Onze Westerse obsessie met nuance heeft ervoor gezorgd dat we momenteel een genocide aan het nuanceren zijn. Oorlogsmisdaden onder het mom zelfverdediging. Het collectief straffen en etnisch zuiveren van een gevangen gehouden volk dat al 75 jaar ontheemd is en waarvan meer dan de helft kinderen zijn. Het onthouden van water, stroom, voedsel en medicijnen voor meer dan 2 miljoen mensen. Ziekenhuizen die niet meer kunnen functioneren. 

Onze regeringen vinden dit blijkbaar legitiem. ‘Maar Israël is het enige land dat mensen waarschuwt voordat ze bombarderen’, klinkt het op de VRT. Alsof dit hen ontzegt van enige morele verantwoordelijkheid. Een ziekenhuis bellen, met baby’s in couveuses, mensen aan de dialyse, ouderen, gewonden en spoedoperaties om hen te laten weten dat zij op elk moment een bom kunnen verwachten. Hoe geciviliseerd is dat? 

Een ziekenhuis bellen, met baby’s in couveuses, mensen aan de dialyse, ouderen, gewonden en spoedoperaties om hen te laten weten dat zij op elk moment een bom kunnen verwachten. Hoe geciviliseerd is dat?

Onder moslims leeft al langer de zwarte grap dat witte mensen meer medelijden zouden hebben met opgesloten golden retrievers dan met een volk waarvan de overgrote meerderheid moslim is. Als je kijkt naar de huidige situatie, de onverschilligheid en het vergoelijken van oorlogsmisdaden ten opzicht van de Palestijnen vergeleken met wat er gebeurt in Oekraïne, dan kan je alleen tot de conclusie komen dat het alles behalve een grap is.

 Als het slachtoffer niet wit is, dan voelen we geen pijn. Sterker nog, als het slachtoffer moslim is (ook al bombardeert Israël ook kerken in Gaza) dan zullen zij het wel verdiend hebben. Dit is het product van jarenlang normalisering van racisme en islamofobie. 

De Palestijnen zijn meer dan ontmenselijkt, want zelfs honden krijgen meer sympathie. Maar het kon ook niet anders, een ‘settler colonial state’ zoals Israël kan simpelweg niet voortbestaan zonder de ontmenselijking van de oorspronkelijke bewoners. Zo ging het ook in de Verenigde Staten, Australië en Canada ook. 

‘De kant van het licht’ zo beschreef niet alleen Bart De Wever het, maar ook op Benjamin Netanyahu op een nu gedelete tweet. 

‘This is a struggle between the children of light and the children of darkness, between humanity and the law of the jungle’.

Alleen al qua semantiek druipt het racisme hier vanaf. Gezien de koloniale geschiedenis van het Westen is het allesbehalve verbazend dat zij onvoorwaardelijk de kant van Israël kiezen. Wat we ook niet mogen vergeten is dat de creatie van Israël niet alleen gebaseerd was op een veilig thuisland voor de Joden, maar ook een antisemitische angst dat Joodse vluchtelingen de kust van Groot-Brittannië zouden overspoelen  (zie Balfour declaratie).

De Palestijnen worden nu al 75 jaar gestraft vanwege het antisemitisme van Europeanen. Verblind door hun schuldgevoel steunen ze een nieuwe genocide.

Veiligheidsexperts spreken van een angst voor polarisering en radicalisering vanwege de huidige situatie in Palestina. Wat zij zich niet realiseren is dat dit niet op te lossen valt met meer surveillance of workshop hier en daar. De situatie in Palestina legt bloot wat veel moslims en geracialiseerde mensen al lang wisten; hun mening, (religieuze) overtuiging en sterker nog hun leven wordt niet beschermd door abstracte wetten en concepten zoals mensenrechten. 

Vrijheid van meningsuiting wordt ingeroepen om islamofobie te rechtvaardigen, maar ‘From the river to the sea, Palestine will be free’ zou moeten verboden worden. Het oproepen voor vrijheid en gelijkheid voor Palestijnen (en natuurlijk ook Joden, Christenen, Druze en seculiere mensen in de regio) wordt gelijkgesteld aan antisemitisme en terrorisme. Dit terwijl er momenteel elke 15 minuten een Palestijns kind sterft aan de handen van het staatsterrorisme van Israël. Make it make sense.

Arthemis Snijders doctoreert aan de Universiteit Gent bij het Departement Conflict and Development studies