U ziet hier de westerse waarden zoals ze in de reële wereld toegepast worden, door bommen te laten vallen op volledig onschuldige Gazaanse burgers, of ze nu aanhangers zijn van Hamas, Fatah of gewone burgers, ze zullen sterven in hun land.

Wat is er van de westerse waarden daar? Als er al bloed aan iemands handen kleeft, dan is het aan die van degenen die zeggen dat Israël het recht heeft om zichzelf te verdedigen, zoals Netanyahu, Joe Biden en zovele politici in het Westen.

Zelfverdediging? De inzet is de uitbreiding van de apartheidsstaat Israël

Maar dat is niet het hele verhaal. Het gaat niet over de verdediging van Israël. Het gaat om de uitbreiding van Israël, om de creatie van een apartheidsregime dat nog erger is dan dat van Zuid-Afrika.

Israël zegt dat het een existentiële oorlog voert en het vergelijkt de aanval van Hamas met de Holocaust. De helft van mijn familie stierf in de Holocaust. Je kunt die twee niet vergelijken. Je moet het ook eens vanuit een Palestijns perspectief bekijken wanneer Israëli’s geloven dat ze het land van God zelf kregen en dat zij de meesters van het land zijn. Zij controleren waar je naartoe gaat. Zij bepalen hoeveel je eet, zij bepalen met wie je trouwt. Zij beslissen wanneer ze aanvallen.

Israël was gewoon de Palestijnen te controleren. 7 oktober was een schok

Israël is een land dat gewend was om totale controle te hebben over de helft van de bevolking, en het is die controle kwijtgeraakt, en wel op een brutale manier. Ik ben ontzet over sommige dingen die zijn gebeurd.

Wanhoop sloeg om in wreedheid. Zo noem ik wat er gebeurde in Kfar Azar (de kibboets vlak bij Gaza, waar Hamas-leden op 7 oktober tientallen burgers doodden, n.v.d.v) of op het muziekfestival waar ongewapende festivalgangers als konijnen werden neergeschoten.

De huidige generatie Israëli’s had dat soort taferelen nooit gezien, de schok die dit teweeg heeft gebracht, het plotselinge verlies van vertrouwen in hun grootste vertrouwensbakens, namelijk het leger en de inlichtingendiensten, kan niet worden onderschat. Die schok is nu omgeslagen in woede.

De schok sloeg om in woede en woede in een blinde drift om Gazanen te doden

Die woede is nu veranderd in een blinde drift om Gazanen te doden. Ik hoor veel, ook jonge Israëli’s roepen om Gaza met de grond gelijk te maken, om de Palestijnen ook een Kfar Azar te bezorgen.

Er gebeurt elke nacht een Kfar Azar in Gaza. Vrouwen en kinderen liggen begraven onder het puin. Er spelen zich daar absoluut apocalyptische taferelen af. De Israëlische luchtmacht viseert opzettelijk huizenblokken, individuele gezinnen, en vaagt ze weg met precisiewapens. Het ene gezin na het andere. Ik denk niet dat Israël, en zeker niet het Israëlische leger, mensen de les kan lezen over wreedheid, of over geweld op kinderen.

Het gebeurt de hele tijd in het zogenaamde stabiele gebied, de Westelijke Jordaanoever. Soldaten hebben daar dit jaar op tot dusver al 34 kinderen gedood. Er is dus barbaarsheid aan beide kanten.

Barbaarsheid is er aan beide kanten, maar Israël begaat ze op industriële schaal

Maar in Gaza gebeurt dat op een industriële schaal, dat is echt apocalyptisch. En naarmate de tijd vordert, zal het dodental blijven stijgen.

Yoav Galant, de Israëlische minister van Defensie, de man die de Palestijnen menselijke beesten noemde, zei dat de Israëlische strijdkrachten niet verantwoordelijk zullen worden gehouden voor wat ze ook doen. Alle regels uit het verleden zijn dus overboord gegooid en Israël gaat voor het maximale aantal slachtoffers in Gaza. En dat is wat de internationale gemeenschap Israël toestaat te doen. Ze hebben Netanyahu groen licht en onbeperkte tijd gegeven om een grondinvasie van Gaza uit te voeren.

