De progressieve partij bij uitstek is de ‘Frente de Todos’, die zijn basis vindt in het Peronisme en het Kirchnerisme in Argentinië. Daarnaast zijn er nog enkele Trotskyistische partijen, maar deze tellen bijna niet mee. Er zijn twee tegenkandidaten Milei, de Argentijnse Bolsonaro, en Macri, de Argentijnse Trump. Terwijl er na de laatste verkiezingen gevreesd werd dat President Fernández een nieuwe Trump zou zijn, maar dit draaide anders uit.

Javier Milei met zijn ‘partij Libertad Avanza’ is de wolf in schapenvacht van de verkiezingen, hij zou eens voor een verrassing kunnen zorgen, maar winnen zit er niet in bij normale verkiezingen. Hij is een economist en met haar van een echte rocker, maar zijn theorieën zijn uiterst conservatief. Hij is bijvoorbeeld tegen abortus, seksuele opvoeding op school, de strijd om de opwarming van de aarde te beperken, cultureel marxisme. Natuurlijk ook voor vrije wapendracht, legalisering van drugs (er zou een markt van 800 miljoen dollar zijn voor CBD) en prostitutie.

Milei is een echte Menemist, de leider die de staatsbedrijven verkocht. En het is daar waar hij naar terug wilt een gelijkschakeling van de dollar met de peso. Hoe hij dat gaat doen is nog de vraag, maar hij haalt zijn ideeën bij de Oostenrijkse school. Milei staat ook dicht bij Bolsonaro en zijn drie zonen, er werd regelmatig over en weer gevlogen om elkaar te beïnvloeden, het Olavisme komt dus misschien ook naar Argentinië, maar de Argentijnen hebben het niet zo voor hem. Terwijl Milei wel uiterst populair is onder de jongeren, heeft ook al een welgevuld strafblad.

Macri (juntos para el cambio) daarentegen is een rijke zakenman die de media en de landbouw beheert. Hij is een soort zakenman à la Trump. Het probleem is dat hij tijdens zijn ambtstermijn een lening met het IMF heeft afgesloten en daarmee de staatsschuld heeft verhoogd, terwijl hij wist dat deze lening niet terugbetaalbaar was. Toch beweert Macri dat hij voor de werkende mensen is, iedereen die niet van de staat leeft, maar die zijn verantwoordelijkheid neemt om te werken. Dit klink al zeer bekend in de oren als je in Vlaanderen woont. Om hiermee duidelijk te maken dat de twee rechtse partijen zeer sterk aan elkaar gelinkt zijn en dat we misschien moeten verwachten dat de Frente de Todos naar het centrum zal moeten opschuiven.