De Italiaanse regering zoekt momenteel, zoals veel regeringen in
de EU, om te besparen. Ze moet dit, vanuit de EU, zelfs méér dan
haar lief is, want ze wil vooral kunnen investeren en stelt vast dat
de besparingen tot op heden enkel als effect gehad hebben dat de
mensen minder consumeren, waardoor Italië in een vicieuze trechter
terecht gekomen is.

Zoals bij ons gebeuren besparingen in Italië vooral door de
middenklassen en de lagere klassen rechtstreeks en onrechtstreeks (bv
via btw-verhogingen) te belasten, vanuit de veronderstelling dat dit
als effect zou hebben dat de hogere klassen die proportioneel niet
belast worden als gevolg van hun minder belast worden,
arbeidsplaatsen zullen creëren (in plaats van bv te robotiseren).
Maar goed, dit is hier niet het probleem dat ik wil aankaarten.

Tegelijk zoekt de Italiaanse regering ook om lasten op andere
instanties af te wentelen. Voor de Italiaanse regering van Matteo
Renzi is er een besparingsmaatregel die voor de hand ligt en
objectief m.i. zelfs totaal te rechtvaardigen is: de lasten van de
operatie Mare Nostrum.

De Italiaanse regering stelt dat ze vanaf oktober 2014 de kosten
hiervoor niet meer op zich zal nemen. Inderdaad, in principe zouden
naast Italiaanse mariniers en politie-eenheden ook Britse
(Gibraltar), Franse en andere Europese mariniers, met belangen in de
Middellandse Zee, en zelfs andere EU-landen mee de kosten op zich
moeten nemen…

Als Europa de kosten niet overneemt, luidt het alternatief –
informeel – dat de Italiaanse regering beslist om iedereen binnen te
laten, in de wetenschap dat de meesten Italië toch zo snel mogelijk
trachten te verlaten om naar Frankrijk, Duitsland, België of het VK
door te stoten.

Benieuwd hoe dit verhaal op zo korte termijn zal aflopen…
Benieuwd ook, hoeveel mensen eerst in de Middellandse Zee zullen
moeten omkomen, vooraleer de EU de zaak effectief tot zich trekt.