Jurgen Ceder in december 2009 (midden)

Mijn ervaringen met Jurgen Ceder

woensdag 4 juli 2012 11:09
Spread the love

Nogal in het begin van mijn termijn als directeur van het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding heb ik via een tussenpersoon, een gemeenteraadslid van de stad Gent,  zelf contact gezocht met het Vlaams Blok om met hen tot een gesprek te komen over een mogelijke afzwakking van hun in die tijd stilaan ronduit racistische standpunten. Ik wou proberen om hen ervan te overtuigen dat het ook moest mogelijk zijn om Vlaams-nationalist te zijn zonder daarom uitgesproken racist te zijn en dat dit zelfs het Vlaams-nationalisme op termijn ten goede zou komen.

Het kan best zijn dat dit een demarche was die ik als directeur van een Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding niet hoefde te doen en die zelfs afkeurenswaardig is… Ik heb inderdaad lang getwijfeld. Het kan ook best zijn dat dit bijzonder naïef was van mijn kant. Hoe dan ook, de afspraak was dat dit gesprek nooit publiek gemaakt zou worden. Je moet dit ook in de tijdsgeest zien van toen. Zoiets was “not done”.

Er heeft toen inderdaad een gesprek plaats gevonden tussen Francis Van den Eynde, Jurgen Ceder en mij. In welke mate anderen in de partij ervan op de hoogte waren, weet ik niet, maar ik kan me moeilijk voorstellen dat ze er nadien intern niet over gesproken hebben. Mijn eigen medewerkers waren compleet onwetend over dit gesprek, om elk lek te vermijden.

Thema van mijn kant: hoeft het allemaal zo racistisch te zijn? Kan het niet anders? Terloops kwam ook ter sprake dat door zo door te doen het VB het CGKR wel zou verplichten om vroeg of laat een dossier op te stellen om hen voor racisme aan te pakken en dat ik dit liever niet zou doen. Ik ga op de inhoud verder niet in, want tenslotte zou u enkel mijn versie horen. Wat ik wel kwijt wil, is dat dit een dovemansgesprek geworden is.

Alle suggesties die ik deed werden met een grijns weggewuifd.  Enige tijd later verscheen integendeel het 70-punten plan, het product van een werkgroep met o.a. Jurgen Ceder en Francis Van den Eynde. (Ook Karim Van Overmeire trouwens). En nog later werd me, o cynisme, systematisch voorgehouden dat dit 70-punten plan niet racistisch was, aangezien het CGKR toch geen klacht indiende ertegen… De rest van het verhaal zullen de iets minder jonge lezers zich wel herinneren. Er is een proces gekomen. Op dit verhaal ga ik hier niet in.

Maar wat ik toen als bijkomend pijnpunt ervaren heb is dat de afspraak om het gesprek niet publiek te maken, niet gerespecteerd werd van de kant van het VB. Francis Van den Eynde is toen met een heel zogenaamd “vormingsprogramma” door Vlaanderen getrokken bij lokale afdelingen van het Vlaams Blok met een conferentie over “Pater Leman”, waar hij steevast zijn conferentie begon met te verwijzen naar het gesprek als een poging van mijn kant om hem het zwijgen op te leggen, waarna hij mij dan een uur lang met allerlei onwaarheden als de duivel in levende lijve beschreef. Bij mijn weten heeft Jurgen Ceder zijn partijgenoot nooit aangemaand om daarmee te stoppen, hoewel hij heel goed wist wat de afspraak was.

Vandaag lees ik, zoals jullie, dat de heer Ceder zich “bekeerd” zou hebben. Aan mijn afdeling aan de KU Leuven loopt nogal wat “bekeringsonderzoek”. Tot nu toe zijn onze bevindingen dat wat heel typisch is voor bekeringen,  is, dat stiekem, spijt een soms heel gewijzigd discours,  heel wat attitudes van vroeger blijven verder leven. Dit lijkt me overigens ook normaal. De “habitus” van Bourdieu, weet je wel… 

Het belooft voor de politieke toekomst van Vlaanderen en hoe die er binnenkort zal uitzien. Een mengeling van “bekeerd fascisme” en Vlaams-nationalisme?

take down
the paywall
steun ons nu!