De Vlaamse regering acht het nodig om cheques van 180 euro uit te delen aan mensen die rond 11 juli een feestje willen bouwen in hun buurt, in een regio waar al vele jaren wordt gefocust op de Vlaamse feestdag terwijl de Nationale Feestdag (21 juli) weinig aandacht krijgt. Ze doet ook al het mogelijke om via de openbare omroep VRT de ‘Vlaamse identiteit’ zoveel mogelijk te promoten. Of moeten we zeggen: om die te construeren en op te dringen? Het illustreert dat in het noorden des lands met man en macht wordt geprobeerd om deze identiteit vanuit de politiek te pushen. Allemaal goed en wel maar wat met onze Belgische identiteit, die wij in het hart dragen en koesteren?

De vereniging en drukkingsgroep Belgische Gemeenschap en vele gelijkgestemden vinden het hoog tijd voor een ander discours. Een discours dat de verbondenheid onder alle mensen in heel dit land in de verf zet, aanmoedigt, versterkt. Wij kanten ons tegen een doorgeslagen regionalisering, die de Belgen nodeloos verdeelt en onderling tegen elkaar opzet. Een bepaalde cultuur van stammentwisten, een ziekelijke drang naar tribalisme, het opsluiten in een eigen gemeenschap(je): ons land wordt daar totaal niet beter van, integendeel. Het kan én moet anders!

Hoe kan het anders? Laten we wat voorbeelden geven.

Op de openbare omroep

Onze openbare omroepen horen niet alleen over één landsdeel te praten. Ze horen minstens evenzeer te onderstrepen dat we in België leven en wat de vele positieve kanten van dit meertalige, diverse land zijn. Als regionale decreten dit in de weg staan, moeten deze regionale decreten worden aangepast. Het kan niet dat heel wat kijkers van bijvoorbeeld de VRT te pas en te onpas worden herinnerd aan een ‘Vlaamse identiteit’ waarbij België – ons land – wordt weggecijferd, verzwegen of stiefmoederlijk behandeld. Veel Nederlandstalige Belgen wensen of accepteren dit niet. Ook zij zijn belastingbetalers en financieren mee de openbare omroep. Met hun gevoeligheden en inzichten moet ook rekening worden gehouden.

Berichten over heel het land

Onze openbare omroepen moeten veel stelselmatiger (willen) berichten over heel België, en niet alleen over een deel ervan. Ze moeten veel vaker samen programma’s en uitzendingen maken en uitwisselen. Waarom worden journaals en heel wat programma’s nog altijd niet ondertiteld in de diverse landstalen? Onmogelijk? Onzin, met alle technologische middelen van tegenwoordig is dit perfect mogelijk. Alles begint met de wil van raden van bestuur en directies om het anders te doen.

Meertaligheid

In Brussel zijn er meer en meer tekenen dat de bereidheid toeneemt om er twee- en meertalig onderwijs te organiseren. Heel wat Brusselse politici pleiten hier al jaren voor. De trend is duidelijk en positief. Wij verlangen dat deze aanpak overal in België wordt ontwikkeld en uitgebreid. Een positieve benadering en bevordering van drie- of viertaligheid (Nederlands, Frans, Duits, Engels) zal een enorme troef zijn voor heel het land en al zijn inwoners. Het zal ook de nodeloze verdeeldheid in (sommige) geesten terugdringen, onderling begrip vergroten en uitwisseling en samenwerking aanzienlijk in de hand werken.

De taalgrenzen zijn in onze ogen een (achterhaalde) erfenis uit de 20^ste eeuw. Moeten we van deze taalgrenzen een fetisj blijven maken? Kan een bepaald deel van onze politiek niet eindelijk uit de communautaire loopgraven kruipen? Een taalgrens kan en mag geen Berlijnse Muur zijn. Als ze dat wel is, is dat nefast en dus te verwerpen.

Onderwijs

In ons onderwijs moeten uitwisseling en samenwerking de toon zetten. Laat onze middelbare scholen, hogescholen, universiteiten veel vaker samenwerken. Laat studenten in de diverse landstalen studeren. Laat ze stage lopen in een andere taal. Laat ze samen bedrijfjes of andere projecten bedenken en uitwerken.

Ach, er is zoveel te bedenken voor wie écht vooruit wil met dit land, van Aarlen tot Oostende. De nieuwe, moderne aanpak die wij voorstaan, kan een voorbeeld van samenleven worden voor heel Europa!

Uiteraard vergeten we niet dat Belgen, los van hun moedertaal, over zeer veel thema’s en domeinen zeer gelijkaardig denken. Dat blijkt keer op keer uit ernstig wetenschappelijk onderzoek van onze universiteiten, ook al beweren bepaalde partijen graag dat ‘Vlamingen’ en ‘Walen’ fundamenteel verschillend zijn. Wij betwisten deze bewering ten gronde. Onderzoek spreekt dit tegen.

Herfederalisering

Uit recente opiniepeilingen bleek ook dat de Belgen snakken naar efficiënter bestuur en herfederalisering, bijvoorbeeld in de gezondheidszorg. Voor de volksgezondheid was de coronacrisis een enorme wake-up call! Tal van medische experts en mensen die (wel) met kennis van zaken spreken, onderstreepten al dat de gezondheidszorg een sector is waarin we niet meer moeten splitsen, maar juist moeten herfederaliseren. Bepaalde politieke partijen zullen dit graag anders zien, daarin gedreven door hun wens om te regionaliseren en splitsen.

We stellen vast dat te veel politieke partijen in België te weinig of geen rekening houden met het diepgewortelde verlangen bij een groeiend deel van de Belgen om de versnippering ongedaan te maken of om die, op zijn minst, gevoelig terug te dringen. In een gezond functionerende democratie klopt zoiets niet: partijen zouden zoiets al lang moeten hebben opgepikt en opgenomen in hun programma’s. Te veel partijen vegen hier hun voeten aan. Democratisch deficit!

Weg met de communautaire verkramptheid

Op zeer veel domeinen moeten we, in een nieuwe geest en zonder communautaire verkramptheid, de zaken nationaal aanpakken en benaderen. Onze huidige staatsstructuren resulteren al te vaak in trieste absurditeiten, belachelijke verschillen, inefficiëntie, verspilling van (schaarse) middelen.

Het is aan de politiek om de wens van veel Belgen (eindelijk) te herkennen en hun programma’s hieraan aan te passen. Doen ze dat niet, dan zal er op termijn niets anders op zitten dan met zoveel mogelijk krachten samen een democratische beweging of partij op te richten die werk wil maken van een modern, positief, constructief Belgisch samenlevingsmodel dat bakens kan verzetten en dat het potentieel van al zijn inwoners kan laten renderen. Zonder communautaire verdwazing en ontsporingen.

Ondertekend door:

Hans Leenders, S. Vandevelde, Rudiger Wouters, Denis Bouwen, Dave Donin, Sonja Renders, Gabrielle Goblet, Isabelle Debroux, Jean-Marc Namotte, Olivier Dezeure. Sommigen tekenen als leden van ‘Belgische Gemeenschap’, anderen tekenen volledig uit eigen naam.

Belgische Gemeenschap behoort tot de organisaties en verenigingen die een groeiend aantal Belgen met allerlei achtergronden verenigen die vinden dat de communautaire verdeeldheid dit land niet dient. Ze verzetten zich tegen het verder uiteengroeien van Franstalige, Nederlandstalige en Duitstalige Belgen en dringen aan op meer cohesie en maximale herfederalisering.