Volksdemonstraties
Protest aan het presidentieel paleis van Sri Lanka. Foto: Sreenshot The Hindu
De afgelopen twee maanden waren er in Sri Lanka dagelijks volksdemonstraties tegen de daling van de koopkracht en de armoede. Een inflatie van 30 procent voor levensmiddelen, tekorten aan levensmiddelen, brandstof en geneesmiddelen, het ontstaan van hongersnood… zijn het dagelijkse lot van de bevolking.
Tienduizenden demonstranten eisen het aftreden van de twee broers Rajapaksa, de president en de premier van de republiek. Sinds 9 april hebben duizenden demonstranten hun kamp opgeslagen voor het presidentieel paleis. Ze zeggen dat ze daar dag en nacht willen blijven tot de twee broers aftreden.
Sinds 9 april hebben duizenden demonstranten hun kamp opgeslagen voor het presidentieel paleis.
Mmahinda Rajapaksa, president van Sri Lanka. Foto: Flickr
De reactie van de regering was repressie met de afkondiging van de noodtoestand en de invoering van een avondklok. Op 9 mei leidde de ontruiming van het bezette plein door de politie tot gewelddadige botsingen, waarbij 5 doden en 180 gewonden vielen. De eerste minister werd gedwongen af te treden, maar dit suste de woede van het volk niet. Zij eisen dat ook de president opstapt.
Te veel schulden?
De meeste media wijten deze opstanden aan de internationale schuld van het land en de pandemie. Dit is zowel juist als eenzijdig. Juist, omdat Sri Lanka inderdaad een te zware schuldenlast heeft met een buitenlandse schuld van 110 procent van het bnp in 2021 (in België bedraagt die 114 procent, n.v.d.r.). Het is ook juist omdat de daling van het toerisme als gevolg van de pandemie een reeds alarmerende situatie nog heeft verergerd.
Maar deze verklaringen zijn ook eenzijdig omdat ze geen melding maken van het dilemma waarvoor de schuld het land plaatst. Ofwel wenden landen in moeilijkheden zich tot het Internationaal Monetair Fonds en moeten zij voldoen aan neoliberale voorwaarden die een bewezen verarmingseffect hebben, ofwel lenen zij op de internationale markten tegen hoge tarieven met even grote verarmingseffecten.
Men stelt voor de ziekte te genezen door de oorzaken die haar hebben doen ontstaan, te verergeren.
In de meeste artikels in de mainstream media over de situatie in Sri Lanka wordt het besluit van de regering om een beroep te doen op het IMF toegejuicht als een oplossing. De voorwaarden van dit internationale orgaan zijn echter niets anders dan de tenuitvoerlegging van een strenger bezuinigingsbeleid om de toekomstige betaling van de schuld en de rente te garanderen.
Kortom, men stelt voor de ziekte te genezen door de oorzaken die haar hebben doen ontstaan, te verergeren. Sri Lanka’s parasitaire heersende klasse en de internationale geldschieters zullen er beter van worden, terwijl het volk slechter af zal zijn.
Wat wil het volk?
Tentenkamp aan het presidentieel paleis. Foto: Sreenshot The Hindu
Wat de mensen willen, is een beleid dat uiteraard niet door onze mainstream media wordt vermeld. Het wordt als volgt samengevat door Eric Toussain van het CADTM, Comité voor de Afschaffing van Onwettige Schulden:
“In werkelijkheid zou het nodig zijn geweest […] om de betaling van de schuld op te schorten […]. Een volksregering zou de aflossing van de schuld hebben opgeschort door uit te leggen dat dit noodzakelijk was geworden door externe schokken die het land verplichtten zijn bevolking te beschermen.”
Sri Lanka’s parasitaire heersende klasse en de internationale geldschieters zullen beter worden van het IMF beleid, terwijl het volk slechter af zal zijn.
“Daarbij zou de regering argumenten van internationaal recht hebben gebruikt om geen achterstandsrente te hoeven betalen. Een dergelijke volksregering had de opschorting van de schuldaflossing moeten combineren met een audit van de schulden die Sri Lanka heeft en van het beleid dat de politieke heersende klassen van Sri Lanka voeren.”
“Een audit met participatie van de burgers om de onrechtmatige schulden en de verantwoordelijkheden van hoge ambtenaren en leiders bij de opstapeling van onrechtmatige en onhoudbare schulden vast te stellen. Op basis van de schuldcontrole, gekoppeld aan een opschorting van betaling, had een beleid van schuldaflossing moeten worden gevoerd.”
Dit is precies wat president Thomas Sankara van Burkina Faso ooit voorstelde, en het is een van de hoofdredenen waarom hij toen werd vermoord.
Dit is de vertaling door Frans De Maegd van het tweede deel van een videoboodschap in de reeks ‘De wereld van onderuit’, verschenen op Investig’action.
Lees meer
- Eric Toussaint en Sushovan Dhar, Sri Lanka : Il ne faut pas signer un accord avec le FMI. (In het Frans)
