Beste meneer Dewinter,

Wat volgt is een persoonlijk verhaal.

Om te beginnen: ik heb met u te doen (ook al weet ik dat veel van mijn lezers me dit kwalijk zullen nemen). Het moet bijzonder zwaar aankomen om ‘gepakt’ te worden door meneer Debie, iemand die u tot uw betere vrienden rekende (uw woorden!). Het zal dubbel zo hard aankomen, maar dan politiek gesproken, omdat u het blijkbaar was die binnen uw partij die ‘vriend’ opgedrongen had. Althans, dat zeggen nu uw medestanders.

Zoiets zal uw politiek gewicht binnen de partij niet ten goede komen. En dan maakte u er nog de veiligheidsadviseur van. Maar oké, dit zijn uw zaken. Ik begrijp uw ontgoocheling en maak me daar niet vrolijk over. Zie je, mijn achtergrond speelt me nog altijd parten. En hier begin ik nu mijn verhaal. Eigenlijk krijgt u nu een koekje van eigen deeg en dit zou u moeten aanzetten tot enig denkwerk, waarvan ik hoop dat u dat in goede zin kunt ombuigen (en niet nog kwalijker zal maken).

Herinnert u zich nog hoe het VB ooit een van zijn sympatisanten geïnfiltreerd heeft als werknemer in de Foyer? Die infiltrant moest, buiten weten van mijn medewerkers, zoveel mogelijk copieën trachten te maken van alles en nog wat op de Foyer, om dan nadien een proces te kunnen aanspannen tegen mij, voor fraude, organisatie van zwartwerk en wat nog allemaal. Het was Jos Van Assche, een van uw toenmalige parlementsleden die de actie gepland had en u hebt dit zeker niet afgeblokt, integendeel, u liet hem zijn gang gaan.

Er werd te Brussel zelfs een persconferentie georganiseerd door het Vlaams Blok, om mijn naam zwart te maken. En u haalde TV Brussel die dit een bijzonder pikant verhaal vond. Nadien bleek alles gewoon ‘fake’ –de infiltrant wist blijkbaar niet dat er zoiets bestond als speciale statuten om jongeren aan werk te helpen–, maar de zwartmakerij was gebeurd.

Dat het proces nadien niet doorging, omwille van het niet bestaan van de zogenaamd bezwarende feiten, haalde nooit TV Brussel, want dat was minder pikant. En daar ging het u tenslotte om. U hebt ook nooit een persconferentie overwogen om dat goed te maken. Zoals u er ook geen gehouden hebt toen uw fameuze meneer Van Assche enige tijd later zelf ontslag heeft moeten nemen omdat hij geld had willen ‘plaatsen’ via een Nigeriaans crimineel internet-circuit.  Nochtans, u had  moeten weten dat hij niet de snuggerste van het lot was. Maar goed, wat ik toen geleerd heb, is dat het Vlaams Blok geen schrik had om te ‘infiltreren’.

Nu blijkt de Staatsveiligheid dus op een of andere manier in het VB geïnfiltreerd te hebben. Laten we even in het midden of het initiatief uitging van uw medewerker dan wel van de Staatsveiligheid zelf. Wel, beste Filip, zelfs toen u me met de meest vulgaire uitwerpselen bekladde ( ik was een inquisitiepater, erger dan Pol Pot en Hitler; herinnert u zich? Het moest kunnen, hé), heb ik zoiets als ‘infiltreren in het Vlaams Blok’ zelfs nooit in overweging genomen.

Het enige wat ik gedaan heb toen, is Hugo Gijsels en Manu Abramowicz recruteren om via hen enige informatie te ontvangen over hoe zij dachten dat jullie te werk gingen. Ze hebben inderdaad een belangrijk deel van de publieke pamfletten geleverd waarmee u uw haatcampagnes voedde. Maar infiltreren? Nee, dit heeft het Centrum toen nooit ook maar in overweging genomen. Ook niet, toen Francis Van den Eynde uit Gent, Vlaanderen rondtoerde om me in alle plaatselijke VB-afdelingen te gaan vuil maken met allerlei laster.

Ik zweer het u, beste Filip, het Centrum heeft zelfs toen nooit geïnfiltreerd. Het heeft ook nooit de Staatsveiligheid gecontacteerd om over u of uw partij iets te vernemen. Het Centrum heeft zich altijd gewoon maar gesteund op wat u zelf publiek bekend maakte. Maar u, u hebt wel geïnfilteerd! Uw partij had daar geen schrik van.

Herinnert u zich overigens nog Kosmos? Jawel, uw zogenaamde ‘Kring voor Onderzoek naar de Socialistische en Marxistische (later: Multi-culturele) Ondermijning van de Samenleving’? Onder ons gezegd, had u niet beter, in plaats van al uw vergif te spuien naar mensen die zich gewoon op uw publieke foldertjes steunden, om zich tegen u te verdedigen, wat beter opgelet met wie u zich allemaal omringde? Maar zoiets, suggereer ik u enkel ‘off the record’.

Het is niet aan mij om u goede raad te geven. Ondertussen stel ik toch vast dat wat u nu overkomt ‘een koekje van eigen deeg’ is.

Dag,
Johan Leman