Drie gezworen kameraden zitten in éénzelfde regiment en vechten zij aan zij in Irak.De filmt opent dan ook met een intense oorlogsscéne waar het bloed van af spat.Commandant Brandon(Ryan Phillippe) en zijn maten Steve(Channing Tatum) en Tommy(Joseph Gordon Levitt) worden in een hinderlaag gelokt en kunnen ternauwernood aan de dood ontsnappen.

Terug thuis in Texas worden ze als helden onthaald. De gruwel van de oorlog heeft echter diepe wonden geslagen.Steve is een ongeleid projectiel terwijl Tommy zich te pletter zuipt om alles te vergeten. Brandon lijkt het meest ongehavend maar dat is maar schijn. Hij wordt verteerd door enorme schudgevoelens en vreselijke nachtmerries verstoren zijn slaap.Eén ding is duidelijk: ze lijden alle drie aan een posttraumatische stressstoornis.

Alles lijkt in zijn plooi te vallen totdat Brandon tot zijn ontsteltenis verneemt dat hij niet mag afzwaaien maar terug naar Irak moet. In het jargon heet dit Stop Loss. Hij slaat op de vlucht. Steve echter gaat terug in dienst wanneer hij de belofte krijgt om ‘sniper’ te worden terwijl Tommy steeds meer in de problemen komt. Hun vriendschap wordt op het spel gezet en het noodlot slaat toe als Tommy de hand aan zichzelf slaat.

Stop Loss is een aardig drama en verdienstelijke poging om het Amerikaans defensiebeleid kritisch onder de loep te nemen door te focussen op de gevolgen van de oorlog voor de psyche van de soldaat. Er zitten enkele intense scènes in maar een klassieker zou ik deze film toch niet direct noemen.