeten leven neerkomen op foltering.

De gevangenen zitten buiten op een dunne matras, geblinddoekt en blootgesteld aan de hitte van de woestijn overdag en de koude ‘s nachts. Ze blijven constant geboeid, mogen niet bewegen of spreken. ‘s Nachts worden de honden op hen losgelaten. Wie praat of beweegt, riskeert zo beestachtig geslagen te worden dat hun beenderen breken.

Volgens het rapport maakt het langdurig strak boeien soms de amputatie van een hand of een voet noodzakelijk.

Volgens één Israëlische klokkenluider dient geen enkele van die mishandelingen om informatie te vergaren. “Het gebeurt uit wraak”, gaf hij toe. De gevangenen zijn boksballen voor de Israëlische soldaten en cipiers.

Maar dit gaat over meer dan alleen maar wraak. Met een goed begrip van wat zich afspeelt in Sde Teiman kunnen we ons een duidelijker beeld vormen van wat op een veel grotere, zelfs meer industriële schaal gebeurt in Gaza.

Bijzonder onthullend zijn de omstandigheden in een veldhospitaal van het gevangenenkamp. Daar verblijven Palestijnen die ofwel verminkt zijn door de gewelddadige vernietiging van Gaza of tot bloedens toe mishandeld zijn door Israëlische soldaten. Ze worden met hun handen vastgemaakt aan brancards en opgesteld in rijen. Ze zijn geblinddoekt en (op een luier na) volledig naakt. Praten is verboden.

Ze liggen daar dag na dag, nacht na nacht, zonder enige sensorische prikkeling, zodat niets hen kan afleiden van hun wonden of pijn. Israëlische medische stagiaires mogen volop experimenteren op hun blootgestelde en kwetsbare lichaam.

Volgens een klokkenluider kreeg het gevangenenkamp al snel de reputatie van “paradijs voor stagiaires”.

Zij mogen de Palestijnen gebruiken als weinig meer dan laboratten en worden aangemoedigd om medische procedures uit te voeren waarvoor ze niet gekwalificeerd zijn.

Een andere klokkenluider vertelde aan CNN: “Ik moest leren dingen doen met de patiënten, kleine medische toepassingen die compleet buiten mijn expertise liggen.”

Heel vaak gebeurde dat zonder verdoving. In tegenstelling tot de artsen in Gaza hebben Israëlische artsen geen gebrek aan pijnstillende middelen. Ze kiezen er alleen voor om ze niet te gebruiken.

Vermist medisch personeel

Aangezien de westerse media maar al te gretig meewerken aan de ontmenselijking van de Palestijnen, mogen we niet vergeten wie die ‘gevangenen’ zijn.

Israël wil ons laten geloven dat het zijn pijlen richt op Hamas en dat de ‘arrestanten’ － het ruim aanvaarde eufemisme dat CNN in zijn artikel gebruikt voor de door Israël gegijzelde Palestijnen － allemaal verdacht worden van banden met die militante groep.

Maar een van de leerrijkste getuigenissen van de mishandeling door Sde Teiman in het rapport van CNN komt van dokter Mohammed al-Ran, hoofd van de afdeling chirurgie van het nu vernielde Indonesische ziekenhuis in Gaza.

Israël ‘arresteerde’－ kidnapte －hem in december en sloot hem op in Sde Teiman. Niets suggereerde dat al-Ran betrokken was in de gewapende strijd tegen de binnentrekkende Israëlische troepen of dat hij op een of andere manier kon geassocieerd worden met Hamas. De Israëli’s hielden hem aan samen met andere leden van het medisch personeel tijdens zijn shift van drie dagen in een ander medisch centrum, het al-Ahli al-Arabi Baptist-ziekenhuis.

Dokter Al-Ran moest het Indonesische ziekenhuis ontvluchten toen het werd gebombardeerd door Israël, en de soldaten het personeel zwaar mishandelden.

Tijdens de systematische aanvallen op de ziekenhuizen van Gaza werden ongeziene aantallen medische personeelsleden vermoord of weggevoerd. De vernietiging van de gezondheidssector in de enclave is de zoveelste misdaad tegen de menselijkheid die de westerse media zorgvuldig wegmoffelen.

