Van PFAS, voluit per- en polyfluoralkylstoffen, is al geweten dat ze kunnen leiden tot fertiliteitsproblemen, een hoger risico op kanker en andere gezondheidsproblemen. Eerder onderzoek hintte ook op een verband met een lagere mineraaldichtheid van de botten, wat kan leiden tot osteoporose en andere botziekten.

Onderzoekers van de University of Southern California hebben de link nu bevestigd in een studie bij jonge deelnemers, hoofdzakelijk van Latijns-Amerikaanse origine. Ze richtten zich met name op de invloed van PFOS (één type PFAS) op de botmineraaldichtheid van kinderen van gemiddeld elf jaar oud. Die dichtheid neemt toe tijdens de adolescentie, bereikt een piek tussen de twintig en dertig jaar, en neemt vervolgens langzaam af. De “piekmineraaldichtheid” helpt voorspellen of iemand later in zijn leven osteoporose zal krijgen.

Ze onderzochten voor 304 kinderen anderhalf jaar lang het PFOS-niveau in het bloed en vergeleken die met een meting van hun botdichtheid. Daaruit blijkt dat voor elke verdubbeling van de PFOS-waarde de botmineraaldichtheid gemiddeld 0,003 g/cm2 per jaar afnam.

Ter controle bestudeerde het team ook 137 jongvolwassenen, gemiddeld negentien jaar oud. Daar bleek voor elke verdubbeling van PFOS-waarde een lagere botminderaaldichtheid van 0,032 g/cm2. De studie is verschenen in Environmental Research.

Strengere regels

“PFAS zijn alomtegenwoordig – we worden er allemaal aan blootgesteld”, zegt Vaia Lida Chatzi, hoogleraar Gezondheidswetenschappen. “We moeten die blootstelling verminderen, zodat onze jongeren hun volledige potentieel kunnen bereiken op het gebied van botontwikkeling en ze osteoporose op latere leeftijd kunnen voorkomen.”

Daarvoor is in de eerste plaats strengere wetgeving nodig, zegt ze. “Het is belangrijk om PFAS als klasse te reguleren, omdat we niet slechts aan één chemische stof worden blootgesteld: we worden blootgesteld aan duizenden chemicaliën.”