Het leek de afgelopen dagen op journalistiek vlak een perfecte week te worden. In De Journalist, het magazine van de Vlaamse Vereniging van Journalisten (VVJ), staan in het door mij voorgestelde dossier over ‘media en extreem-rechts’ drie bijdragen van mijn hand. Apache publiceerde een uitgebreid stuk over het protest tegen de lezing van Filip Dewinter (VB) over omvolking in Kessel-Lo. Voor de RandKrant had ik een uitgebreid interview met gouverneur Jan Spooren. En voor Radio 2 Vlaams-Brabant kon ik boeiende reportages maken over onder meer de actie tegen armoede en de nabeschouwingen van Simon en zijn ouders bij de Down The Road-serie op Een… waarover ik telkens felicitaties kreeg van redactieleden. Bovendien pikte ROBtv enkele van mijn tips op en maakte er boeiende tv van.
Tot ik woensdagmiddag een telefoon kreeg van Isabelle Oyen van de Human Resources-afdeling van de VRT. “Het spijt me meneer Vanheerentals om U te melden dat U niet geselecteerd bent om in de toekomst nog verder voor Radio 2 te werken als correspondent voor Leuven”. Hiermee komt dus binnenkort een einde aan meer dan 30 jaar journalistieke bijdragen leveren aan dit medium.
De VRT vatte een tijd geleden met name het vreemde idee op om voor alle freelance-medewerkers terug examens uit te schrijven. Omdat naar mijn gevoel de samenwerking als Leuvens correspondent met de redactie van Radio 2 perfect verliep en ik de afgelopen decennia van hen (met uitzondering soms van de geluidskwaliteit van de opnames met mijn smartphone) enkel maar positieve kritiek ontving op mijn inhoudelijke bijdragen en continue beschikbaarheid ook ’s avonds en in het weekend, was ik er zeker van dat men met mij verder zou samenwerken. Ook het selectiegesprek met de driekoppige VRT-jury (Isabelle Oyen, journaliste Kirsten Bosmans en Roeland Gelade, coördinator Regionaal Nieuws) verliep goed.
Oyen weigerde in haar bijzonder kort, zakelijk telefoongesprek elke opgave van reden. Dat deed Roeland Gelade daags nadien wel. Hij zei dat geopteerd werd voor de beste kandidate (een Leuvense journaliste van Het Nieuwsblad). Toen ik dit in twijfel trok met argumenten die hier niet terzake doen, verwees hij naar mijn kritische posts op fb ‘die bij de beslissing mede in overweging waren genomen’.
In juni kreeg ik hierover reeds een opmerking van Bart Decoster, die de Leuvense Radio2-redactie leidt. Hij meldde dat een fb-post waarin ik (op een volgens mij journalistiek correcte manier) kritiek uitte op de vele bemoeienissen van Lubbeeks burgemeester Theo Francken met het mobiliteitsbeleid van de buurgemeenten Leuven en Bierbeek niet conform was met de deontologie die op de VRT geldt voor correspondenten. Hij stuurde mij toen ‘de 10 geboden voor sociale media” waaraan VRT-medewerkers zich moeten houden. Hierin stipuleert de VRT ondermeer “dat men nooit iets mag zeggen op sociale media dat je niet voor een VRT-microfoon zou zeggen’ en ‘men terughoudend moet zijn bij het innemen van standpunten rond maatschappelijke controverses”.
Ik schrijf al sinds het begin van de jaren 90 regelmatig columns: eerst in de Passe Partout en daarna in Deze Week in Leuven (‘als Luc-raak’) tot Roularta een tweetal jaren geleden de Leuvense editie opdoekte. Sindsdien doe ik dat nog af en toe op mijn fb-pagina of voor DeWereldMorgen. Nooit is er hierop vanuit de VRT kritiek geuit tot … ik dus in juni een N-VA-er aanpakte …
Bart Decoster bezwoer mij echter vanmiddag dat de kritiek op deze fb-post, die mij kennelijk de das heeft omgedaan, geuit werd binnen de Leuvense redactie en niet afkomstig was van bovenaf, laat staan vanuit de N-VA. Het is pijnlijk voor mij om te moeten stoppen met te werken voor Radio 2 Vlaams-Brabant en ik heb het er moeilijk mee.
Naast al mijn ander journalistiek werk deed ik dit echt graag en kon ik op die manier regelmatig maatschappelijk interessante activiteiten aan bod brengen die elders geen kans kregen. Over de kwaliteit van mijn werk was en is er geen enkele discussie. Het is ook de eerste keer in mijn lange carrière als zelfstandig journalist dat een medium mij zegt dat ik niet langer voor hen kan werken. Ik was sinds 1988 ook Vlaams-Brabants-correspondent voor het persagentschap Belga, maar stopte een tweetal jaren terug op eigen initiatief.
Het is mij echter daarover niet te doen. Veel belangrijker is voor mij de discussie over het recht van journalisten om eigen opinies te mogen uiten. Naar aanleiding van wat mij overkomen is, zal ik de discussie hierover op gang brengen, niet alleen in de Raad van Bestuur van de Vlaamse Vereniging van Journalisten waarvan ik deel uitmaak, maar ook in de Vlaamse parlementscommissie Media en bij geïnteresseerde collega-journalisten. Benieuwd wat Vlaams Media-minister Dalle hierover te vertellen heeft. Ik heb overigens mijn opvolgster al veel succes toegewenst met haar nieuwe job. Benieuwd hoe zij haar werk voor Het Nieuwsblad zal combineren met dat voor Radio 2. Aan wie geef je de primeur?