Het staat in scherp contrast met de niet-aflatende zekerheid waarmee de media een tijdje geleden berichtten over de Russische oorlogsmisdaden in Oekraïne.

Mensenrechtengroepen stellen alles in het werk om die Palestijnse gijzelaars op te sporen met verzoeken tot habeas corpus[i], net zoals ze voorheen probeerden de buitenlandse gevangenen in Inrichting 1391 te vinden. De Israëlische rechtbanken hebben dat moedwillig tegengewerkt.

De Israëlische mensenrechtengroep HaMoked, die van cruciaal belang is geweest voor het identificeren van Inrichting 1391, heeft voor één geval een verzoek ingediend bij het Israëlische Hooggerechtshof － waarvan sommige rechters wonen in illegale Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever － in hun speurtocht naar een Palestijnse röntgentechnicus die al sinds februari vermist is. Het Israëlische leger had hem opgepakt in het Nasserziekenhuis in Zuid-Gaza. Vermoedelijk wordt hij vastgehouden in Sde Teiman.

Volgens HaMoked zijn meer dan 1.300 Palestijnen uit Gaza vermist, waaronder 29 vrouwen. Vermoed wordt dat ook zij zich in Israëlische handen bevinden.

Van een andere chirurg, Dr Adnan al-Bursh, is bekend dat hij deel uitmaakt van de meer dan twee dozijn Palestijnen die in verdachte omstandigheden zijn gestorven in gevangenschap. Hoogst waarschijnlijk werd hij dood gefolterd of mogelijk gedood tijdens een mislukte medische procedure.

‘Ongeziene’ mishandelingen

Er is aanvullend bewijs dat die golf van geweld tegen de gevangenen geen enkele band heeft met de verdenking dat ze lid zouden zijn van Hamas of hebben deelgenomen aan de aanval van 7 oktober. Afgelopen weekend kwamen details naar boven over de onophoudelijke en beestachtige mishandeling van Israëls voornaamste Palestijnse gevangene.

Marwan Barghouti van de Palestijnse Nationale Bevrijdingsbeweging, geleid door de Palestijnse president Mahmoud Abbas － aartsvijand van Hamas － zit al 22 jaar opgesloten. Hij wordt soms de ‘Palestijnse Mandela’ genoemd, en beschouwd als de potentiële toekomstige leider van het Palestijnse volk.

Volgens medegevangenen en mensenrechtenorganisaties is Barghouti na talrijke mishandelingen nog nauwelijks herkenbaar. Aan één mishandeling heeft hij een slechtziend oog overgehouden.

Naar verluidt lijdt hij constant pijn, vermoedelijk te wijten aan een ontwrichte schouder die nooit werd behandeld.

Volgens zijn Israëlische advocaat werd hij voor de ogen van de andere gevangenen in de Ayalongevangenis naakt en geboeid over de grond gesleept.

Door de strenge voedselbeperkingen die alle Palestijnse gevangenen sinds oktober opgelegd kregen, heeft hij veel gewicht verloren en heeft hij ook geen toegang tot boeken, kranten of tv.

Tal Steiner van de Israëlische mensenrechtenorganisatie Public Committee Against Torture in Israel verklaarde aan The Guardian dat Barghouti werd onderworpen aan “ongeziene” mishandelingen en dat zo’n foltering de “standaard” was geworden voor de 8.750 Palestijnen die sinds oktober opgesloten zijn.

Itamar Ben Gvir, de minister die verantwoordelijk is voor het gevangenisbeleid, behoort tot de openlijk fascistische partij Jewish Power, wier ideologische wortels in  het kahanisme[ii] Palestijnen expliciet beschouwen als niet veel meer dan ongedierte.

Pasmunt

De westerse media hebben eindeloos lang bericht over het lijden van de honderd of meer Israëlische gijzelaars die zich nog altijd in Gaza bevinden, maar zeggen er nooit bij dat veel van dat lijden te wijten is aan de acties van Israël zelf.

