Bron: Wikimedia Commons
Opinie, Economie, Samenleving, Politiek, België -

De arbeidsmarkt anno 2018: Hoe hoog ligt de (her)intredingslat?

De voorbije weken regende het berichten over de krapte op de arbeidsmarkt. Die krapte is geen tijdelijk fenomeen. Door de massale uittrede van oudere werknemers en de latere intrede van jongeren, daalt het aantal personen op arbeidsleeftijd. Voor de al lang aangekondigde vergrijzing op de arbeidsmarkt is 2018 een kantelpunt. Minder potentiële werknemers en een stijgende vraag maken dat vacatures minder makkelijk ingevuld raken.

vrijdag 26 januari 2018 21:36
Spread the love

Toch vallen heel wat potentiële werknemers vandaag uit de boot. Voor hen ligt de lat om (weer) in te treden op de arbeidsmarkt te hoog.

Vrijdag 26 januari toont ACV Leuven met een ludieke sensibiliseringsactie aan dat bij het zoeken naar werk de lat niet voor iedereen even hoog ligt. Op de Grote Markt hebben we de hoogspringlat (en de valmat) klaargezet. Geïnteresseerden konden aan de hand van een willekeurig getrokken situatiekaartje ontdekken hoe makkelijk of moeilijk het voor hen is om (opnieuw) in te treden op de arbeidsmarkt en hun sprong wagen. Voor wie ligt de lat op 30 cm? En wie staat voor de schier onmogelijke taak om over de 180 cm te gaan?

Uit wetenschappelijke onderzoek blijkt dat werkgevers zeer weinig divers rekruteren. Te weinig ervaring, te oud, een handicap, vreemde origine… discriminatie is op de arbeidsmarkt nooit veraf. Zo organiseren werkgevers zelf als het ware ‘krapte’ op de arbeidsmarkt. Terwijl veel mensen niets liever willen dan werken.

Dit werd het afgelopen jaar nog maar eens zeer duidelijk met de nieuwe regeling rond de re-integratie van langdurig zieken. Uit de cijfers blijkt dat deze re-integratie zoals die is uitgewerkt door de regering een gigantische mislukking is. Voor 71 procent van de langdurig zieken is geen plaats meer bij hun werkgever omdat die geen aangepast werk (werkpost, werktijden, aanpassingen,…) aanbiedt. Dan loert het ontslag om medische overmacht (= ontslag zonder opzegvergoeding) om de hoek. Zo creëren werkgevers zelf werklozen.

Werknemers die na langdurige ziekte willen terugkeren op de arbeidsmarkt, zijn niet de enigen die problemen ondervinden. Het ACV ging met verschillende groepen in dialoog (jongeren, ouderen, zieken, arbeidsgehandicapten, kortgeschoolden, …) en stelde samen met hen heel wat knelpunten vast.

Er is niet één oplossing om de krapte op de arbeidsmarkt op te lossen. Werkgevers zullen diverser moeten rekruteren. En ze zullen meer moeten investeren in vorming, opleiding en begeleiding. Zo kunnen werkgevers ervoor zorgen dat werknemers de juiste competenties verwerven. Dat is een permanente zorg.

Helaas stellen we vast dat de opleidingsparticipatie in ons land schrikbarend laag ligt. In 2016 volgde slechts 7 procent van de Belgen tussen 25 en 64 jaar een opleiding, terwijl Nederland of Frankrijk bijvoorbeeld meer dan 18% halen. In tijden van digitalisering en robotisering is dat weinig geruststellend. Dit geldt zeker voor kort- of laaggeschoolden.

Ook de overheid heeft de belangrijke taak om er mee voor te zorgen dat jongeren niet zonder kwalificaties van de schoolbanken komen. Zeker in een maatschappij waarin laaggekwalificeerde arbeid weggesaneerd wordt, komen zij er niet aan te pas. Het is dan ook bijzonder jammer dat de implementatie van het duaal leren zo traag verloopt.

take down
the paywall
steun ons nu!