Dat
statement geeft ze
trouwens
ook
ten beste met
haar
wekelijkse
optredens
in
Iedereen
Beroemd,
waarbij
ze
telkens
een
lied
uit
het
klassieke
repertoire
zingt
in
dichtbevolkte
locaties
als
een
kapsalon,
wasserette
of
op café.
Toonvast
en
geconcentreerd,
zich
bewust
van
de
schoonheid
die
ze
mag
vertolken,
ondanks
het
geroezemoes
en
de
onverschilligheid
van
de
meeste
aanwezigen.
Ook
al
is
de
meerderheid
misschien
niet
mee,
voor
wie
er
wél
voor
openstaat
is
de
ervaring
onbetaalbaar.

In
de
radiostudio
was
die
afleiding
en dat lawaai er
niet.
Eerst
was
er
stilte.
Dan
zong
Lieselot:
helder
en
vanuit
een intense
bezieling.
Subliem!
Kracht
vanuit
naakte
weerloosheid, zo live op de radio. Hier
kan
geen
enkele
cd-opname
tegenop.
Het
was
zó
sterk
dat
presentatrice
Cara
Van
der
Auwera
zelfs
eventjes
van
haar
melk
was.

De
ochtend
kreeg
opeens
een
ander
licht.
De
winter
was
opeens
minder
koud.
En
het
radionieuws
nadien
kwam
minder
zorgelijk
over.

Transcendent

Waarover
het
lied
precies
ging
kan ik me niet herinneren, zozeer
was
ik
in
de
ban
van
de
verrassende
performance
en
de
stem,
en in spanning of
Lieselot
het
einde
wel
ging
halen.
En
hier
raken
we
een
punt
dat
het
geheim
vormt
van
waarom
schoonheidservaring, zeker via zang,
zo’n
existentiële
klap
kan
geven
aan
de
luisteraar.
Je
hoeft
van
de
tekst
niets
te
verstaan
om
toch
door
de
menselijke stem
en
de vertolking
gegrepen
te
zijn. Het is transcendent. Onvatbaar maar hoogst reëel.

De
diepe weemoed
die
Lieselot
verklankte
is
niet
deprimerend
maar
troostvol
omdat
ze
het
onbewuste raakt.
Omdat
ze
iets
oproept
van
een
andere,
tijdloze
werkelijkheid,
ver
boven
de
waan
en de zorgen van
de
dag,
waarin
het
mysterie
– wat
het
leven
wezenlijk
is
–
niet
kapot
wordt
gerationaliseerd.
“Alleen
met
het
hart
kun
je
goed
zien,
het
wezenlijke
blijft
voor
de
ogen
verborgen”
(Antoine
de
Saint-Exupéry).

Statement

Het
pretentieloze maar blijmoedige optreden
van
Lieselot
kan
gelden
als
een
actueel statement,
nu
we
haast
elke
dag
om
de
oren
worden
geslagen
met
berichten
over
angstgevoelens,
wantrouwen,
zinloosheid
en
pessimisme,
met
alarmsignalen
over
de
geestelijke
gezondheid
van
onze
bevolking.
Een
getuigenis dat
we
ook
in
een
tumultueuze
wereld
ons
eigen
lied
kunnen
blijven
zingen.
Tegen
de
stroom
in,
toonvast,
gelovend
in
onze
eigen
innerlijke
kracht,
in
de
mogelijkheid
dat
het
goede
en
het
schone
aanstekelijk
kunnen
werken
op medemensen en
ons
helpen
te
genezen.

“Natuur,
kunst
en
religie
zijn
de
beste
ontstekingsremmers
van
het
leven,
want
ze
geven
een
boost
aan
het
immuunsysteem”,
is
de
conclusie
van
een
recente
studie
van
de
universiteit
van
Berkeley.
Onderzoekers
hebben
een verband
aangetoond
tussen
de
emoties
die
we
voelen
wanneer
we
geraakt
zijn
door
de
schoonheid
van
de
natuur,
kunst
en
spiritualiteit
met
lagere
niveaus
van
ontstekingsbevorderende
cytokines.ⁱ

Wat
voor het individu geldt, geldt evenzeer voor een gemeenschap of voor de samenleving als
geheel.
Materialisme
en
consumentisme,
genot
en
vertier,
volstaan
niet
om
te
leven; vacuüms in de cultuur en zingeving worden sowieso opgevuld.
Dat
thema,
dat
Michel
Houellebecq
bespeelt
in
zijn
roman
Soumission,
is
zeker 
één
van de redenen
waarom
elk jaar enkele honderden Vlaamse
jongeren
zich bekeren tot de islam – “een sterk merk” – en sommigen hun
heil
zoeken
in
extremisme,
fanatisme
en
geweld.

Zoals
filmregisseur
Hilde
Van
Mieghem
onlangs
zei:
“De
geest
en
het
hart
hangen
vaak
samen.
Als
het
ene
pijn
heeft,
reageert
het
andere.
We
zouden
die
twee,
die
tot
een
unieke
kracht
kunnen
leiden,
vaker
samen
moeten
zien.
Maar
onze
tijd
is
daar
niet
vatbaar
voor,
koude
rationaliteit
regeert”.
ⁱⁱ

Secularisme
is
onze nieuwe
religie
geworden,
want
alle
problemen
worden
gereduceerd
tot
sociaal-economische
factoren.
ⁱⁱⁱ
Tegenover
deze
vervlakking
en eenzijdigheid hebben
we
nood
aan
nieuwe en ruimere denkkaders, die verse zuurstof injecteren in de samenleving. Waarin ruimte en respect is voor
religieuze
ervaring
en
spiritualiteit,
in
plaats
van
die
systematisch
als
achterlijk
of
als
luchtfietserij
weg
te
zetten.
Religie
– niet
de
ideologie
ervan
–
boort
bronnen
van
creativiteit,
vertrouwen,
verbondenheid
en healing
aan.
Alternatieven
zijn
dun
gezaaid.

“Waar
het
visioen
verdwijnt,
verwildert
het
volk.”
Een
politiek
en
maatschappelijk
systeem
dat
louter
bestaat
uit
pragmatisme
en
opportunisme,
waarvan
economie
en
geld
de
onbetwistbare dogma’s en referentiepunten zijn,
heeft
geen
duurzame
toekomst
–
zelfs
niet
economisch.
We
moeten
opteren
voor al wat
de bezieling en
de
veerkracht van
mensen,
zeker
van
onze
kinderen
en
kleinkinderen,
versterkt.

Gewoon
een
eerlijk
lied
op
een
koude
wintermorgen,
live
op
de
radio,
recht
uit
het
hart,
kan
al
wonderen
doen.
Bedankt,
Lieselot!

—

Jos Vranckx is journalist, auteur van Geloof als geneesmiddel / De vergeten factor X? (Davidsfonds). Het
optreden
van
Lieselot
De
Wilde
kan
je
zien
op
de
Facebook-pagina
van
radio
Klara.

iUniversity
of California – Berkeley. “Add nature, art and religion to
life’s best anti-inflammatories.” ScienceDaily, 3 /2/ 2015.

iiDe
Morgen, 24/1/2015

iiiTinneke
Beeckman, ‘De hemel verdienen’, In
De Standaard, 17/12/2014