Volgens een bericht op de Brusselse nieuwssites www.lacapitale.be en www.bruzz.be heeft een vrederechter in de gemeente Sint-Gillis een uitzetting door een verhuurder verboden en hem verplicht de huurprijs te laten dalen van 650 naar 500 euro. Een belangrijk juridisch precedent in de strijd tegen huisjesmelkerij en sociale uitbuiting.
Het vonnis dateert al van 15 januari 2019, maar verschijnt pas nu in de Brusselse media. Volgens de Brusselse nieuwssites www.bruzz.be en www.lacapitale.be heeft een vredesrechter in Sint-Gillis de eis voor uitzetting van een verhuurder verworpen en hem bovendien verplicht de huurprijs te verlagen met 150 euro tot 500 euro, een vermindering van 23 procent.
Brusselse organisaties van huurders reageren positief. Zij hebben eerst afgewacht of de eiser tegen zijn veroordeling in beroep zou gaan, wat niet is gebeurd. Thibaut de Menten van de vzw Loyers Négociés: “Dat is niet gebeurd. Dus is de uitspraak definitief.”
De zaak ging over een klein appartement met één slaapkamer, dat al jaren door de eigenaar wordt verwaarloosd. De verwarming werkt niet goed en een deel van het plafond is ingestort door een waterlek. Na meerdere klachten bij de verhuurder hebben de bewoners laten vaststellen dat de Brusselse huisvestingscode niet wordt gerespecteerd. Zij weigerden sindsdien nog de huishuur te betalen.
Wanneer de eigenaar toch beslist de woning te renoveren eist hij het vertrek van de huurders binnen de zes maanden. Omdat zij geen andere woonst hadden gevonden, stapte hij naar de vrederechter om hun uitzetting te eisen en betaling van de achterstallige huur.
De vrederechter besliste echter dat de huurprijs niet in overeenstemming was met de toestand van de woning. Op basis van het Brusselse rooster voor huurprijzen zou voor de woning slechts tussen 381 en 495 euro mogen gevraagd worden. Bovendien moet de verhuurder de meerprijs van de huur sinds het begin van het huurcontract terugbetalen aan de huurders, een bedrag van ongeveer 4.000 euro.
Merkwaardig aan het vonnis is dat de huisvestingscode en het huurprijsrooster niet bindend zijn. De vrederechter argumenteerde in haar vonnis op basis van de consensus in het Brussels Parlement en bij het maatschappelijk middenveld.
Dit is een opsteker voor alle kleine huurders en een waarschuwing aan huisjesmelkers. De Brusselse wantoestanden zijn bekend en berucht. Het vonnis is een belangrijk precedent dat zeker navolging zal krijgen. Critici noemen het vonnis een inbreuk op de vrije markt van vraag en aanbod. Met het vonnis veroordeelt de rechter de wanpraktijk van sociale uitbuiting van mensen met zwakke weerbaarheid. Wonen is een recht, geen privilege. Eerlijk geld verdienen aan een eigendom is eerbaar, maar kan niet gebaseerd zijn op sociale onrechtvaardigheid.
Steden met een gereguleerd woonbeleid tonen dat een en ander perfect verzoenbaar is. In Wenen wordt de huurprijs bepaald door een regie van de stad, die op basis van de kwaliteit, omgeving, bereikbaarheid een prijs bepaalt. Bovendien wordt met dit beleid zowel gettovorming als gentrificering voorkomen. Dit beleid wordt al tientallen jaren toegepast, met als resultaat dat Wenen de meest leefbare stad van Europa is, tot algemene tevredenheid van eigenaars en huurders en van alle politieke strekkingen in de gemeenteraad.
