Dat laatste (wat recent in Azerbeidzjan gebeurde, nvdr) lijkt het model dat het zionistische regime voor ogen staat. Na de uithongering en de wurging, de vernietiging of de verdrijving van de grote meerderheid van de twee en een half miljoen Palestijnse bewoners van Gaza.

Dat is helemaal in lijn met de historische gang van zaken. In de geschriften van de zionistische ideologen, in dagboeken, brieven, artikels, congrestoespraken is het centrale thema: Wat te doen met de Arabische meerderheid in een toekomstige joodse staat.

Een vernielde moskee in Khan Younis, Gaza, op 8 oktober 2023. Foto: Mahmoud Fareed/apaimages

Het antwoord heet ‘transfer’, eufemisme voor verdrijving of etnische zuivering. Ben Goerion, de latere premier en vader des vaderlands, schrijft in een brief aan zijn zoon: “We moeten de Arabieren verdrijven en hun plaats innemen zodra we daar de macht toe hebben.”

Ben Goerion wachtte op een goede gelegenheid en werd op zijn wenken bediend met de oorlog van 1948. De uitvoering van de “transfer” is in 1948 begonnen met de verdrijving van de oorspronkelijke bevolking van Palestina die plaats moest maken voor Europese kolonisten.

Minstens 750.000 Palestijnen werden verjaagd, rechtstreeks met militaire middelen of met terreur. Denk aan Deir Yassin, het dorp waar de troepen van de latere premier Menachim Begin een massaslachting aanrichtten en daarna het aantal slachtoffers nog overdreven met de bedoeling de Palestijnse bewoners van het land zoveel mogelijk angst aan te jagen – te terroriseren – zodat ze ‘vrijwillig’ zouden vertrekken.

When Israel killed 66 kids in Gaza in 11 days in May 2021 remind me again where was the outrage in the MSM. pic.twitter.com/xbtb2oKWDA

— Bint (@PalBint) April 3, 2022

Minstens 418 dorpen – later zouden het nog veel meer worden – werden met de grond gelijk gemaakt of omgetoverd tot Kibbutzim en joodse steden. Zoals de dorpen Najd en Huj die nu ‘Sderot’ heten en waarvan de oorspronkelijke bewoners op 12 en 13 mei 1948 door de Negevbrigade van het Israëlische leger verdreven werden naar het nabijgelegen Gaza.

Hun nakomelingen wonen er nog steeds in erbarmelijke omstandigheden en zij zijn het die met een rakettenregen en een bloedige terreuractie wraak hebben genomen. Wie twijfelt aan deze versie van deze geschiedenis leze het werk van de Israëlische historicus Benny Morris. Hij beschrijft in de koele woorden van de historicus de massamoorden, de verkrachtingen en de vernieting van de dorpen die met de etnische zuivering van Palestina gepaard gingen.

Morris is de autoriteit bij uitstek over de Nakba, de tragedie van het Palestijnse volk, die hij op basis van Israëlische documenten in detail heeft beschreven maar die betreurt dat de zionistische overwinnaars van de oorlog in 1948 het werk niet hebben afgemaakt en niet alle Palestijnen hebben verjaagd.

Dat verwijt hij Ben Goerion, de eerste Israëlische premier die in Israël nog steeds bijna goddelijke status heeft. De opvolgers van Ben Goerion laten er geen twijfel over bestaan dat ze zijn opdracht willen voltooien door van Israël een homogeen joodse staat te maken waar geen plaats is voor niet-joden.

De zogenaamde “liberale” of “linkse” zionisten willen dat werk in stilte doen, zonder de tere humanistische gevoelens van de bondgenoten en geldschieters in de VS en Europa al te zeer te krenken, de extreme zionisten die het nu voor het zeggen hebben doen het openlijk en zonder propagandistische en diplomatieke fraaiheden.

Bezalel Smotrich van de “religieuze zionisten” zegt het duidelijk: “De Palestijnen hebben de keuze tussen “verdwijnen of in Israël blijven wonen als onderklasse (“resident alien”) omdat er volgens de joodse wet, aldus Smotrich, “altijd een zekere inferioriteit moet zijn.” Ofwel kunen ze kiezen voor verzet “en dan weten de Israëlische strijdkrachten wat hun te doen staat.”

Smotrich is een boegbeeld van wat de liberale Israëlische krant Haaretz “joods fascisme” noemt. Hij is minister van Financiën en staat aan het hoofd van de “civiele adminstratie” van de Westbank, de Orwelliaanse benaming van het militaire bestuur. Smotrich is niet alleen. Minister van Defensie Yoav Galant – de meest “liberale” minister in het kabinet Netanyahu kan de genocide in Gaza verantwoorden omdat de slachtoffers geen mensen maar “beesten” zijn – allicht ook de 326 kinderen die tot nu toe door de Israëlische bommen zijn vermoord.

Zelfs een liberaal boegbeeld als de schrijver David Grossman kan de ware aard van het zionisme niet verhullen. Grossman twijfelt of hij de aanvallers van Hamas “beesten” moet noemen “maar het staat buiten kijf dat ze niet menselijk zijn.” De ontmenselijking van de tegenstander – de voorwaarde voor genocide.

Grossman had het over de Palestijnse aanvallers die zich schuldig hebben gemaakt aan wreedheden, maar over de collectieve bestraffing van de Gazaanse bevolking – overduidelijk een oorlogsmisdaad – heeft de grote humanist niets te vertellen.

Wie zegt dat “de extremisten aan beide kanten” evenveel schuld hebben aan de huidige tragische situatie vergeet dat “onze extremisten” de openlijke steun krijgen van Biden, Blinken, Sunak, De Croo, Macron, Scholz en von der Leyen die aan het gebouw van de Europese Unie in Brussel de vlag van de onderdrukker laat projecteren.

Haar voorbeeld werd gevolgd in Frankrijk en Duitsland waar uitingen van solidariteit met het Palestijnse volk als “haatmisdrijven” worden gebrandmerkt en verboden. De hypocrisie van von der Leyen is zo opzichtig dat het zelfs Francesca Albanese, VN-Speciale Rapporteur voor de bezette Palestijnse gebieden, te gortig wordt.

I look forward to the same declaration by President @vonderleyen on Israel's cutting of electricity, water and food in Gaza.

If not, people could think that European institutions do not value the protection of Palestinian children, women and men as much as that of Ukranians. https://t.co/dFUBd7nCrI

— Francesca Albanese, UN Special Rapporteur oPt (@FranceskAlbs) October 12, 2023

Als straks de etnische zuivering van Palestina zal zijn voltooid kunnen de Europese en Westerse leiders het bloed van de Gazanen niet van hun handen wassen.

Dit is een overname van het Salon van Sisyphus.