De gijzelaars krijgen net als de Palestijnen Israëls bommenregen over zich heen. En net als de Palestijnen krijgen ook zij te maken met voedseltekorten doordat Israël alle hulp blokkeert. Het willekeurige geweld tegen Gaza treft zowel de gijzelaars als de Palestijnen.

Op basis van de rapporten van CNN en de Israëlische media, lijkt het echter waarschijnlijk dat veel van de duizenden, sinds oktober door Israël gekidnapte Palestijnen een veel wreder lot wacht dan de Israëlische gijzelaars in Gaza.

Hamas wil de Israëlische gijzelaars zo veilig mogelijk houden, zij zijn immers waardevolle ruilmiddelen om het Israëlische leger uit Gaza te verdrijven en gevangen Palestijnen te bevrijden uit folterkamers zoals in Sde Teiman.

Israël staat niet op dezelfde manier onder druk. Als bezettende macht en boezemvriend van Washington kan het de Palestijnen op om het even welke manier straffen zonder vrees voor vergelding. Dat is een ander facet van de voorbije zeven maanden dat de media weigeren te erkennen.

Vernietiging van hulpgoederen

Ondertussen wordt het publiek in het Westen in een kwaad daglicht gesteld als het de misdaden van Israël durft te bestempelen als genocide of durft te zeggen hoe de genocide zich ontvouwt. Het zijn echo’s van de verdenkingen van een overweldigende meerderheid van rechters bij het Internationaal Gerechtshof (ICJ) in januari jongstleden, verdenkingen die tevens aan de basis liggen van de arrestatiebevelen van de hoofdaanklager van de voorbije week.

De recente, perverse en op eigenbelang gebaseerde westerse herdefiniëring van antisemitisme － een overwinning voor de pro-Israël lobbygroepen － stelt Jodenhaat meer gelijk met kritiek op Israël dan het daadwerkelijk haten van Joden.

Volgens de nieuwe definitie van de International Holocaust Remembrance Alliance getuigt het trekken van parallellen tussen Israëls daden en de genocide waarmee men in het Westen het meest vertrouwd is, met name de Holocaust, van antisemitisme.

Het komt Israël goed uit dat de westerse establishments nu een al te evidente les in geschiedenis en menselijke psychologie naast zich neer kunnen leggen, namelijk dat slachtoffers van mishandeling heel goed in staat zijn om dezelfde misdaden te begaan.

De reconstructie van het veldhospitaal in Sde Teiman door CNN stelt ontmenselijkte － geboeide, geblinddoekte en naakte ― Palestijnen ten toon, vastgegespt op brancards, rij na rij na rij, klaar voor experimenten. Hoe kan dat bij het westerse publiek geen herinneringen oproepen aan Josef Mengele, de beruchte nazidokter die de bewoners van de concentratiekampen beschouwde als minder dan menselijk, louter voer voor zijn experimenten?

Welk beeld zou in het hoofd van Westerlingen opkomen als ze zien hoe Joodse extremisten uit Israëls illegale nederzettingen hulpkonvooien voor Gaza tegenhouden, de voedselvoorraden voor de wanhopige en uitgehongerde bevolking vernielen, de vrachtwagens in brand steken en de truckers een pak slaag geven, terwijl Israëlische soldaten en politieagenten laten begaan?

Hoe kan het verkeerd － zelfs antisemitisch － zijn zich af te vragen of de extremisten die in 1938 in Duitsland tekeergingen tegen de Joden tijdens de Kristalnacht, gedreven werden door eenzelfde brutaal en genocidaal racisme?

En wat met al wie Gaza tijdens Israëls 17 jaar durende aanval over land en water en in de lucht vergeleek met een concentratiekamp, waarin de Palestijnen verstoken waren van hun basisvrijheden en essentiële levensbenodigdheden? Of zij die Gaza nu een dodenkamp noemen aangezien Israël de bevolking uithongert?

Zijn zo’n beoordelingen echt bewijzen van Jodenhaat? Of bewijzen ze juist dat die waarnemers de geschiedenisles en de Holocaust goed begrepen hebben? De systematische vernedering en mishandeling van een volk moet altijd beschouwd worden als een misdaad tegen onze gedeelde menselijkheid.