Gazanen hebben al eerder geprobeerd om uit hun openluchtgevangenis te breken. Het gebeurde ook al op de dag dat de schoonzoon van Donald Trump de overeenkomst ondertekende waarmee de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem werd verplaatst. Op die dag demonstreerden ongewapende Palestijnen vlak bij het hek, zonder het te forceerden. En toch werden ze gewoon beschoten, als konijnen, met de meest geavanceerde wapens. Op die dag leerde Gaza dat de volgende keer dat ze zouden uitbreken, gewapend zou moeten gebeuren.

Hamas is niet hetzelfde als IS

Hamas is hetzelfde als IS, zeggen vele Israëli’s. Hamas verschilt heel sterk van IS, de twee waren trouwens in oorlog met elkaar en daarbij vielen zelfs heel wat doden. Hamas is weliswaar een islamistische organisatie en een uitloper van de Moslimbroederschap, maar het grote verschil is dat Hamas een verzetsgroep is die zich inzet voor het beëindigen van de bezetting. Hier gaat het ook niet om religie maar om land.

Dat gezegd zijnde, Hamas noemde zijn aanval op het zuiden van Israël niet voor niets de Al-Aqsa-vloed. Al-Aqsa wordt de hele tijd aangevallen. Al-Aqsa is niet alleen de op twee na heiligste plaats voor de Islam, het is ook een nationaal symbool voor Palestina. Dit heilige terrein wordt stukje bij beetje afgenomen, en opnieuw laat het Westen de Israëli’s hun gang gaan.

Ook de Israëlische oppositie negeerde de Palestijnen

Dit was de reden waarom Hamas zei dat het genoeg was, maar er waren nog veel meer redenen. Kunt u zich dat voorstellen, 16 jaar in een openluchtgevangenis met elektriciteit gecontroleerd of gerantsoeneerd, voedsel gerantsoeneerd, 60 procent werkloosheid, aanvallen van kolonisten op Palestijnse dorpen onder het oog van het leger, die Israëli’s zelf beschrijven als pogroms, de totale onmogelijkheid van een politieke oplossing of zelfs een regering van nationale eenheid …

Bij de grote betogingen voor democratie in Israël, had niemand het over de overduidelijke olifant in de kamer, namelijk het apartheidsregime voor de helft van de bevolking, de Palestijnse bevolking. Links noch rechts stoorde zich daaraan, en ook dat is een ingrediënt van wat er op 7 oktober gebeurde. Want de boodschap die Israël aan de Palestijnen gaf was: “Jullie doen er niet toe. We kunnen het zonder jullie, we kunnen jullie controleren, en we zijn de Palestijnse staat al lang vergeten. Niemand is erin geïnteresseerd.”

Netanyahu zwaaide op Algemene Vergadering met landkaart Israël … zonder Palestina

Slechts enkele dagen voordat deze aanval (van 7 oktober) plaatsvond, werd gezegd dat Saoedi-Arabië en Israël op het punt stonden een normalisatie-overeenkomst te ondertekenen. Netanyahu stond op in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, zwaaide met een kaart die Palestina volledig uitroeide, en zei: “We zullen een nieuwe corridor van vrede en welvaart bouwen die Azië via de VAE, Saoedi-Arabië, Jordanië en Israël met Europa verbindt. Dit is een buitengewone verandering, een monumentale verandering.”

Dat was een totale omkering van de logica van een overeenkomst over een tweestatenoplossing, die in 2002 werd gesloten, het zogenaamde Arabische vredesinitiatief.

Maar Israël draaide de duimschroeven steeds verder aan en steunde de kolonisten. Het is vandaag onmogelijk om een Palestijnse staat te stichten, iedereen weet dat. Een tweestatenoplossing is cynisch, het is het beleid van alle Europese regeringen en Amerika, ook al is die oplossing compleet onmogelijk. Dat is de situatie waarmee de Palestijnen geconfronteerd worden.

Veel Palestijnen stellen de vraag: welk verzet kunnen we anders voeren?

