Verbaast het iemand dat de president van de Verenigde Staten op 18 oktober naar Israël is gereisd om verdere militaire steun aan te bieden aan een regime dat de burgers in Gaza afslacht? Zou dit miljardenaanbod werkelijk de duizenden Palestijnen in Gaza hebben geschokt die door Amerikaanse wapens worden gedood? Zou het de miljoenen mensen en de mensenrechtenorganisaties over de hele wereld verbijsteren die zien dat de acties van Israël in Gaza neerkomen op genocide (of volkerenmoord, dat maakt het misschien duidelijker).
Als compensatie heeft Biden een schamele 100 miljoen dollar aangeboden – een fractie van het bedrag aan militaire hulp voor Israël – aan de meer dan twee miljoen Gazanen van wie de huizen zijn platgebombardeerd en die nu door de Israëlische bezettingsstaat worden beroofd van essentiële zaken als voedsel, water en elektriciteit. De Verenigde Staten zien de Palestijnse opstand als een militaire crisis die kan worden opgelost door het creëren van een Armageddon, terwijl het bloedbad onder de Palestijnen dat hierdoor wordt aangericht slechts een humanitaire crisis is die kan worden verlicht met een beetje geld.
Op 30 oktober maakte dezelfde Joe Biden bekend dat hij de Centraal-Afrikaanse Republiek, Gabon, Niger en Oeganda wil schrappen van de lijst van landen die deelnemen in de AGOA (African Growth and Opportunity Act). In het handelsbeleid van de VS is AGOA een systeem dat in 2000 werd ingevoerd met de bedoeling de economische en handelsrelaties tussen de Verenigde Staten en Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara te bevorderen door de export van deze laatste bijvoorbeeld vrij te stellen van importheffingen. De reden voor de sanctie nu? Alle geviseerde landen hebben zich schuldig gemaakt aan “grove schendingen van internationaal erkende mensenrechten” of zij maken “geen gestage vooruitgang bij het tot stand brengen van de bescherming van politiek pluralisme en de rechtsstaat”.
Dat kan allemaal wel zijn, maar de VS-lessen in politieke moraal gelden blijkbaar voor sommige landen meer dan voor andere. Toch hebben de afgelopen weken duidelijk gemaakt dat dit soort arrogantie niet meer altijd en overal klakkeloos gepikt wordt, en dat eindelijk ook onder beleidsmakers het besef groeit dat de onvoorwaardelijke steun van de Verenigde Staten aan Israël in tegenspraak is met de pretentie van het Westen dat het deel uitmaakt van een op regels gebaseerde internationale orde. Vooral sinds het begin van het bloedbad in Gaza komen ook westerse diplomaten en politici aan het woord die zeggen dat “We de strijd in het Zuiden definitief verloren hebben”, of dat “Al het werk dat we met het Zuiden aan Oekraïne hebben gedaan, verloren is.” “Vergeet de regels, vergeet de wereldorde. Ze zullen nooit meer naar ons luisteren” (Financial Times). Zelfs mainstream media verwijzen ongegeneerd naar het “apartheidssysteem” van Israël of uiten de angst dat “met elke extra dag van oorlogsmisdaden, Israël verliest wat er nog over was van de rechtsstaat” (De Standaard).
Soms neemt de groeiende kloof tussen de Verenigde Staten en de rest van de wereld opmerkelijke proporties aan. Neem bijvoorbeeld afgelopen 2 november tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Er werd gestemd over de “noodzaak om een einde te maken aan het economische, commerciële en financiële embargo van de Verenigde Staten van Amerika tegen Cuba”. Dit embargo werd voor het eerst opgelegd in 1960 en is sindsdien steeds verlengd. Op 2 november was het resultaat bijna unaniem: 187 staten steunden de resolutie. Alleen de Verenigde Staten en Israël stemden tegen, terwijl Oekraïne zich van stemming onthield.
02-11-2023-UN-Photo-GA-vote-01
Natuurlijk moet je je niet te veel verheugen over deze foto. Het ging maar om een resolutie, en een resolutie heeft vooral een symbolische waarde – zoals blijkt uit de totaal genegeerde resoluties waarin de bezetting en kolonisatie van Palestina worden veroordeeld. Het feit dat trouwe handlangers van de VS zoals België, Nederland en Duitsland de tekst steunden, bewijst overigens dat men het onderwerp niet echt belangrijk vond. Maar het doet nog steeds goed om een beeld te zien waarin de hele wereld (op twee partijen na, die aan handen en voeten gebonden zijn) zich uitspreekt tegen de arrogantie van de VS.
https://rivieren-en-meren.online/2023/11/10/une-morale-superieure/