Wij hebben allemaal de morele plicht om dergelijke wreedheden te stoppen en niet ons te weerhouden van oordeel en stilzwijgend toe te kijken terwijl die gruweldaden evolueren naar hun logische eindpunt.

Folterkamers

De huidige horror die Israël de gevangenen in Sde Teiman en op een nog grotere schaal de Palestijnen in het dodenkamp van Gaza oplegt, gaan over veel meer dan louter weerwraak voor 7 oktober.

Sde Teiman is de kleine folterkamer, een afspiegeling van de veel grotere folterkamer van Gaza zelf, waar bommen en uithongering precies dezelfde doelstellingen bereiken.

Tot zeven maanden geleden wilde Israël de Palestijnen onderworpen houden, een hopeloos volk van slaven, samengepropt in een aantal concentratiekampen in Gaza, op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem. Ze moesten stilzwijgend hun lot ondergaan en onzichtbaar blijven voor de buitenwereld.

De Israëliërs gingen ervan uit dat de Palestijnen op lange termijn liever hun verarming in die permanent bezette en gekoloniseerde gebieden zouden ontvluchten. De slavenopstand van 7 oktober － brutaal en afschuwelijk zoals zulke revoltes doorheen de geschiedenis altijd zijn geweest ― was een verwoestende schok. Niet alleen voor een Israël dat innig verbonden is met zijn racistisch, koloniaal project van onderwerping van het Palestijnse volk. Het was ook een schok voor het bredere westerse koloniale project waarin Israël zich zo diep heeft geïntegreerd. In de ‘op regels gebaseerde orde’ van Washington is de enige betekenisvolle regel dat wat Washington en zijn klanten willen, zij ook krijgen. De planeet, haar hulpbronnen en volkeren zijn voor ‘s werelds opperste grootmacht niet meer dan speelgoed.

Opstanden tegen die orde － hetzij door Hamas in Gaza, Hezbollah in Libanon, de Houthi’s in Jemen of de Islamitische Revolutionaire Garde in Iran － mogen geen model worden. De ‘op regels gebaseerde orde’ moet met de nodige wreedheid hersteld worden zodat de gekoloniseerden en slaven hun plaats kennen.

Dat was de boodschap van de eigen black sites die Washington nodig had in zijn vergeefse war on terror, van Abu Ghraib tot Guantanamo － inrichtingen die hun inspiratie haalden bij de Israëlische ervaring met het ‘breken’ van gevangenen in Inrichting 1391.

De medeplichtigheid van het westerse establishment in de huidige genocide door Israël is geen anomalie. Zij is niet het gevolg van een misverstand of verwarring. De westerse politieke klasse en de mediaklasse zien de genocide in Gaza even duidelijk als de rest van ons. Maar zij vinden die gerechtvaardigd, zelfs vereist. De gekoloniseerde en onderdrukte volkeren moeten leren dat verzet zinloos is.

Sde Teiman vervult die rol, net als het dodenkamp van Gaza. Sde Teiman is er om de menselijke geest te breken. Het is er om van de Palestijnen gewillige collaborateurs te maken in hun eigen vernietiging als volk, in hun eigen etnische zuivering.

En tegelijk krijgt het westerse publiek een subliminale boodschap: dit kan ook jullie overkomen als jullie niet mee applaudisseren voor Israëls gruweldaden in Gaza.

Dit artikel verscheen op Middle East Eye. Vertaling: Marina Mommerency

[i] Habeas corpus (Latijn voor ‘dat je het lichaam hebt’) is een rechtsmiddel om de wettigheid van een detentie te bepalen. Door het indienen van een verzoek tot habeas corpus bij een rechtbank kun je laten vaststellen of en hoe iemand gevangen zit.

[ii] Het kahanisme is een religieuze zionistische ideologie, gebaseerd op de opvattingen van rabbijn Meir Kahane, oprichter van de Jewish Defense League en de Kach-partij in Israël.