Wat de Hamas met zijn aanval van 7 oktober heeft gedaan, is zeggen: “Het spijt ons, we zijn hier. Jullie kunt ons niet negeren.” Ze hebben het wel op een brutale manier gedaan. Ze hebben zeker misdaden tegen de menselijkheid begaan, maar ook de Palestijnen die Hamas helemaal niet steunen, zeggen: wat moeten we anders doen? En dat is wat er overal gebeurt met een nieuwe generatie Palestijnen. Dit is het fundamentele probleem van Israël dat denkt dat het Gaza van de kaart kan vagen. Het kan Gaza wegvagen. Het kan tien- of twintigduizend mensen doden maar het kan de Palestijnse zaak niet doden.

Hamas is een complexe organisatie om te beschrijven. Het heeft verschillende vleugels. Er is een factie van Hamas die Gaza bestuurt en er is de Qasam Brigade, genoemd naar een Syrische prediker Mohammed al-Deif, het hoofd van die brigade die onder het Britse mandaat tot verzet overging. Hij werd door de Britten gedood in een bos buiten Janine, maar wat het Westerse Israël permanent miskent over de aard van het Palestijnse verzet, is dat zijn naam en zijn voorbeeld voortleven.

Israël mag nog 100.000 Palestijnen doden, het verzet zal altijd terugkomen

Als Israël er nu in slaagt om de militaire leiding, de Qasam Brigade van Gaza, uit te roeien en ze allemaal te doden, wat denkt u dat er dan gaat gebeuren met de herinnering die ze achterlaten? Ja, ze kunnen Gaza met de grond gelijk maken. Ze kunnen het hele gebied tot puin herleiden. Ze kunnen honderdduizend mensen doden, en ze kunnen zeggen dat de klus geklaard is, ze kunnen zelfs Hezbollah verslaan. Maar wat denkt u dat er gaat gebeuren met de herinnering aan al die doden door de komende generatie die over 20 of jaren met nog meer kracht zal uitbreken?

Dat is geschiedenis. Dat is wat er vroeger is gebeurd. Verzet, gewapend verzet is vele malen neergeslagen. Het werd verpletterd in 1948. Het werd verpletterd in 1969, in 1973. Het is regelmatig de kop ingedrukt. En wat is er gebeurd? Hamas is nu veel sterker dan ooit. Dus er zal altijd een heel sterk deel van de Palestijnen zijn, hoe je ze ook noemt, dat zegt dat de enige manier om de situatie te veranderen gewapend verzet is. Tot er echte onderhandelingen komen, een vredesakkoord, rust en een uitwisseling van gevangenen.

Maar als Israël denkt dat het Hamas en het Palestijnse verzet kan uitroeien, dan heeft het het helemaal mis. En alles wat we nu doen, is de zeeën openzetten voor een nog sterkere golf van verzet…

Geweld zal pas stoppen als er echte onderhandelingen komen over een tweestatenoplossing

Hoe stoppen we het geweld? We stoppen het geweld door het roer om te gooien, door te beseffen dat de Palestijnen mensen zijn, dat er altijd verzet zal zijn. Hoe ze zichzelf ook noemen, de Palestijnen laten zich niet van hun land gooien. Er komt geen nieuwe Nakba. Ze zullen daar blijven, hoe dan ook, en ze zullen op dat land sterven.

De enige manier om uit deze ongelooflijk koude situatie te geraken is door Israël geen groen licht meer te geven, door onderhandelingen af te dwingen met een representatieve Palestijnse regering van nationale eenheid, die de Palestijnen toestaat om hun eigen leiders te kiezen, die het beleg van Gaza en van alle andere Palestijnse enclaves op de Westelijke Jordaanoever opheft, en die een proces op gang brengt om het land van de rivier tot aan de zee te delen tussen de twee volkeren. Dit moet gebeuren met het besef in Israël dat er geen einde aan komt zolang de koers niet fundamenteel wordt omgegooid.

David Hearst is medeoprichter en hoofdredacteur van Middle East Eye, een website die artikels brengt over het Midden-Oosten. Hij is commentator en een veelgevraagd spreker over de regio en analist over Saoedi-Arabië. Hij was daarvoor buitenlandredacteur bij The Guardian en correspondent in Rusland, Europa en Belfast.

Dit artikel verscheen op Middle East Eye en werd vertaald door Gaston Van Dyck