Ja hoor, we zijn nog steeds in Casa Blanca. Je denkt misschien, oeioei, ze zijn nu al met twee dagen vertraging, maar we zijn niet getreurd. Het woord ‘vertraging’ zijn we nu al vaker tegengekomen, de zenuwen zijn nog niet op de proef gesteld omdat alles nog goed verloopt. Jammer van het wachten, beetje bij beetje passen we ons aan aan de omstandigheden.
Het eten is hier echt wel lekker en er wordt een sterke band gesmeed tussen ons allen. In de buurt van het hotel kun je wel een uitstapje wagen, maar wees dus we voorzichtig voor het verkeer, de bestuurders hier hebben namelijk niet echt het systeem van de zwakke weggebruiker oner de knie, waarvoor staan de zebrapaden hier eigenlijk?
Met een grote groep dat al wel eens splitst, heb je altijd enkele moederlijke vrouwen onder ons, die kijken of iedereen mee is. We houden ons niet in om de buurt wat te verkennen. In de middag was het plan om naar de zee te trekken en de uitstekende moskee dat bekend staat voor zijn weelde. Na een heel aantal zigzagroutes, maar zo zien we eens een andere buurt. Een heel ander soort sfeer, want dat was de woonbuurt van de Marokanen.Bewoners doen al te vriendelijk, vooral als ze echt iets verkocht willen krijgen.
Oppassen voor onze rugzakken wel, zien we waaghalzen van de muur springen al wat hoog. Het is duivels, meisjes waren er niet te zien, de wind in de haren keken we onze ogen uit naar het geraas onder onze voeten waar we jammer genoeg niet in konden zonder gepaste of extra kledij.
Uiteindelijk, wat verder, komen we aan op een gigantisch plein, je kunt echt van een plein spreken, waar net op de rand tussen land en zee een moskee staat met mozaïek bekleedde muren. We schatten hoe hoog die wel moest zijn. Deze getallen verschilden zo hard van elkaar dat we het liever aan iemand wilde vragen. Veel mensen kwamen naar deze lek om er de koelte op te zoeken. Om net als de bevolking ons even neer te zetten, begaven we ons naar de ingang, waar we charmant tegen werden gehouden. Of ik toch wel; enkel toestemming voor mannen. Dan trokken we ons maar terug voor de poort van 5 meter, wel oppassen voor de kakvogels die zich vaak nestelen op de bogen.
In de terugkeer even wat drinken op een terrasje. Het was dan wel warm dus iets verfrissend dan opgewarmd water was zeker aangenaam.
Door: Josje
03 juli 2011 – Casa Blanca
Het was 12 uur tegen dat we door de terminals mochten. Alweer had een vertraging onze vlucht uitgesteld. Die laatste ging gelukkig vrij vlot, met een rustige take-off en landing. Een stewardess melde ons, vlak voor de landing, dat de temperatuur rond de 37 graden schommelde.
Toch kon dit ons niet voorbereiden op het deken van warmte dat om ons heen kwam liggen op het moment dat we uit het vliegtuig stapten. Snel de bus in, om te gaan onderhandelen over een verblijfplaats en het plan op het terugvinden van onze bagage, dat ook wel een korte ontmoeting mocht zijn voor het hoogstnodige eruit te vissen. Eerste regeling was geen probleem, het tweede helaas wel.
Als ze iedereen zelf hun bagage lieten ophalen zou dit niet erg beveiligd zijn, dus toch nog een opluchting. De bagage stond in de transit-ruimte, deze was vrij ver van de uit-checkpoint. De verantwoordelijke stelde ons voor een dilemma. Ofwel kregen we al onze bagage in één keer en dan hadden we kleren, ofwel niets.
Na een kort overleg werd besloten om toch maar alles daar te laten, geen risico dat onze valiezen een verkeerde bestemming zouden krijgen. In de stad zouden we wel wat inkopen gaan doen. Een bus bracht ons vanuit de luchthaven naar ons hotel, in midden-casablanca, vlakbij het oude stadsgedeelte.
Die busreis bood een geweldige blik op het actuele Noord- Afrika. Als je langs een kant van de weg sloppenwijken had, prijkte langs de andere kant van de weg een gigantisch reclamebord. Met de regelmaat van de klok kon je langs de kant van de weg auto’s zien, die het duidelijk, na een lange diensttijd op hadden gegeven. In Casa Blanca komen deze tegenstelligen veel terug. Een aantal politiewagens sloten om onbekende reden een van de opritten af.
Even onze zakken afzetten op onze nieuwe verblijfplaats, klaarmakend op een kleine uitstap in de buurt. Op naar Medina, de dichtstbijzijnde markt met toeristische koopjes
Een kleine tip voor de bezoekers: Steek nooit de straat over als er een auto afkomt, in België stoppen die, hier niet, verre van. Enkel een licht voor de auto’s, maar als die op rood sprong moest je nog steeds op goed geluk de straat oversteken.
Door: Jan Everaert
02 jul, 2011 Nog meer vertraging
Ook nu lijkt het lot ons niet gunstig gezind. Op het moment dat we rond kwart na 4 onze slaperige oogjes open deden, gedouched hadden en een tas koffie naar binnen aan het gieten waren, kregen we te horen dat onze vlucht uitgesteld werd naar 11 uur. Voorlopig dan toch. Terwijl de caffeïne door onze aderen raasde, besloten we nog even in ons bedje te kruipen, tenminste, sommigen van ons, mezelf inbegrepen. Anderen hadden hun bed vermoedelijk nog niet eens gezien…
Door: Jan Everaert