Neil Young heeft een stuk van zijn leven te boek gesteld, op de wijze waarop hij platen maakt. Ogenschijnlijk een gezellig allegaartje met fantastische rommelige en ook veel te lange stukken. Maar er is wel zeker een methode in de waanzin.

Neil valt met de deur in huis op pagina 9, met de titel Broken Arrow Ranch, lente 2011 – ondertitel Het jonge gezin vader Neil, moeder Pegi, kinderen Amber en Ben.

Het huis is genoemd naar een van de vroege Buffalo Springfield nummers: Broken Arrow. Centraal het gezin: na vele mislukte liefdes eindelijk de Ware. Nochtans zijn alle gezinsleden bepaald niet ontzien. Ziekte, ongelukken en het Lot hebben van elk een tol gevraagd.

Het verhaal springt van de hak op de tak en gaandeweg leren we Neil’s stokpaardjes kennen. De muziek (uiteraard), auto’s, schone energie, geluidskwaliteit en de miserie van mp3, dingen ondernemen, gewoontes afleren, het leven waarderen.

“Tenslotte is het ultieme doel van technologie toch het verbeteren van de kwaliteit van het leven”.

Pure Tone, of zoals het nu heet, PONO, is een geluidssysteem dat Neil en co hebben ontwikkeld en dat een revolutie in de audioconsumptie zal inluiden. Op eenvoudige wijze zal je kunnen genieten van de volle geluidskwaliteit zoals die door muzikanten in de studio op de mastertapes is vastgelegd. Geen compressie meer en dus ook geen vermindering van kwaliteit. We wisten al dat Neil belang hecht aan een goed geluid, daarom werden zijn platen al enkele keren opnieuw uitgebracht, telkens in betere geluidskwaliteit. Maar binnenkort mogen we dus de lancering van PONO verwachten, en dan zijn alle zorgen meteen van de baan.

Om dit te bereiken heeft Neil harde onderhandelingen met iTunes en alle andere providers moeten leveren. Het is geen markt voor oude hippies. Maar ome Neil voerde een “heftige vrede” (Waging heavy pence) om zijn doel te bereiken, en ziet, het is blijkbaar gelukt ook.

“Ik wil er voor zorgen dat een grote auto energiezuiniger wordt”.

De Lincvolt is een door Young en co ontwikkelde auto op elektriciteit. In de States, waar men van pomp naar pomp rijdt, bepaald niet evident. Ook een project dat veel ups and downs heeft gehad (het labo is volledig uitgebrand om maar iets te noemen).

In een caleidoscopische vorm krijg je uiteraard ook de muziekgeschiedenis mee. Buffalo Springfield, CSN&Y, Crazy Horse, over alle groepen wordt uitgebreid, geestig en gevat bericht. Het leuke is te vernemen hoe nummers zijn ontstaan, wanneer en met wie, in welke versies, en hoe ze uiteindelijk op een plaat zijn beland. After the Goldrush, Harvest, Harvest Moon, Zuma, de lijst is te lang en te mooi.

“Ik heb een aantal levensbedreigende gezondheidsproblemen in mijn leven gehad: polio, toevallen en een hersenaneurysma”. En, “Sinds ik in januari 2011 gestopt ben met wiet roken heb ik geen enkele song meer geschreven, dus momenteel zitten we in een geweldig chemisch experiment.”

De gezondheid wil niet altijd mee, maar ze kon toch niet verhinderen dat hij nog altijd springlevend is, toert en nieuwe muziek maakt. Zo zijn vorig jaar het redelijk ontgoochelende Americana en het werkelijk sublieme Psychedelic Pill gereleased. Geen vuiltje aan de lucht dus. Want Neil filmt (Shakey Pictures), schrijft (dit boek) en “jamt met de Horse”. Of hij maakt een plaat met Daniel Lanois (Le Noise) en een bijhorende film.

Neil Young schrijft zoals hij zingt: het onmiskenbare hippie jargon, dat in de vertaling soms lichtjes hilarisch wordt (het hele geluid was naar de ratsmodee!), maar dat mag de pret niet drukken.

Something happened down here
what it is ain’t exactly clear.